30 Οκτωβρίου 2025... Η πόλη φορά τα «καλά» της για να καλωσορίσει τη μεγαλύτερη γιορτή της, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Για 66η χρονιά, το σινεμά τοποθετείται στο επίκεντρο της Θεσσαλονίκης, σπουδαία ονόματα του εξωτερικού καταφθάνουν και μεγάλες παραγωγές κάνουν πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Χθες το απόγευμα, όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα και πάλι στο Ολύμπιον για την τελετή έναρξης του Φεστιβάλ. Γύρω στις 19:30, τα φλας των φωτογράφων έλαμψαν μπροστά στην απίστευτα γοητευτική Indya Moore, που από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι της στο κόκκινο χαλί του Ολύμπιον, μας έκανε να μην μπορούμε να πάρουμε να μάτια μας από πάνω. Έχει κάτι το ιδιαίτερο, γεμίζει τον χώρο με την παρουσία της, εκπέμπει κάτι πολύ ευχάριστο με το χαμόγελό της.
Τι έκανε η Indya Moore στη Θεσσαλονίκη; Φυσικά, βρέθηκε εδώ για την πρεμιέρα της εναρκτήριας ταινίας του Film Festival, το "Father Mother Sister Brother" του Jim Jarmusch, στην οποία πρωταγωνιστεί ανάμεσα στους Adam Driver, Tom Waits, Mayim Bialik, Vicky Krieps, Cate Blanchett, Charlotte Rampling και Luka Sabbat.
H ίδια μοιράστηκε: «Χαίρομαι πολύ που είμαι εδώ για να μοιραστώ αυτή την ταινία μαζί σας. Πρόκειται για μια σημαντική ταινία που με κάνει να σκέφτομαι τους πατεράδες, τις μαμάδες, τις αδερφές και τους αδερφούς όλων μας. Τα τελευταία τρία χρόνια πολλοί από μας γίναμε μάρτυρες μιας θηριωδίας που δεν περιμέναμε πως θα δούμε, η οποία συνέβη σε πατεράδες, μαμάδες, αδερφές και αδερφούς. Θρηνώ για την ανθρωπότητα, καθώς οδηγούμαστε στην αυτοκαταστροφή. Ωστόσο, οι ταινίες, η τηλεόραση και οι ιστορίες μάς υπενθυμίζουν πως δεν είμαστε απλώς άτομα, αλλά συνυπάρχουμε συλλογικά, ακούμε το γέλιο, το κλάμα, τη λύπη του διπλανού μας
»Είμαστε όλοι αντανακλάσεις, ο ένας του άλλου. Και για να χτίσουμε ένα ασφαλές μέλλον για τα παιδιά μας πρέπει να θυμόμαστε πως η εμπειρία κάθε ανθρώπου είναι μια αντανάκλαση όλων των άλλων. Αν δεν έχουμε αυτό στο μυαλό μας, ίσως χάσουμε την ευκαιρία να συνεχίσουμε να αγαπάμε, να χαιρόμαστε και να δημιουργούμε οικογένειες στον όμορφο πλανήτη μας. Ελπίζω όταν δείτε την ταινία να μη σκέφτεστε μόνο τη δική σας οικογένεια, αλλά και όλων των άλλων, με την ίδια σπουδαιότητα που αναλογίζεστε τη δική σας. Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Η Θεσσαλονίκη είναι ένα μαγικό μέρος».
Παρουσιαστής της βραδιάς ήταν ο Γρηγόρης Ελευθερίου, ο μπαμπάς πίσω από το χιουμοριστικό account @babaka.gr, που έδωσε fun τόνο και καλωσόρισε μαζί με την ομάδα του Φεστιβάλ -Ορέστη Ανδρεαδάκη κι Ελίζ Ζαλαντό- τους σινεφίλ.
Ας μιλήσουμε για την ήδη βραβευμένη ταινία του Jim Jarmusch
Η σιωπή μέσα στην οικογένεια έχει πάντα τον δικό της ήχο, κι αυτό ήταν κάτι που επιβεβαιώσαμε μέσα από την ταινία του Jim Jarmusch, η οποία ήδη έχει βραβευτεί με Χρυσό Λέοντα τον προηγούμενο μήνα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας. Υψηλές οι προσδοκίες, λοιπόν, μετά από μια τέτοια μεγάλη νίκη και ακόμα υψηλότερες όταν ξέρεις πως το καστ απαρτίζεται από τέτοια ηχηρά ονόματα του παγκόσμιου σινεμά.
Δε λένε τυχαία πως υπάρχουν ταινίες που ζητούν να τις κατανοήσεις -είναι κάπως περίπλοκες, θα έλεγε κανείς-, κι άλλες που το μόνο που θέλουν από σένα είναι να σε προσκαλέσουν να τις νιώσεις. Το "Father Mother Sister Brother" ανήκει στη δεύτερη κατηγορία... Μια τριλογία μικρών, σιωπηλών οικογενειακών στιγμών που μιλούν περισσότερο για το άρρητο, παρά για το ρητό.
Στο πρώτο μέρος, ο «Πατέρας» (Tom Waits) ζει μόνος κάπου στο πουθενά. Γύρω του, ο Adam Driver και η Mayim Bialik, «διαβάζουν» τις αποστάσεις ενός πατέρα από τα παιδιά του. Αμηχανία, σαν τρεις άγνωστοι που ξέρουν τα πάντα ο ένας για τον άλλον, αλλά ταυτόχρονα δεν ξέρουν τίποτα. Οξύμωρο, όμως πολλοί θα ταυτιστούν με αυτήν τη σχέση πατέρα-παιδιών. Τελικά, τίποτα δεν είναι όπως όλα δείχνουν στην αρχή.
Κεφάλαιο «Μητέρα»: Η Charlotte Rampling ως μητέρα, με την Cate Blanchett και τη Vicky Krieps σε ρόλους θυγατρικής σύγκρουσης. Στο συννεφιασμένο Δουβλίνο, οι τρεις τους δείχνουν να απολαμβάνουν το τσάι τους, με νύχια και με δόντια ακολουθούν τα «πρέπει» και τα απωθημένα μιας μητέρας που βλέπει τις κόρες της μόνο όπως εκείνη θέλει να τις δει. Κι όλο αυτό, γύρω από ένα εξίσου άβολο τραπέζι - κομψό και γεμάτο νοστιμιές, κατά τ' άλλα.
Στο τελευταίο μέρος, «Αδερφή, Αδερφός», ο Jarmusch αλλάζει τον τόνο. Η Indya Moore και ο Luka Sabbat είναι τα δίδυμα που περιπλανώνται στο Παρίσι μετά τον ξαφνικό θάνατο των γονιών τους. Μια επίσκεψη σε ένα άδειο διαμέρισμα, μια στιγμή που δείχνει πόσο πιο «εύκολο» -σε πολλά εισαγωγικά!- μπορεί να γίνει το πένθος όταν μοιράζεται. Δύο αδέρφια ενωμένα στην Πόλη του Φωτός, αναπολούν όσα έζησαν -και όσα δεν έζησαν- με τους ανθρώπους που τους έφεραν στη ζωή.
Aυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο είναι η τόλμη της απλότητας. Ο Jim Jarmusch διαρρηγνύει τον ρυθμό της καθημερινότητας ώστε να αποκαλυφθεί το χάσμα στην επικοινωνία μεταξύ γονέων και των παιδιών τους. Καμία κορύφωση, κανένα suspense. Αυτό που ονομάζουμε «οικογένεια» στην πιο σκληρή, άδικη πολλές φορές εκδοχή του. Ένα soft film, που είναι υπέρ αρκετό για να σε βάλει σε σκέψεις.
It's party time!
Μετά το Ολύμπιον, όλοι κατέβηκαν στην Αποθήκη Γ' του Λιμανιού για το πολυαναμένομενο opening party. Tον ρυθμό έδωσαν οι εκρηκτικές Σκιαδαρέσες και οι πάντες τραγουδούσαν δυνατά τους στίχους τους. Τι καλύτερο από το ξεκινήσει το 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου από ένα duo για το οποίο γίνεται τόσος χαμός τα τελευταία χρόνια.
Μουσική, χορός και γέλια μέχρι τα μεσάνυχτα ήταν ο μόνος τρόπος για να ξεκινήσει η μεγάλη γιορτή του σινεμά στην πόλη μας.
Καλό Φεστιβάλ!
