Tη χρονιά που μας πέρασε, η οσκαρική Whoopi Goldberg και η Κενυάτισσα Lupita Nyong'o, με την εξωτική ομορφιά και τα εκφραστικά μάτια, συναντήθηκαν με την εκρηκτική Naomi Cambell και την αλαβάστρινη καλλονή Duckie Thot. Οι ετερόκλητες αυτές περσόνες πρωταγωνίστησαν στο μεταμοντέρνο, ονειρικό τοπίο της «Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων», που σκηνοθέτησε ο εκκεντρικός φωτογράφος Tim Walker για το Pirelli Calendar, και που για πρώτη φορά αποδόθηκε αποκλειστικά με πρωταγωνιστές Αφροαμερικανούς.
Αυτό το σίγουρα απελευθερωτικό χαστούκι στα κλισέ περί αποδοχής, προτύπων, πολυπολιτισμικότητας κι εξελισσόμενης ομορφιάς, είχε -αν μη τι άλλο- εκτόπισμα, από τη στιγμή που η μόδα γίνεται παραμύθι και προωθεί τον κοινωνικό διάλογο. Που ξεδιπλώνει το κουβάρι της αιώνιας κουβέντας για ότι η ομορφιά δεν έχει μόνο δύο όψεις και μάλιστα όχι απαραίτητα αυτές που έχουμε συνηθίσει να θαυμάζουμε και να αποζητούμε. Κάτι που ο Walker έχει ξανακάνει στο παρελθόν μέσα από ανάλογα και εξίσου ανατρεπτικά φωτογραφικά project και από ότι φαίνεται το απολαμβάνει.
Το 2019, σε συνέχεια αυτής της πορείας, ο σπουδαίος Albert Watson παίζει με αινιγματική διάθεση και μαζί με τις φωτογραφίες, τραβάει τη δική του γραμμή στην 46η ιστορία της Pirelli. «Το ημερολόγιο αυτό ξεκίνησε ως ένα pin-up calendar, που απευθυνόταν σε μηχανικούς, οι οποίοι ήθελαν να βλέπουν κάτι ωραίο όσο άλλαζαν λάστιχα», εξηγεί. Και όντως, πολλοί φωτογράφοι φλέρταραν έντονα στο παρελθόν με την έννοια του «σέξι». Ο Watson, όμως, όπως και ο Peter Lindbergh, που φιλοτέχνησε το Pirelli Calendar του 2017, δεν περιορίστηκαν στο να ζητήσουν από κορυφαία μοντέλα να βγάλουν τα ρούχα τους, παρόλο που ο Watson επανέφερε το απόλυτα γυμνό. Χωρίς όμως να προκαλεί με τον πιο "εύκολο" τρόπο που θα περίμενε πιθανόν κάποιος.
Αυτήν τη φορά, τέσσερις -από τις διασημότερες για την εποχή τους- γυναίκες ποζάρουν ως άγνωστες, φιλόδοξες καλλιτέχνιδες και διεκδικούν μια θέση στο αμερικάνικο όνειρο.Το φωτογραφικό τους ταξίδι εξελίσσεται σε Νέα Υόρκη και Μαϊάμι και ο δρόμος για την επιτυχία είναι ωδή στην κινηματογραφική θηλυκότητα. Στις τέσσερις αυτόνομες ιστορίες του “Dreaming” Calendar, που μάλιστα μοιάζουν με μικρές ταινίες, ο Watson θέλει τη Gigi Hadid σε ρόλο μελαγχολικής κληρονόμου, που ποζάρει πλάι στον Alexander Wang -υποδύεται τον συνεταίρο της- τη μπαλαρίνα του American Ballet Theater, Misty Copeland, ως χορεύτρια που περνάει την ώρα της σε strip club του Μαϊάμι, ενώ οι ηθοποιοί Julia Garner και Laetitia Casta -πάλαι ποτέ supermodel- παίρνουν ρόλο φωτογράφου και bohemian ζωγράφου αντίστοιχα.
Όλες τους διεκδικούν και ονειρεύονται μια θέση στο κινηματογραφικό podium και τον κόσμο του Hollywood. Ζούμε, άλλωστε, στην εποχή του #meΤoo και η τέχνη έχει λόγο απέναντι στη γυναικεία χειραφέτηση και απελευθέρωση. Κι αυτή ήταν μια από τις συνειδητές τοποθετήσεις του Watson, ο οποίος μέσα από αυτήν τη δουλειά και την "έντεχνη", ρετρό ματιά του, ρίχνει με μια ευγένεια τα φώτα στα "working girls" της Αμερικής τα οποία μάχονται ενάντια σε ό,τι και όποιον τις θέλει να "βουτάνε" σε στερεότυπα που τις παρουσιάζουν να ενδίδουν στη σιωπή, την εκμετάλλευση. Πλέον έχουν φωνή, έχουν παρουσία, και, αν το θέλουν, μπορούν και προχωράνε μπροστά.Τα συμπεράσματα, δικά σας.
