Μια βραδιά, μια παρέα, μια τραπεζαρία. Δυο chefs, ένας χώρος. Μια χορογραφία μελετημένη με θέμα το φαγητό. Για γεύμα, dinner, κρέας, ψάρι, gluten free πιάτα ή ένα καρέ όλων αυτών. Παραδοσιακό τραπέζι, μενού degustasion ή buffet. Φιέστα για λίγους, όπως αυτές που στήνονται στα σπίτια τα καλά ή επαγγελματική περίσταση. Uma σημαίνει μία και όλα εδώ σε πάνε σε μια ζεστή κατάσταση. Χωρίς φλυαρίες. Υπάρχει εστέτ ατμόσφαιρα και κοσμοπολιτισμός αλλά όλα ενορχηστρώνονται άψογα και δίνουν πολύ ωραία και ισορροπημένα την αίσθηση, ότι βρίσκεσαι σπίτι σου. Μια costum-made εμπειρία, με υπόσχεση νοστιμιάς. Κομμένη και ραμμένη στις ανάγκες λίγων και καλών. Κάπως έτσι θα το περιέγραφα. Η Uma είναι το νέο γαστρονομικό σενάριο στην πόλη. Από αυτά που δεν ακούς συχνά. Με άποψη για τη φιλοξενία και πολύ πάθος στις γεύσεις.
Θα το βρείτε στην Ελευθερίας (Πανόραμα-Θέρμη).Πίσω από το project βρίσκεται ο chef Ανδρέας Κλαυδιανός και στο πλευρό του η γυναίκα του και pastry chef, Σίσσυ Καρακολίδου. Δυνατό δίδυμο και δοκιμασμένο χρόνια τώρα. Ο Ανδρέας έχει στις πλάτες του μια εικοσαετή εμπειρία με θητεία σε γνωστά εστιατόρια της Θεσσαλονίκης, με σημαντικές διακρίσεις στο ενεργητικό του, ενώ συμμετέχει σε διάφορα μαγειρικά projects. Η Uma είναι κάτι σαν το όνειρο που, όταν το momentum συνηγόρησε, στήθηκε με ακρίβεια. Στην ουσία το ζευγάρι μετέτρεψε το σπίτι του σε χώρο εστίασης, στήνοντας μια μεγάλη 12θέσια τραπεζαρία, προσφέροντας στους πελάτες μια “chef’s home-experience”. Όσο για τη Σίσσυ, είναι το Yang δίπλα στο Yin, η παύλα αμέσως μετά την τελεία. Η ιδανική οικοδέσποινα που φροντίζει να νιώσουν οι καλεσμένοι τη φιλόξενη ατμόσφαιρα. Έτσι "δένει" η συνταγή σε αυτήν την κουζίνα. 
Όσο για το κτίριο, έχει και αυτό την ιστορία και τον χαρακτήρα του. Πρόκειται για ένα προβεβλημένο έργο του αρχιτέκτονα Γ.Π. Τριανταφυλλίδη, με συμμετοχή στην έκθεση για την κατοικία από τον 20o στον 21o αιώνα στο μουσείο Μπενάκη, το οποίο εγγράφτηκε πρόσφατα στα «Αρχεία Αρχιτεκτονικής». Λιτή φιλοσοφία με πειθαρχημένη γεωμετρία. Έχει χαρακτηριστεί δείγμα σεμνής και τολμηρής αρχιτεκτονικής, με τον τσιμεντόλιθο βασικό στοιχείο, να διασχίζει ως «δόμος» το σύνολο της ιστορίας, από το «υψηλό» του κλασικού μέχρι το «ταπεινό» του ανώνυμου κτίσματος. Στα ίδια πατήματα και με σεβασμό στη στέρεα πρόταση αυτού του ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού κελύφους έγινε και η εσωτερική επέμβαση. Ο interior designer Διονύσης Τσάσης, επιχείρησε τα απολύτως αναγκαία για την εύρυθμη λειτουργία του χώρου ως εμπειρία ιδιωτικής εστίασης, αποφεύγοντας κάθε αυτάρεσκη υπερβολή ή εύκολη νεωτερικότητα. Να τους επισκεφτείτε, αξίζει!
