Ο επίγειος παράδεισος του σκηνογράφου του Broadway, Scott Pask, στην Αριζόνα

O σκηνογράφος Scott Pask είχε κάποτε επτά παραστάσεις που έτρεχαν ταυτόχρονα στο Broadway. Δουλεύοντας από το στούντιό του στη Νέα Υόρκη, έχει οραματιστεί και σχεδιάσει περισσότερες από 80 θεατρικές παραγωγές, έχει κερδίσει μια σειρά από βραβεία (για έργα όπως το The Pillowman και το The Book of Mormon) κι έχει συνεχή ζήτηση. Αλλά δραπετεύει, όσο πιο συχνά μπορεί, σε ένα σπίτι στους πρόποδες των λόφων με θέα την Tucson, μια πόλη που αγάπησε ως φοιτητής αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα. Το περιγράφει ως καταφύγιο, ένα μέρος για επανεκκίνηση κι επικοινωνία με τη φύση, ειδικά κατά τη διάρκεια των 16 μηνών που πέρασε εκεί όταν τα θέατρα έκλεισαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Για κάποιον που μεγάλωσε στο προκεχωρημένο φυλάκιο της Άγριας Δύσης, τη Γιούμα, είναι μια επιστροφή στις ρίζες του.

Οι χειμερινές βροχές μετατρέπουν την κοιλάδα του Tucson σε μια θάλασσα μέσα στο πράσινο. Το υψόμετρο των 2.400 μέτρων μετριάζει την καυτή ζέστη του καλοκαιριού και η υγρασία παραμένει χαμηλή. Ο Pask προσελκύστηκε από το κλίμα και τους φιλικούς ανθρώπους, μαζί με τη γραμμή του ορίζοντα των βουνών σε κάθε πλευρά. Πέρασε δύο χρόνια ψάχνοντας για σπίτι, μέχρι που μια φίλη του τού τηλεφώνησε την Πρωτοχρονιά του 2013 και τον προέτρεψε να πάρει την πρώτη πτήση για να επιθεωρήσει την ανακάλυψή της. Περπάτησε και αμέσως ένιωσε σαν στο σπίτι του σε αυτό το υβρίδιο δροσερών μοντέρνων γραμμών και παραδοσιακής κατασκευής.

Το σπίτι είχε σχεδιαστεί στα μέσα της δεκαετίας του 1960 από τον τοπικό αρχιτέκτονα Jerry Thayer, ο οποίος πρόσθεσε ένα τρίτο υπνοδωμάτιο το 1979. Tα σοβατεπί και τα εκτεθειμένα δοκάρια είναι κατασκευασμένα από έλατο Ντάγκλας, ενώ τα δάπεδα από τούβλα και σκυρόδεμα, γεγονός που τα κάνει εξαιρετικά ανθεκτικά. Ένας χωμάτινος δρόμος ανεβαίνει από το τέλος ενός αδιέξοδου μέχρι την είσοδο, κι ένα μεγάλο δωμάτιο ανοίγει προς τον βορρά και τον νότο μέσα από εντυπωσιακές βεράντες. Λίγο πιο κάτω, στη δυτική πλευρά του σπιτιού, βρίσκονται τα τρία υπνοδωμάτια.

Με την απόκτηση του σπιτιού, ο Pask αισθάνθηκε αμέσως την ανάγκη να κάνει ορισμένες, ριζικές και ανεπαίσθητες, με τη βοήθεια ενός φίλου αρχιτέκτονα, του Graydon Yearick. Οι αρχικές σοφίτες αμμοβολήθηκαν για να αφαιρεθεί ένα σκούρο φινίρισμα και να γίνουν ξανά σαν καινούριες. Τα τσιμεντένια δάπεδα του υπνοδωματίου τριφτήκαν και τα επιβλητικά χαλιά αντικατέστησαν την τοποθετημένη μοκέτα.

Ένα περιστρεφόμενο γυάλινο παράθυρο έδειχνε τον δρόμο για το πρωτεύον υπνοδωμάτιο στον κήπο. Τα υπνοδωμάτια, τα μπάνια και η κουζίνα απογυμνώθηκαν και αναδιαμορφώθηκαν, χρησιμοποιώντας μεξικανικό τραβερτίνη Noce σε έναν τόνο που επιλέχθηκε για να παραπέμπει στην έρημο. Γραμμικοί φεγγίτες επέτρεψαν στο ηλιακό φως να πέφτει πάνω στους τοίχους των υπνοδωματίου και του διαδρόμου που τα συνδέει. Τα γυάλινα διαφράγματα στους χώρους διαβίωσης αντικαταστάθηκαν και πλαισιώθηκαν από μαύρο χάλυβα.

Πίσω από την κουζίνα υπάρχει ένα κενό που ορίζεται από γύψινους τοίχους. Άλλοι θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν για να εκθέσουν έργα τέχνης ή να προβάλουν ταινίες. Ο Pask, ο οποίος περιορίζει τα μέσα ενημέρωσης σε έναν φορητό υπολογιστή, το περιγράφει ως κάθετη προέκταση του δαπέδου κι εκτιμά τον μινιμαλισμό του.

Ξόδεψε τρία χρόνια για να μεταμορφώσει την εξωτερική όψη και τον χώρο των δύο στρεμμάτων. Το γκαράζ που εμπόδιζε τη θέα των βουνών αντικαταστάθηκε με μια περιφραγμένη αυλή. Μεξικάνικοι κάκτοι ως φράχτης και μοβ φραγκοσυκιές χαρίζουν σκιά στο εξωτερικό περιβάλλον. Από ένα παγκάκι σε μια γωνία του σπιτιού, μπορεί κανείς να θαυμάσει μια μεγαλοπρεπή ελιά, που φύτεψε ο αρχικός ιδιοκτήτης. Καθώς ο τωρινός ιδιοκτήτης κάθεται εδώ, θυμάται τους ιαπωνικούς κήπους ζεν και τους κήπους των λογίων του Σουτσόου, στην Κίνα, με τους βράχους και τις πλατφόρμες θέασης του φεγγαριού.

Οι θάμνοι καθαρίστηκαν στις άλλες τρεις πλευρές για την εξοικονόμηση νερού και την προστασία του σπιτιού από τις πυρκαγιές, και η άσφαλτος του δρόμου ξηλώθηκε. Ο Pask συνεργάστηκε με ένα τοπικό φυτώριο για να φυτέψει ενδημικά είδη: palo verde, yucca, αγαύη και χρυσό βαρέλι, καθώς κι ένα εντυπωσιακό saguaro, το έμβλημα της πολιτείας, πανταχού παρόν στην Tucson.

Για να βυθιστεί στη θέα της πόλης και των βουνών, ο σπουδαίος σκηνογράφος δημιούργησε έναν τολμηρό εγκάρσιο άξονα από τούβλα που εκτείνεται από ένα υπερυψωμένο κατάστρωμα μέσω της νότιας βεράντας και καταλήγει στην πισίνα. Μια τραπεζαρία από χάλυβα και γυαλί είναι τοποθετημένη πάνω σε αυτόν τον άξονα και χρησιμεύει ως σημείο θέασης - μια απελευθερωτική εναλλακτική λύση αντί για οποιοδήποτε άλλο έπιπλο που θα μπορούσε να βρει τη θέση του εκεί.

Όπως παρατήρησε κάποτε ο Charles Eames, «οι λεπτομέρειες δεν είναι απλώς λεπτομέρειες - καθορίζουν το σχέδιο». Για τον Pask, ο οποίος εμπνεύστηκε για πρώτη φορά από τους δασκάλους του baroque σε ένα φοιτητικό ταξίδι στη Ρώμη και από μια καλοκαιρινή παραμονή στη Σαντορίνη δίπλα σε έναν αρχιτέκτονα, το σπίτι αυτό είναι η αφήγηση του προσωπικού του χαρακτήρα. Εκεί καταφέρνει να ξεχνά τα πάντα και να ηρεμεί στο 100%.