Πρόθεση του έργου ήταν η ανακατασκευή ενός παλιού σπιτιού που βρίσκεται στο παραδοσιακό χωριό Φηρά, στην Καλντέρα της Σαντορίνης. Το υπάρχον ακίνητο, που είχε δύο εισόδους στα πλακόστρωτα δρομάκια του χωριού, αποτελούνταν από την κύρια κατοικία και τη μικρή αυλή του και από τρεις σπηλιές για την αποθήκευση προϊόντων και ως αχυρώνες με μια μεγάλη κλειστή αυλή μπροστά.

Ολόκληρη η πρώην κατοικία μετατράπηκε σε δύο εξοχικά σπίτια, διατηρώντας το αρχικό της κέλυφος, αλλά και τους εξωτερικούς της χώρους. Η κύρια παλιά κατοικία αποτελεί το πρώτο εξοχικό σπίτι, αποτελούμενο από δύο ανεξάρτητα υπνοδωμάτια με τα μπάνια τους, έναν κοινό χώρο καθιστικού για φαγητό και μαγείρεμα, μια σφηνοειδή αυλή με μια επιμήκη πισίνα και μια εξωτερική σκάλα που οδηγεί σε ένα μικρό μπαλκόνι/θόλο, με έναν κυκλικό φεγγίτη που φέρνει φως στην είσοδο του σπιτιού.

Οι παλιές σπηλιές του ακινήτου με τον εξωτερικό τους χώρο αποτελούνται από τη δεύτερη εξοχική κατοικία, που περιλαμβάνει δύο υπνοδωμάτια με τα μπάνια τους, έναν ενιαίο κοινόχρηστο χώρο και ένα χαμάμ στο τέλος της μεγαλύτερης σπηλιάς. Η περιφραγμένη αυλή που θυμίζει κρυφό αίθριο διαθέτει σαλόνι για ηλιοθεραπεία, προστατευμένη θολωτή πισίνα και γραμμική εξωτερική σκάλα που οδηγεί στη βεράντα με θέα στο ηφαίστειο και μια τραπεζαρία.

Το εξωτερικό κέλυφος και των δύο σπιτιών, φωτεινό και λευκό, διατηρείται όπως ήταν, με τρόπο που ενσωματώνεται με τον περιβάλλοντα χώρο και την κυβιστική, παραδοσιακή αρχιτεκτονική του χωριού. Η ουσία των μυστικών, προστατευμένων αυλών διατηρείται ως βασικό αρχιτεκτονικό στοιχείο που προϋπήρχε, όπως και οι είσοδοι από τον πεζό, τμήματα ψηλών τοίχων που περικλείουν τις αυλές, κρύβοντας τα δρώμενα των αίθριων. Οι κλειστές αυλές συνεχίζουν να είναι η πραγματική «καρδιά» των σπιτιών και ένα σημείο μετάβασης γι' αυτά.

Ωστόσο, οι εσωτερικοί χώροι των δύο εξοχικών κατοικιών διαφέρουν από την εξωτερική μορφή, λόγω του ότι διατηρούν την αίσθηση του παλιού και αναδεικνύουν την πατίνα του χρόνου. Ως αποτέλεσμα, η χρήση γήινων υλικών και χρωμάτων και η επιλογή επίπλων, εξυπηρετούν αυτόν τον σκοπό. Η καθαρή γεωμετρία του εσωτερικού του πρώτου σπιτιού με τις θολωτές οροφές διατηρεί την αρχική του μορφή. Όσον αφορά τα υλικά, το δάπεδο είναι γεμάτο με τοπικές πέτρες σε τετράγωνο σχήμα, που ονομάζονται «μαλτεζόπλακα» (που χρησιμοποιείται σε παλιές εκκλησίες και νεοκλασικές κατοικίες), σε υπόλευκο/εκρού χρώμα, οι τοίχοι είναι επικαλυμμένοι με πηλό γεμάτο με ιδιόμορφους μικροσκοπικούς βράχους. 

Τα έπιπλα είναι φτιαγμένα από ντόπιο τεχνίτη από ξύλο, είτε δρυς είτε ξύλο με βαθιά, αμυδρά χρώματα και είναι λίγα τα κομμάτια μετάλλου και γυαλιού που επιλέγονται για να ολοκληρώσουν τη συνολική σύνθεση. Ο σκοπός του σχεδιασμού ήταν να δημιουργήσει έναν φυσικό, ρουστίκ χώρο, όχι μίμηση της προηγούμενης ζωής ή μια συντηρητική προσέγγιση της, αλλά μια αίσθηση χώρου που μας θυμίζει τον τρόπο ζωής στα παλιά χρόνια του νησιού σε ένα αριστοκρατικό, εκκεντρικό και εκλεκτικό twist, αντλώντας έμπνευση από τοπικά υλικά και αντικείμενα του παρελθόντος. Στο δεύτερο σπίτι, δόθηκε έμφαση στον γλυπτό, πρωτόγονο χαρακτήρα του, για να φαίνονται οι ομαλές καμπύλες των σπηλαίων. Η χρήση παρόμοιας χρωματικής παλέτας και υλικού στο δάπεδο και στους τοίχους, από τσιμεντοκονία και πυρίμαχο κονίαμα αντίστοιχα, σχηματίζει μια συνέχεια του εσωτερικού χώρου αναδεικνύοντας τις καμπύλες και τις τυχαίες μορφές του σπηλαίου.  

Η υπόλοιπη επίπλωση είναι κατασκευασμένη από υλικά στα ίδια ανοιχτά χρώματα, με μερικές εξαιρέσεις από γυαλιστερά χρυσά ή ασημένια μεταλλικά έπιπλα, τη χρήση μαύρου δέρματος, φως νέον, μαύρα μεταλλικά φώτα, βαθιά σκούρα ξύλινη σφαίρα όπως ανοιχτό, ροζ και μπλε διαφανή γυαλιά, που έρχεται σε αντίθεση με αυτή την ήπια, λεπτή βάση και δίνει μια σπίθα μοναδικότητας. 

Και τα δύο σπίτια πειραματίζονται τις σχεδιαστικές δυνατότητες στους υπάρχοντες χώρους, με ορισμένες ιδιότητες, όπως η κλίμακα τους, η επιμήκης τυπολογία, οι διαφορετικές μορφές των θολωτών οροφών τους, τα άμορφα σκαλίσματα που μπορεί να συναντήσει κάποιος, το γεγονός ότι είναι μέρος σκαμμένα στο γη και μέρος έξω, η μοναδική πρόσοψη, τα περιορισμένα ανοίγματα, η έλλειψη φωτός στο βάθος του χώρου και η αντίφαση του έντονου φωτός του εξωτερικού, και πώς αυτοί οι χώροι μπορούν να αναπτυχθούν, διατηρώντας τον αισθησιακό και μυστικιστικό χαρακτήρα τους αλλά δείχνοντας με μια αίσθηση φυσικής, αναπόφευκτης εξαφάνισης του χρόνου, μια αίσθηση παλιάς νησιώτικης ζωής στις μέρες μας.

Δείτε στην gallery περισσότερες φωτογραφίες της κατοικίας!