Η Chanel εγκατέλειψε για λίγο το παριζιάνικο σύμπαν της και μεταφέρθηκε στο Μανχάταν, εκεί όπου ο Matthieu Blazy παρουσιάζει την πρώτη του συλλογή Métiers d’art. Κι αν αναρωτιέστε, ήταν μια ωδή στη Νέα Υόρκη, στο μετρό της και στην αστική μυθολογία της πόλης που δεν κοιμάται ποτέ. Για την παρθενική του εμφάνιση σε αυτόν τον θεσμό, ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής επιλέγει ένα setting-έκπληξη: έναν φανταστικό σταθμό του μετρό, όπου η δεξιοτεχνία των ateliers της Chanel συναντά τη νεοϋορκέζικη ενέργεια και την pop κουλτούρα της μητρόπολης.

Από τα μεταλλικά τουρνικέ μέχρι την αναμονή στο βαγόνι, ο Blazy μετατρέπει την καθημερινή ρουτίνα των κατοίκων της πόλης σε ένα σκηνοθετημένο όνειρο. Το σκηνικό, σχεδιασμένο σε συνεργασία με τον Michel Gondry, λειτουργεί ως εισαγωγή σε μια ρομαντική αφήγηση: τη σχέση της Margaret Qualley και του A$AP Rocky από τη μικρού μήκους ταινία που προηγήθηκε της επίδειξης. Μια ιστορία που μοιάζει με ερωτική επιστολή προς τη Νέα Υόρκη - ονειρική και απρόβλεπτη, με κινηματογραφικές χειρονομίες που κουβαλούν τη νοσταλγία και τον παλμό της πόλης.

Πάνω στην πλατφόρμα, η πασαρέλα ζωντανεύει σαν σύγχρονο tableau vivant. Μοντέλα-χαρακτήρες, βγαλμένα από διαφορετικές δεκαετίες, διασταυρώνονται σε μια αστική χορογραφία. Το show τα είχε όλα, από flappers με κρόσσια Lemarié, επιχειρηματίες σε sharp tailoring, τουρίστες με I ♥ NY tees, street icons, μέχρι φιγούρες που θυμίζουν Clark Kent και comic antiheroes. Το καθημερινό μπλέκει με το φανταστικό, με τον Blazy να ξαναδιαβάζει την κληρονομιά της Chanel μέσα από μια φρέσκια, παιχνιδιάρικη οπτική.

Το tweed, σήμα κατατεθέν του γαλλικού οίκου, αποκτά pop art διάσταση, με μικρά σκυλάκια να εμφανίζονται σε prints, ενώ οι σιλουέτες αναπαράγουν τον ορίζοντα του Μανχάταν μέσα από αναποδογυρισμένα μοτίβα που θυμίζουν φωτισμένες προσόψεις ουρανοξυστών. Η 2.55 μεταμορφώνεται σε μικρό αστικό «φίλο», με πατουσάκια που μεταφέρουν μια σχεδόν παιδική αθωότητα. Όλα αποδεικνύουν την ικανότητα του Blazy να τιμά τις métiers ενώ ταυτόχρονα αφηγείται νέα παραμύθια μόδας.

Ο σχεδιαστής επιστρέφει και στη δεκαετία του ’30, όταν η Gabrielle Chanel βρέθηκε στη Νέα Υόρκη για να ντύσει τους αστέρες της MGM. Για την ίδια, η αμερικανική μόδα ήταν τολμηρή και πρακτική, ενώ το γαλλικό savoir-faire κρατούσε την αύρα της πολυτέλειας. Η άνεση και η κομψότητα δεν αντιμάχονται, αντιθέτως συνυπάρχουν σε looks που μοιάζουν ταυτόχρονα εμβληματικά και σύγχρονα.

Σε μια εποχή όπου πολλοί γαλλικοί οίκοι επιλέγουν την άλλη πλευρά του Ατλαντικού για τις παρουσιάσεις τους, η Chanel ξαναγράφει τη σχέση της με τη Νέα Υόρκη μέσα από μια αφήγηση βαθιά προσωπική αλλά και οικουμενική. Ο Blazy, δυναμικός και ήδη απόλυτα διακριτός, αποδεικνύει ότι δεν φοβάται να παίξει με μύθους, αναφορές, σύμβολα και ποπ εικόνες. Η κληρονομιά του οίκου λειτουργεί ως έδαφος για να ανθίσει κάτι νέο, μια πολυτέλεια ελευθερίας, παιχνιδιού και γνήσιας συγκίνησης.

Το Métiers d’art 2026, η δεύτερη συλλογή του Blazy για τη Chanel αποδεικνύει ότι ο γαλλικός οίκος έχει εισέλθει σε ένα νέο κεφαλαίο στην ιστορία του και δεν μπορούσε να βρεθεί καλύτερος «συγγραφέας» για να το γράψει από τον Γαλλοβελγικό σχεδιαστή. Πιστός στη σχεδιαστική του ταυτότητα και στο όραμά του αλλά σεβόμενος πάντα τα αρχεία του maison, είναι ξεκάθαρο πως η θητεία του - όση κι αν είναι αυτή - θα μείνει αξέχαστη!

Κεντρική φωτογραφία: Courtesy of Chanel