Αυτή η minimal κατοικία στη Βραζιλία σχεδιάστηκε με βάση το Japanese design

Η γεννημένη στη Βραζιλία κοσμηματοποιός, Silvia Furmanovich, είναι γνωστή για τα πλούσια σχέδιά της και την απέραντη έμπνευσή της. Όταν μετακόμισε στο διαμέρισμά της με θέα στο São Paulo πριν από τρία χρόνια, αποφάσισε να αποδεχτεί την ανάγκη της για ησυχία και να αλλάξει εντελώς την καθημερινότητά της. «Πήρα όλα τα πράγματα με τα οποία ζούσα στο παρελθόν και τα έφερα στο γραφείο μου», αναφέρει. «Ήθελα ένα μέρος όπου το μυαλό μου θα μπορούσε να ξεκουραστεί. Εδώ μπορώ να διαλογίζομαι και να φαντάζομαι το μέλλον». Η γαλήνη και η σύνδεση που βίωσε σε ένα ταξίδι στην Ιαπωνία της έδωσαν μια αίσθηση σχεδιαστικής γείωσης. Λέει ότι την πρώτη μέρα στο Τόκιο ένιωσε να ριζώνει εκεί με κάποιον μαγικό τρόπο.

Συναντήθηκε με αρκετούς Βραζιλιάνους αρχιτέκτονες οι οποίοι δεν κατάλαβαν ακριβώς αυτό που ζητούσε - μέχρι που η Ana Terra Capobianco, μια νεαρή αρχιτέκτονας, κατανόησε την επιθυμία της να αποτυπώσει τα Ιαπωνικά στοιχεία στους χώρους της. «Της έδωσα τις αναφορές, το μπαμπού, τις πέτρες και τα στρώματα», λέει και συμπληρώνει: «Της έδειξα εικόνες από το Μουσείο Benesse House στη Ναοσίμα και τις υφές και τα υλικά που είδα να χρησιμοποιούνται εκεί». Είχε, επίσης, στο μυαλό της αποσπάσματα από το δοκίμιο του 1933 για την ιαπωνική αισθητική "In Praise of Shadows" του Jun'ichiro Tanizaki, ιδίως την άποψή του για τη δύναμη του φωτός απέναντι στις επιφάνειες. Το βιβλίο αποτύπωσε ένα στοιχείο της ιαπωνικής κουλτούρας που την είχε ιντριγκάρει, τα στρώματα που πάντα ενέπνεαν την ανακάλυψη και την αναζήτηση για το τι μπορεί να κρύβεται από κάτω.

Στο διαμέρισμα του São Paulo, το φως αυτό μπορεί να πέσει σε συρόμενες πόρτες, σε σίτες shoji ή σε χαλιά tatami. Το τατάμι, όπως αποφάσισε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας σχεδιασμού, ήταν υπερβολικό για να το χρησιμοποιήσει σε ολόκληρο το διαμέρισμα, οπότε εντάχθηκε μόνο στο υπνοδωμάτιο. «Ένας έμπορος το έφτιαξε για μένα στην Ιαπωνία», λέει. «Λατρεύω τον τρόπο που το αισθάνομαι αλλά και το άρωμά του, σαν καθαρό, στεγνό γρασίδι». Το φως θα μπορούσε, επίσης, να φωτίσει διακριτικά τη συλλογή τέχνης και design της Furmanovich, η οποία περιλαμβάνει έργα από Βραζιλιάνους καλλιτέχνες και σχεδιαστές, όπως οι Mira Schendel, Nelson Felix και Sergio Rodrigues, καθώς και τους Victor Vasarely, Sori Yanagi, Isamu Noguchi και Ingo Maurer. Υπάρχει μια γαλήνη στον χώρο, αλλά δεν στερείται αντικειμένων, όπως τα ιαπωνικά καλαθάκια, φτιαγμένα από τεχνίτες μπαμπού, που η Furmanovich παίρνει από την Galerie Mingei στο Παρίσι, μαζί με δέντρα bonzai και αρκετά κομμάτια λάκας που απέκτησε στα ταξίδια της.

Μιλώντας, όμως, με τη Furmanovich για το διαμέρισμα, το αντίκτυπο που έχουν τα επιλεγμένα υλικά στο μυαλό και τη διάθεσή της είναι σαφής. Δύο ντουλάπες στέκονται στην είσοδο για τα παπούτσια των επισκεπτών. «Με αυτόν τον τρόπο μπορούν και αυτοί να νιώσουν το ξύλινο πάτωμα στο σαλόνι, τις υφές κάτω από τα πόδια τους», λέει. «Κι έπειτα τον καναπέ που είναι επενδυμένος με μετάξι, το οποίο είναι τόσο απαλό». Το μπάνιο είναι από ξύλο με διάφορα είδη πέτρας παντού. «Τα τελευταία τρία χρόνια ήταν απίστευτα συναρπαστικά και πολυάσχολα», λέει. «Η λιτότητα αυτού του χώρου είναι τόσο σημαντική για τη δημιουργική μου διαδικασία. Είναι ένα μέρος όπου μπορώ να είμαι με τον εαυτό μου. Ακόμα κι αν βάλω λουλούδια στο τραπέζι, μου φαίνεται υπερβολικό».