Η Θεσσαλονίκη είναι, χωρίς αμφιβολία, μια γαστρονομική πόλη. Αυτό μεταφράζεται σε κάθε στοιχείο που την χαρακτηρίζει: την ιστορία της, την παράδοση της, τα βιώματα της και την κληρονομιά της. Μέσα από όλα αυτά, το φαγητό περνάει ως ένας συνδετικός κρίκος που τα ενώνει. Ήταν πάντα έτσι. Η Θεσσαλονίκη αναγνωρίζει, προάγει και απολαμβάνει γεύσεις που κρύβουν μέσα τους όλη την ιδιοσυγκρασία της. Και φυσικά υπάρχουν εστιατόρια που ενστερνίζονται αυτό το ρόλο: να μεταλαμπαδεύουν όλη αυτή τη φιλοσοφία, την παράδοση και τη γεύση που αναδεικνύει την ελληνική γαστρονομία. Άλλοτε με επιρροές από άλλες περιοχές του κόσμου, άλλοτε με καθ'αυτήν την ελληνική κουζίνα, άλλοτε με φαγητό που απολαμβάνεται σε πιάτα και άλλοτε με φαγητό που απολαμβάνεται στο δρόμο. Όποιος κι αν είναι ο τρόπος, ο κοινός παρανομαστής είναι πάντα ένας: η γεύση.
Αυτό το κείμενο, μια προσωπική εξομολόγηση, έχει σκοπό να σας μεταφέρει σε μερικές από τις πιο ξεχωριστές γαστρονομικές μπουκιές της πόλης. Πιάτα που έχουν μείνει για πάντα χαραγμένα στη μνήμη μου. Προς το παρόν, η διαδρομή είναι νοητή, αλλά μέχρι το τέλος της ανάγνωσης, μπορεί να βρίσκεστε ήδη σε ένα από αυτά τα εστιατόρια και να απολαμβάνετε μία από τις παρακάτω.
Ας ξεκινήσει το ταξίδι!
Τα νίοκι της Ηλίοπετρας
Θα ξεκινήσω με μία αναφορά στα φρέσκα νιόκι από την Ηλιόπετρα, τα οποία σερβίρονται σε διάφορες εκδοχές -είχα την τύχη να δοκιμάσω ίσως τη καλύτερη-, ανάλογα με την εποχικότητα των υλικών και τις φρέσκες πρώτες ύλες. Αυτές είναι άλλωστε αρχές που διέπουν τη φιλοσοφία του εστιατορίου. Το συγκεκριμένο πιάτο ίσως θα το χαρακτήριζα ως το καλύτερο με ζυμαρικά που έχω δοκιμάσει στη Θεσσαλονίκη. Νιόκι πατάτας, σωστά βρασμένα, καραμελωμένα ελάχιστα στο τηγάνι, ένας γευστικός ζωμός, ραγού λαχανικών, κατσικίσιο τυρί και ψητός λωτός. Ισορροπία; Ναι. Εντάσεις; Ναι. Δημιουργικότητα; Ναι. Αυτό το πιάτο τα είχε όλα.
Ο ταραμάς του Πσαρά
Σε κάθε συζήτηση που βρίσκομαι και αφορά την ψαροφαγία, η ανάλυση ξεκινάει πάντα με τον ταραμά. Για εμένα προσωπικά είναι ίσως το βασικότερο στοιχείο που ξεχωρίζει ένα εστιατόριο με θαλασσινά, καθώς, όπως και να το κάνουμε, αυτό το πιάτο πάει πάντα μαζί με αυτά. Ο καλύτερος ταραμάς που έχω δοκιμάσει στην πόλη και αξίζει να τον ξεχωρίσω, είναι εκείνος στο Πσαρά, ένα εστιατόριο-ψαράδικο στην Άθωνος, που δεν το «παίρνει» εύκολα το μάτι σου, αλλά το έχεις σίγουρα ακούσει. Βελούδινος, αέρινος και κυρίως γευστικός, αυτός ο ταραμάς ήταν το στοιχείο που «έδενε» όλο το τραπέζι. Αξίζει να κάνω μία αναφορά στο ότι, ο αγαπημένος μου ταραμάς παραμένει εκείνος στο Θαλασσάκι της Τήνου, και όχι άδικα...
Ο τζιγεροσαρμάς του Βουκάκρατου
Η συνέχεια θα μας βρει στο Βουκάκρατο, ένα σχετικά νέο εστιατόριο που ήδη έχει κερδίσει τις θετικότερες των εντυπώσεων. Με την βαθιά γεύση να βρίσκεται στο επίκεντρο, προσφέρει πιάτα που «φωνάζουν» Ελλάδα. Και ποια μπουκιά ξεχώρισα; Κάθε μία που γεύτηκα από το πιάτο του τζιγεροσαρμά θαλασσινών. Λατρεύω όταν κλασικές συνταγές αναδημιουργούνται, προσφέροντας ένα μαγικό αποτέλεσμα. Η επιλογή του σεφ να αλλάξει τη παραδοσιακή γέμιση του πιάτου και να το προσφέρει με μία νέα εκδοχή τον δικαιώνει στο έπακρο.
Οι πατάτες στα 10 Τραπέζια
Σε αυτό το σημείο αξίζει σίγουρα, μία ακόμα αναφορά σε ένα πιάτο αυτής της φιλοσοφίας που έχω ξεχωρίσει. Ο λόγος για τις πατάτες με στάκα, αυγοτάραχο και σύκο στα Δέκα Τραπέζια. Αυτή η επιλογή εξαιρετικά ραφιναρισμένη, συνδυάζει ένα από τα κλασικά πιάτα με μερικές διαφορετικές πινελιές και προσθήκες. Η γεύση και η παράδοση υμνούνται, αφού μιλάμε για τη κουζίνα του Μανώλη Παπουτσάκη, που είναι συνυφασμένη με αυτά τα δύο.
Τα σουτζουκάκια στη Διαγώνιο
Η salentina του Salento
Ας συμφωνήσουμε σε κάτι: Η καλύτερη διαφήμιση για ένα εστιατόριο είναι το φαγητό του. Στο Salento, το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό. Το μικρό εστιατόριο με street food έχει καταφέρει να δημιουργεί καθημερινά ουρές κόσμου για να απολαύσουν τη Salentina, ένα ιταλικό είδος ψωμιού, ψημένο στο ξυλόφουρνο. Γεμισμένο με εκλεκτά, φρέσκα υλικά και παρασκευές, το sandwich αυτό αποτελεί μία επιλογή που αξίζει σίγουρα να βρίσκεται στη λίστα. Συμβουλή: να το απολαύσετε εκείνη τη στιγμή, όσο είναι ακόμη απόλυτα ζεστό.
Η σούπα παντζάρι στο Feyroyz
Δεν μπορώ να δεχτώ ότι η σούπα αποτελεί μία ιδανική επιλογή μόνο για το χειμώνα. Και αν δεν μπορώ εγώ προσωπικά να σας πείσω, το Feyroyz μπορεί σίγουρα. Εκεί απόλαυσα μία σούπα με παντζάρι, από τις καλύτερες που έχω δοκιμάσει στη ζωή μου, με τα αρώματα της Ανατολής να κυριαρχούν. Καθώς τη γευόμουν, στο μυαλό μου διαδραματίζονταν εκείνο το σύμπαν με μπαχαρικά, που είχε δημιουργήσει ο πρωταγωνιστής της ταινίας «Πολίτικη Κουζίνα» ως παιδί. Εξάλλου, το φαγητό είναι οι αναμνήσεις μας...
Θα ολοκληρώσουμε τη διαδρομή με αναφορές σε δύο από τα πιο γνωστά πιάτα της πόλης: μία αλμυρή παρασκευή και μία γλυκιά, σε δύο από τα πιο classic restaurants της!
Τα λαζάνια του Local
Τα λαζάνια του Local είναι από πάντα κομμάτι της ιστορίας του εστιατορίου. Μία σταθερά που βρίσκεται σε κάθε εκδοχή του menu του. Και ο λόγος είναι ότι, η αγάπη του κόσμου το έχει καθιερώσει εκεί. Το έχω απολαύσει πάρα πολλές φορές και σε κάθε μία από αυτές είναι το ίδιο εκλεπτυσμένο και φινετσάτο. Λαζάνια, κιμάς, μανιτάρια και τρούφα. Συνδυασμοί κλασσικοί ιταλικοί, αλλά στο Local έχουν καταφέρει να το κάνουν να ξεχωρίζει και να είναι σημείο αναφοράς.
Η pavlova του Canteen
Επίλογος, και ίσως με τον πιο προσωπικό-βιωματικό τρόπο που θα μπορούσε: Μία λέξη, ένα γλυκό, μία ιστορία. Πόσες φορές έχω ακούσει την έκφραση «ήρθαμε - πήγαμε στο Canteen για Pavlova». Είναι ένα γλυκό σύμβολο του εστιατορίου από τη πρώτη ημέρα του. Πάντα ένα γεύμα εκεί ολοκληρώνεται με αυτή τη γεύση. Μαρέγκα με μαστίχα Χίου στη βάση, bavaroise creme, compote φρούτων του δάσους και φυσικά, φράουλες. Ο ορισμός της βελούδινης υφής. Όσοι την έχουν δοκιμάσει, γνωρίζουν γιατί έχει αυτή τη φήμη.
Είναι καλό να γνωρίζουμε ότι τα περισσότερα από αυτά τα εστιατόρια λειτουργούν με γνώμονα την εποχικότητα και τη φρέσκια πρώτη ύλη. Να μην δυσανασχετήσουμε αν κάποιο από αυτά τα πιάτα λείπει από το κατάλογο την ημέρα που το επισκεφτούμε. Είναι η τέλεια ευκαιρία να ξαναπάμε!
Κάπου εδώ ολοκληρώνεται αυτό το ταξίδι. Ελπίζω, στη διάρκεια του, να σας ενέπνευσα, να σας γέμισα με εικόνες και να σας δημιούργησα έντονα την αίσθηση να τα δοκιμάσετε κι εσείς. Εξάλλου, εγώ δεν είπα ποτέ ότι έχω τη δυνατότητα να σας μαγέψω γαστρονομικά όσο θα έχουν αυτές οι μπουκίες όταν αγγίξουν τον ουρανίσκο σας.
8 photos 
