Ο ήχος του κελαηδίσματος των πουλιών στην αυγή είναι σχεδόν εκκωφαντικός στον κήπο του Álvaro Sampedro στην πλαγιά του λόφου. Απομακρυσμένος από την καθημερινή ζωή σε ένα πολύ τραχύ και κακοτράχαλο μονοπάτι, το οποίο εκτείνεται σχεδόν δύο μίλια πάνω στους λόφους, ο ήσυχος αυτός κήπος είναι ένα πραγματικό καταφύγιο - ένα μέρος που σας προσκαλεί να επιβραδύνετε και να γίνετε ένα με τη φύση. Αυτό το γοητευτικό κομμάτι γης βρίσκεται στην καταπράσινη κοιλάδα Tiétar στην κεντρική Ισπανία, προστατευμένο από τα βουνά Sierra de Gredos, τα οποία του προσδίδουν ένα μοναδικό κλίμα.

Ο Álvaro ανήκει στους σχεδιαστές κήπων που σκέφτονται μπροστά και δημιουργούνβιώσιμα περιβάλλοντα με γνώμονα τη φύση σε όλη τη χώρα κι εκτός αυτής. Πριν από δεκαπέντε χρόνια, εγκατέλειψε μια καριέρα στη νομική και τη χρηματοοικονομική για να μετεκπαιδευτεί ως σχεδιαστής τοπίου, δημιουργώντας τη δική του επιχείρηση το 2010. Πιστεύει με πάθος ότι οι κήποι πρέπει να καθοδηγούνται από το περιβάλλον. «Εδώ στην Ισπανία, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι το κλίμα μας δεν είναι κατάλληλο για μεγάλες εκτάσεις γρασιδιού και γκαζόν», λέει. «Οι άνθρωποι αρχίζουν να βλέπουν τις εναλλακτικές λύσεις».

Ο Álvaro αγόρασε αυτό το κομμάτι γης στην κοιλάδα Tiétar, περίπου δύο ώρες οδήγησης δυτικά της Μαδρίτης, το 2018 κι έχτισε μια μικρή πέτρινη κατοικία στην κορυφή της περιοχής, την οποία χρησιμοποιεί τώρα ως σπίτι του για τα Σαββατοκύριακα. «Φτιάχνω κήπους με χαμηλές απαιτήσεις σε νερό, με φυτά ανθεκτικά στην ξηρασία και πειραματίζομαι με διαφορετικούς συνδυασμούς φύτευσης». Ο συγκεκριμένος, ξεχειλίζοντας στην πλαγιά της κοιλάδας, είναι εξαιρετικά όμορφος, με τα υψώματα, τις καμπύλες και τα σιωπηλά χρώματά του να απηχούν το περίγραμμα των δασωμένων λόφων που βρίσκονται πέρα από αυτόν. Μοιάζει σαν να ήταν πάντα εδώ και αυτή ακριβώς είναι η ψευδαίσθηση που ο Álvaro ελπίζει να δημιουργήσει. «Θέλω οι παρεμβάσεις μου να είναι σχεδόν απαρατήρητες», εξηγεί. «Ο κήπος είναι μέσα στο τοπίο και το τοπίο είναι μέσα στον κήπο».

Προτού ο Álvaro αρχίσει να καθαρίζει και να διαμορφώνει το έδαφος, η πλαγιά του λόφου ήταν καλυμμένη με πυκνούς θάμνους και θάμνους, αλλά η περιοχή του κήπου ήταν ήδη οριοθετημένη από μια σειρά παλαιών πέτρινων τοίχων, οι οποίοι συνέβαλαν στο να της δώσουν μια αίσθηση παλαιότητας. Για να δημιουργηθεί η δομή, χρειάστηκε να σκαφτούν από τη γη ορισμένοι τεράστιοι ογκόλιθοι γρανίτη των παγετώνων. Στη συνέχεια, ο Álvaro τους τοποθέτησε για να δώσει νόημα στον χώρο, χαράσσοντας καμπυλωτά μονοπάτια γύρω τους και δημιουργώντας μεγάλα παρτέρια φύτευσης. 

Όταν εισέρχεται κανείς για πρώτη φορά στον κήπο, το κεντρικό υδάτινο στοιχείο -μια λεπτή, υπερυψωμένη ορθογώνια πισίνα- προστατεύεται από τη θέα από μια πυκνή φύτευση πουρναριού, έτσι ώστε η ανακάλυψή του να αποτελεί μια θαυμάσια έκπληξη. Τα φυτά έχουν σε μεγάλο βαθμό μεσογειακό χαρακτήρα, με μια σειρά από ανθεκτικούς στην ξηρασία θάμνους να κυριαρχεί. Στην κορυφή του κήπου, το μικρό πέτρινο σπίτι -που είναι καλυμμένο με τριαντάφυλλα και άλλα αναρριχώμενα φυτά και σκιάζεται από μια μακριά πέργκολα με αμπέλια- μοιάζει σαν να το καταπίνει η πλαγιά του λόφου. 

Λίγο πιο κάτω στην πλαγιά, τα αειθαλή δέντρα είναι λιγότερο πυκνά και διακόπτονται από χόρτα και τις μοβ κορυφές της Perovskia atriplicifolia και άλλων πολυετών φυτών που αγαπούν τον ήλιο. Ο κήπος ανθίζει στα τέλη της άνοιξης, προτού υποχωρήσει στη ζέστη του καλοκαιριού, και στη συνέχεια αναβιώνει ξανά με τη βροχή που πέφτει το φθινόπωρο. Επειδή τα φυτά αρδεύονται ελάχιστα ή και καθόλου, ο Álvaro σε μια πληθώρα ανθεκτικών φυτών που είναι 100% πρόθυμα να αναπτυχθούν σε αυτές τις συχνά σκληρές συνθήκες.

Με πληροφορίες από House & Garden | Φωτογραφίες: Claire Takacs