Είναι πραγματικά μαγικό το πώς ένα νησί μεταμορφώνεται μετά το πέρας του καλοκαιριού. Από τον πολύβουη καθημερινότητα και τις ασφυκτικά γεμάτες παραλίες, η εικόνα του αλλάζει πρόσωπο και γίνεται πιο αυθεντική, πιο... δική σου. Γι' αυτό ακριβώς και o φωτογράφος Mike Tsitas λατρεύει την Ίο - την έχει δει και από τις δυο πλευρές της: τους πιο θερμούς μήνες να σφύζει από ζωή, αλλά και να αδειάζει με την άφιξη του φθινοπώρου, αναδεικνύοντας τις ατελείωτες ομορφιές της.
Ο ίδιος, γνωστός στο Instagram ως @king_kills_queen, έχει απαθανατίσει το κυκλαδίτικο αυτό νησί άλλοτε πλημμυρισμένο από κόσμο το καλοκαίρι, και άλλοτε έτσι ακριβώς όπως το απολαμβάνουν οι ντόπιου τον υπόλοιπο χρόνο: σαν ένα κρυφό καταφύγιο περικυκλωμένο από το βαθύ μπλε του Αιγαίου.
Παρακάτω παραθέτει τους 10 λόγους για τους οποίους πάντα θα επιστρέφει.
1. Η πρώτη φορά που βρέθηκα στην Ίο ήταν το μακρινό 2015. Ήταν ένα δώρο που έκανα στον εαυτό μου τελειώνοντας το πανεπιστήμιο, αλλά και για να συναντήσω φίλους που είχα γνωρίσει στην Αθήνα, οι οποίοι ζούσαν κι εργάζονταν μόνιμα εκεί. Ένιωσα αμέσως πως μπαίνω σε έναν ζωντανό πίνακα. Τα χρώματα, οι ήχοι και η ενέργεια σε τυλίγουν πριν προλάβεις καν να προσαρμοστείς. Οι παραλίες της Ίου σε καλούν ακαριαία σε ανάπαυση, ενώ η Χώρα σού χαρίζει ζωή. Ένα συναίσθημα ότι μπαίνεις σε μια μικρή γιορτή που δε σταματά ποτέ.
2. Αυτός ο τόπος βρήκε θέση στην καρδιά μου όταν γνώρισα ανθρώπους που έγιναν πραγματικοί φίλοι. Μαζί μοιραστήκαμε βραδιές γεμάτες μουσική, αγκαλιές και απλές χαρές. Από τότε το νησί συμβολίζει δεσμούς που αντέχουν στον χρόνο. Δεν είναι μόνο τοπία, είναι σχέσεις που σε δένουν για πάντα με την Ίο.
3. Το πρώτο πράγμα που κάνω όταν καταφθάνω στο νησί είναι να κατηφορίζω στη Χώρα. Θέλω να ξαναβρώ τις γνώριμες γωνιές, τα μικρά καφέ και τα γεμάτα χαμόγελα μαγαζιά. Μετά, αφήνω τον αέρα να με οδηγήσει ως τη θάλασσα. Είναι ένας τελετουργικός χαιρετισμός ανάμεσα σε μένα και στο νησί.
4. Τους ανθρώπους εκεί θα τους περιέγραφα αυθεντικούς, ζεστούς και γεμάτους ιδιοτροπίες που τους κάνουν μοναδικούς. Έχουν πάντα ένα χαμόγελο να προσφέρουν, αλλά και μια ειλικρίνεια που μερικές φορές σε ξαφνιάζει. Η φιλοξενία τους έχει παλιά ρίζα, σαν να ανήκει στην ψυχή του τόπου. Κρύβουν μια οικειότητα που σε κερδίζει για πάντα.
5. Πέρα από τα προφανή, το καλύτερο φαγητό το έχω απολαύσει σε μικρές ταβέρνες δίπλα στη θάλασσα, στο Κατώγι στη χώρα, από τα χέρια της Θοδώρας και του Γιώργου. Εκεί όπου οι γεύσεις είναι απλές, αλλά φτιαγμένες με μεράκι και φρεσκάδα. Για ποτό πάντα διαλέγω το διάσημο zombie στο Doors στο λιμάνι υπό τη μουσική της Κατερίνας και του Χρήστου, όπως και την απίθανη μαργαρίτα του Μπάμπη και της Μαρούσας στο Veggera στη Χώρα.
6. Η μυρωδιά που κουβαλάω μαζί μου κάθε φορά που φεύγω είναι το αλάτι της θάλασσας και το άρωμα του φρεσκοψημένου ψαριού. Μυρωδιές που δεν ξεθωριάζουν, που σε γυρίζουν σε μια στιγμή ξέγνοιαστης ελευθερίας. Μια μνήμη που γίνεται σχεδόν συνήθεια.
Plus one, το θυμάρι ανακατεμένο με το ιώδιο που φέρνει η θάλασσα και τη δροσιά του βραδινού αέρα. Μια μυρωδιά που δεν μπορείς να ξεχάσεις, γιατί είναι σάρκα του τόπου. Είναι άρωμα που ανήκει αποκλειστικά στην Ίο.
«Κανείς δε μιλάει γι’ αυτό, αλλά αυτός ο τόπος μεταμορφώνεται όταν τελειώσει ο θόρυβος του καλοκαιριού. Η Ίος γίνεται ήρεμη, γαλήνια και δείχνει τον εσωτερικό της χαρακτήρα. Τα μονοπάτια και τα ηλιοβασιλέματα είναι πιο καθαρά, πιο δικά σου. Είναι τότε που το νησί δείχνει το πιο αληθινό του πρόσωπο»
7. Μια ιδανική φθινοπωρινή μέρα εκεί ξεκινά με ελληνικό καφέ στην παραλία. Το τοπίο είναι σιωπηλό, φωτεινό και γεμάτο από χρυσό φως. Κλείνει με βόλτα στη Χώρα, λιγότερο θορυβώδη, αλλά πιο οικεία και τρυφερή. Σαν ένας ψίθυρος που σε καλεί να ξαναγυρίσεις.
8. Ένα μυστικό καταφύγιο που έχω ανακαλύψει είναι οι λόφοι με τα ξωκλήσια και συγκεκριμένα η Παναγία η Γκρεμνιώτισσα. Εκεί, ο χρόνος σταματά και η θάλασσα ανοίγεται μπροστά σου δίχως όρια. Είναι ένα μέρος που η ησυχία συναντά την αιωνιότητα. Το ίδιο συναίσθημα θα βιώσει κανείς και στο μουσείο Γαΐτη Σίμωσι στον λόφο πάνω από το θέατρο, που αποτελεί ένα καινούριο τοπόσημο στη σύγχρονη πολιτιστική ζωή της Ίου, αφιερωμένο στο έργο δύο σημαντικών καλλιτεχνών της μεταπολεμικής Ελλάδας: του ζωγράφου Γιάννη Γαΐτη και της γλύπτριας Γαβριέλλας Σίμωσι.
«Πουθενά αλλού στον κόσμο δεν μπορείς να βρεις τη Χώρα της Ίου. Ένα λαβύρινθο από σοκάκια που γεμίζουν ζωή όταν ο ήλιος πέφτει. Κάθε σκαλί είναι μια ιστορία, κάθε πλατεία μια έκπληξη»
9. Αυτό που πρέπει κανείς να πάρει μαζί του φεύγοντας είναι τα κεραμικά (και όχι μόνο) της Εύας από το Adama Creations.
10. Αν έπρεπε να μοιραστώ μια ιστορία μου που συνέβη μόνο εκεί, αυτή θα ήταν μια βραδιά γεμάτη μουσική και φωτεινά πρόσωπα. Ξένοι που έγιναν φίλοι και φίλοι που έγιναν οικογένεια μέχρι την ανατολή. Το νησί έχει αυτή τη δύναμη: να φτιάχνει σχέσεις που αλλού δε θα δημιουργούνταν. Στιγμές που χαράζονται σαν μόνιμες αναμνήσεις.
Φωτογραφίες: Mike Tsitas
