Ξεχωρίζει για τα υπέροχα, διάτρητα έργα του αλλά και τη φρέσκια οπτική του σχετικά με το τι συνθέτει την έννοια των εικαστικών, το πρόσωπο του σύγχρονου καλλιτέχνη και την πραγματική ουσία της έμπνευσης. Ο Στρατής Ταυλαρίδης ανήκει στη νέα γενιά των πολλά υποσχόμενων Ελλήνων καλλιτεχνών, προσφέροντας μια ιδιαίτερη προσέγγιση της Τέχνης. Ο ίδιος μας μίλησε για τα 10 βασικά σημεία της ζωής και της καριέρας του και μας αποκάλυψε τα επόμενα σχέδιά του.

1. Ανακαλύπτοντας την Τέχνη

«Μεγάλωσα στα Νέα Μάλγαρα Θεσσαλονίκης. Στην τελευταία τάξη του δημοτικού σχολείου συνάντησα τον πρώτο δάσκαλο που αντιλήφθηκε τις μαθησιακές μου δυσκολίες και ουσιαστικά με απάλλαξε από τα καθήκοντα ενός τυπικού μαθητή, παρακινώντας με να δουλέψω σ' έναν τομέα που αισθανόμουν πιο άνετα, τη ζωγραφική. Αυτό τόνωσε την αυτοπεποίθηση μου και μου έδωσε ξαφνικά έναν σημαντικό ρόλο μέσα στον «μικρόκοσμο» της τάξης. Η έμπνευση και η καθοδήγηση από διάφορους εκπαιδευτικούς συνεχίστηκε και στην εφηβική μου ηλικία. Μετά το Τεχνικό Λύκειο Γραφιστικών Εφαρμογών –που υπήρξε για μένα παράδεισος δημιουργικότητας- αποφάσισα να δώσω εξετάσεις για τη Σχολή Καλών Τεχνών. Σε αυτήν την αναζήτηση βέβαια, είχα την τύχη να έχω πάντα πλάι μου τους γονείς μου, οι οποίοι με στήριζαν σε κάθε μου επιλογή».

2. Το πάθος για το paper cut

«Η σχέση μου με το χαρτί και το paper cut ξεκινάει το 2010. Το «paper cutting» μου βγήκε τελείως αυθόρμητα, ενώ σπούδαζα στο τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών (Καλών Τεχνών) του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Θυμάμαι ότι μια μέρα κι ενώ ζωγράφιζα σε ένα χαρτί σκέφτηκα, ότι ήθελα να το τρυπήσω και να δω από μέσα του. Άνοιξα έτσι μια τρύπα και εκεί ξεκίνησαν όλα. Με τον καιρό και δουλεύοντας πάνω σ' αυτή την ιδέα άρχισα να αφαιρώ και να δημιουργώ επαναλαμβανόμενα μοτίβα. Το χαρτί σαν υλικό μου προσφέρει τρομερή ευελιξία και μου δίνει τη δυνατότητα να εξελίσσω και να μεταλλάσσω την τεχνική μου συνεχώς. Έκτοτε όλα μου τα έργα είναι φτιαγμένα στο χέρι σε χειροποίητα ασιατικά χαρτιά λίγων γραμμάριων, τα οποία κόβω με χειρουργικό νυστέρι». 

3. Καλλιτέχνες - είδωλα για μένα είναι…

«Καλλιτέχνες όπως ο Νίκος Αλέξιου στην Ελλάδα και η Marina Abramovic στο εξωτερικό.  Αλλά και από άλλους χώρους άνθρωποι, όπως ο συγγραφέας Ευθύμης Φιλίππου ή ο -γνωστός κυρίως ως σκηνοθέτης και χορογράφος- Δημήτρης Παπαϊωάννου. Άνθρωποι με μεγάλη πιστή στη δουλειά τους. Θαυμάζω και εκτιμώ γενικότερα την πίστη των καλλιτεχνών. Όσους πέρασαν και περνούν μια ζωή αφιερωμένη στο έργο τους. Η ζωή και το έργο πρέπει να είναι αδιάσπαστα. Έτσι γεννιούνται τα διαχρονικά έργα». 

4. Η Ελλάδα και οι ευκαιρίες σε νέους εικαστικούς

«Επειδή δεν έχουμε χρήματα στην Ελλάδα, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και ευκαιρίες  για να δημιουργήσει κανείς σε αυτόν εδώ τον τόπο. Φυσικά και η συγκυρία την οποία βιώνουμε είναι αρκετά δύσκολη, ως νέος όμως και ως δημιουργός νιώθω όμως ότι οφείλω να είμαι αισιόδοξος και να κοιτάζω το μέλλον θετικά».

5. Τέχνη είναι κάτι που το έχεις ή που το μαθαίνεις;

«Ξεκινάει από κάτι που έχεις μέσα σου και σε προβληματίζει. Στην πορεία, όσο το δουλεύεις, μαθαίνεις κι εσύ ο ίδιος από αυτό. Ανακαλύπτεις αρχικά τον ίδιο σου τον εαυτό, σκαλίζεις μέσα σου κάθε φορά και πιο βαθιά, μέχρι εκεί που αντέχεις... Αισθάνομαι ευτυχισμένος που ακόμη και στις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής μου είχα την τύχη να γυρίζω το βλέμμα μου στην τέχνη ως διέξοδο αλλά και ως θεραπεία». 

6. Για το πώς ζει ένας καλλιτέχνης

«Διάβασα πρόσφατα μια έρευνα που έλεγε ότι μόνο το 2%  των καλλιτεχνών παγκοσμίως ζουν από την τέχνη τους και αυτό το 2% αναφέρονταν σε ονόματα, όπως ο Damien Hirst! Καταλαβαίνεις λοιπόν πόση πίστη και επιμονή χρειάζεται όποιος επιλέγει αυτόν τον δρόμο. Για να χωρίσεις τη μέρα σου ανάμεσα σε ένα επάγγελμα που σου εξασφαλίζει τα έξοδα σου και το καλλιτεχνικό σου έργο πρέπει να διαθέτεις οργάνωση, συνέπεια, προγραμματισμό και αυτοπειθαρχία».

7. Το σημείο έναρξης και η έμπνευση

«Η έμπνευση μου ξεκινάει από την καθημερινότητα και την ίδια τη διαδικασία. Την απόλυτη συγκέντρωση που χρειάζεται, την τάξη, την οργάνωση, την αρμονία, ακόμη και το χρόνο που απαιτείται για να ολοκληρωθεί το κάθε διάτρητο έργο. 

Η έμπνευση είναι αναγκαία μονάχα για μια στιγμή – εκείνη της σύλληψης μιας ιδέας. Τη στιγμή εκείνη δεν υπάρχουν κανόνες, ούτε όρια, ούτε περιορισμοί. Όλα είναι δυνατά και όλες οι ιδέες είναι ελεύθερες.

Υπάρχουν όμως και οι στιγμές που δεν έχεις έμπνευση. Εκεί λοιπόν είναι που δεν πρέπει να σταυρώσεις τα χέρια και να περιμένεις να σου έρθει… ουρανοκατέβατη. Τότε, πρέπει να μπεις στο στούντιο και να ξεκινήσεις τη δουλειά ή την έρευνα. Κάτι τέτοιες στιγμές, σκέψεις και εικόνες φιλτράρονται και οδηγούν σε άλλες ιδέες που συνιστούν την «πρώτη ύλη» της έμπνευσης. Το θέμα είναι, πώς θα τις μετουσιώσεις σε έργο».

8. Για το εξωτερικό

«Έχω σκεφτεί να ζήσω και σε κάποια άλλη χώρα, αλλά δεν θα ήθελα να βρεθώ εκεί ως διωγμένος από την οικονομική συνθήκη της χώρας μου. Η Αθήνα, όπου ζω, μπορεί να μοιάζει ότι καταρρέει αλλά την ίδια στιγμή διατηρεί έναν παλμό και μια αυθεντικότητα που την κάνει ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα. Μου αρέσει πολύ σαν πόλη. Απαλλαγμένη από «φτιασιδώματα» και καθωσπρεπισμούς άλλων εποχών δείχνει το αληθινό της πρόσωπο στους επισκέπτες και στους κατοίκους της». 

9. Η σχέση με τα social media

«Κακά τα ψέματα, τα social media έχουν εισχωρήσει στις ζωές μας για τα καλά.  Ανέκαθεν η φύση του έργου τέχνης ήταν να εκτίθεται και μαζί με αυτό να εκτίθεται και ο δημιουργός του, λαμβάνοντας την κριτική από τους θεατές. Αυτό πλέον μπορεί να συμβεί με απίστευτα γρήγορη ταχύτητα από τη στιγμή που κάποιος αποφασίζει να «ανεβάσει» μία εικόνα.  Σε αυτή τη «νέα γη» της τεχνολογίας είμαστε οι σύγχρονοι Μαγγελάνοι. Παρ’ ολ’ αυτά καμία εικόνα δεν μπορεί ακόμη να ξεπεράσει τα συναισθήματα που σου δημιουργούνται βλέποντας ζωντανά ένα έργο τέχνης, κι εδώ ακριβώς βρίσκεται η αδυναμία των social media. Μονάχα ο χρόνος θα μας δείξει, εάν τελικά ο τρόπος που θα διαχειριστούμε αυτό το νέο μέσο εξάπλωσης και προβολής των εικόνων θα μας βοηθήσει ή θα μας κάνει τη ζωή δυσκολότερη»!

10. Τα σχέδια για το μέλλον

«Μόλις ολοκληρώθηκε μια σειρά προγραμματισμένων  εκθέσεων στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και το Βελιγράδι και αυτή τη στιγμή δουλεύω εντατικά με στόχο την ατομική μου έκθεση που θα παρουσιαστεί στην γκαλερί CAN της Χριστίνας Ανδρουλιδάκη, στο Κολωνάκι».