Είναι μια καλλιεργημένη, δυναμική γυναίκα, μία εμπνευσμένη επιχειρηματίας με όραμα και σχέδιο για να το υλοποιεί. Η Γεωργία Ηλιοπούλου, ιθύνων νους της εταιρίας Λάβρυς, έχει ταυτιστεί με πολιτιστικές εκδηλώσεις υψηλού επιπέδου στη χώρα μας. Το πιο πρόσφατο επίτευγμά της είναι η χορευτική παράσταση The Thread, μία παραγωγή διεθνών προδιαγραφών με ένα star cast συνεργατών: ο Βαγγέλης Παπαθανασίου υπογράφει την πρωτότυπη μουσική, ο Russell Maliphant την εμπνευσμένη χορογραφία, η διεθνώς αναγνωρισμένη Ελληνίδα fashion designer Μαίρη Κατράντζου τα κοστούμια και ο Michael Hulls τον ειδικά σχεδιασμένο φωτισμό. 

Η παραγωγή έχει ήδη κερδίσει διθυραμβικές κριτικές στην παγκόσμια πρεμιέρα της στο Λονδίνο, τον περασμένο Μάρτιο και ετοιμάζεται να κατακτήσει σε έναν περίπου μήνα και το ελληνικό κοινό, στο «απαιτητικό» θέατρο της Επιδαύρου.

Κα Ηλιοπούλου, ας ταξιδέψουμε λίγο πίσω στον χρόνο, στο παρασκήνιο της γέννησης του "The Thread". Πείτε μας παρακαλώ πού, πότε και πώς γεννήθηκε στο μυαλό σας η ιδέα αυτής της παράστασης;

Υπήρχε στο μυαλό μου για πολλά χρόνια. Ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2016 όταν συνάντησα στο Λονδίνο τον Russell Maliphant και του μίλησα για αυτό. Ένα μήνα αργότερα πήγαμε μαζί στο Παρίσι να συναντήσει εκείνος για πρώτη φορά τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, ο οποίος έχει τόση αγάπη στην παραδοσιακή μας μουσική που, από την πρώτη στιγμή που του μίλησα για αυτό, ήταν ενθουσιασμένος.

Γιατί επιλέξατε να κάνετε μία παράσταση χορού και όχι για παράδειγμα μία θεατρική παράσταση;

Γιατί παρακολούθησα σχεδόν όλες τις ελληνικές παραστάσεις που παίχτηκαν στο εξωτερικό και συνειδητοποίησα ότι η αυτόματη μετάφραση αφαιρούσε από τη μαγεία του έργου. Ο χορός δεν έχει γλώσσα και είναι κατανοητός από όλους.

Το The Thread ως τίτλος πώς προέκυψε;

Είναι Ο Μίτος της Αριάδνης. Το Νήμα, η Κλωστή που μας ενώνει. Που ενώνει το χτες με το σήμερα. Το παλαιό με το καινούργιο. Το εμείς και εκείνοι. Και αυτή η παράσταση είναι βασισμένη πάνω σε αυτό. Την ένωση του παλαιού με το καινούργιο. Δύο φαινομενικά διαφορετικών πραγμάτων, αλλά ουσιαστικά ενός και του αυτού. Της ανάγκης του ανθρώπου να εκφραστεί μέσα από την κίνηση.

Επιλέξατε να συνεργαστείτε με 4 κορυφαίους διεθνώς συντελεστές, τους Βαγγέλη Παπαθανασίου, Russell Maliphant, Μαίρη Κατράντζου και Michael Hulls στη μουσική, τη χορογραφία, τα κοστούμια και τον φωτισμό αντίστοιχα. Ήταν δικές σας επιλογές; Και πώς προσεγγίσατε τα σπουδαία αυτά ονόματα;

Απόλυτα δικές μου επιλογές και οι τέσσερις. Τον Russell τον γνώριζα γιατί είχαμε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Sylvie Guillem. Ο Βαγγέλης ήταν φίλος από παλιά. Η Μαίρη ήταν για μένα η νέα γνωριμία. Και η ίδια έδειξε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον από την αρχή. Δεν χρειάστηκε να την πείσω

Υπήρξε κάποιος που να ήταν διστακτικός στην αρχή ή όλοι αγκάλιασαν με θέρμη την ιδέα σας από την πρώτη στιγμή;

Κανένας δεν ήταν διστακτικός. Ο Βαγγέλης ήταν ενθουσιασμένος γιατί το να προσεγγίσει την παραδοσιακή μουσική ήταν για αυτόν κάτι πολύ οικείο και το είχε πάντα στο μυαλό του. Η πρόταση αυτή ήρθε μια στιγμή που και εκείνος ήθελε να το κάνει. Ο Russell ήταν ενθουσιώδης από τη πρώτη στιγμή. Τι να σας σας πω; Υποθέτω ότι δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο δύσκολο ήταν το εγχείρημα. Στη θέση του εγώ θα το φοβόμουν. Εκείνος όμως όχι. Του έδωσε το χρόνο και τελικά κατάφερε να δημιουργήσει μια πρωτοποριακή παράσταση. Μια παράσταση που αλλάξει τα δεδομένα στο χορό

Σε ποιο βαθμό πιστεύετε ότι η επιλογή επώνυμων, καταξιωμένων συνεργατών μπορεί να εξασφαλίσει την επιτυχία μίας παράστασης;

Είναι ένα εχέγγυο. Δεν είναι τυχαίες οι διακρίσεις όλων αυτών των ανθρώπων. Έχουν πολλή δουλειά και μόχθο πίσω τους. Ωστόσο αυτή καθ’εαυτή η φήμη κάποιου δεν καθορίζει το αποτέλεσμα.

Το The Thread χαρατηρίστηκε, μεταξύ άλλων, από τα ΜΜΕ ως «το διαβατήριο του ελληνικού πολιτισμού ανά τον κόσμο». Συμφωνείτε με αυτόν τον χαρακτηρισμό; Αυτός ήταν ο στόχος σας;

Απόλυτα αυτός. Η προβολή της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας της χώρας. Να δείξουμε ότι υπάρχουμε, συνεχίζουμε και δημιουργούμε. Να επαναφέρουμε τις πανανθρώπινες αξίες του πολιτισμού μας. Το νήμα, η Κλωστή, το The Thread να μας ενώσει όλους, έτσι ώστε όλοι μαζί να ξεκινήσουμε να ονειρευόμαστε και να δημιουργούμε ξανά.

Η παράσταση βασίζεται σε ένα δίπολο, με το παρελθόν να συναντά το παρόν μέσα από τη δημιουργική σύμπραξη των παραδοσιακών ελληνικών χορών με τον σύγχρονο. Ποιο ήταν το «κλειδί» για να γίνει πετυχημένα αυτό το «πάντρεμα»;

Η επιμονή και η υπομονή του χορογράφου αρχικά. Δεν ήταν εύκολο ούτε καν στην συνεύρεση των σύγχρονων και των παραδοσιακών χορευτών πάνω στην ίδια σκηνή. Πόσο μάλλον ο διάλογος των παραδοσιακών μας χορών και της σύγχρονης κινησιολογίας. Δύο ξένοι κόσμοι φαινομενικά. Κι όμως, το The Thread, το νήμα, τους ένωσε. Και δημιούργησαν κάτι μοναδικό.

Ο συνθέτης Βαγγέλης Παπαθανασίου, που υπογράφει την πρωτότυπη μουσική, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «έγινε μία ανασκαφή στο παρελθόν, αλλά και στο μέλλον». Αυτή η «ανασκαφή», λοιπόν, ποια «ευρήματα» πιστεύετε ότι φέρνει στο φως

Ότι όλα είναι «ένα». Όλοι είμαστε «ένα».

Εξαιρετικές είναι οι κριτικές και για τα κοστούμια της Μαίρης Κατράντζου με τα γεωμετρικά μοτίβα. Η έμπνευση εδώ ήρθε από κάποια συγκεκριμένη χρονική περίοδο της ελληνικής ιστορίας; Είχε κάποιες οδηγίες από εσάς ή από την υπόλοιπη ομάδα;

Η Μαίρη δούλεψε τόσο με τον Russell όσο και με τον Βαγγέλη. Εννοείται ότι πίστεψε στην αρχική ιδέα. Ήταν κάτι που και η ίδια το είχε μέσα της. Η Μινωική Κρήτη είναι εκείνη από την οποία αντλεί την έμπνευσή της.

Μιλήστε μας λίγο και για την ημέρα της παγκόσμιας πρεμιέρας στο Sadler’s Wells του Λονδίνου. Πώς ήταν η ατμόσφαιρα, πώς αντέδρασε το κοινό;

Δυστυχώς σοβαρό πρόβλημα υγείας με καθήλωσε στην Αθήνα και δεν ήμουν παρούσα. Παρακολούθησα όμως τα πάντα μέσω streaming και όλοι μα όλοι μου μετέφεραν ένα υπέροχο αίσθημα αγάπης για αυτή την παράσταση. Οι κριτικές διθυραμβικές. Στη συνέντευξη τύπου στην Αθήνα η Μαίρη Κατράντζου είπε ότι ανατρίχιασε, καθώς παρακολουθούσε την παράσταση. Δεν νομίζω ότι έχω ακούσει τίποτα καλύτερο.

Σειρά τώρα έχει η Ελλάδα! Στις 24 Αυγούστου το The Thread θα παρουσιαστεί στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Πώς νιώθετε με αυτό; Ανυπομονησία, κάποιο άγχος;

Άγχος. Μεγάλο άγχος. Και δέος. Η παράσταση στην Επίδαυρο θα είναι μια διαφορετική παράσταση, προσαρμοσμένη σε αυτόν το Ιερό τόπο. Και δεν μπορείτε να φανταστείτε τι αγώνας δρόμου είναι σε όλα τα επίπεδα.

Μετά την Επίδαυρο υπάρχει περαιτέρω σχεδιασμός για παραστάσεις;

Πριν την Επίδαυρο θα πάμε στο Φεστιβάλ Movimentos στη Γερμανία. Μετά στην Κύπρο και το Νοέμβριο στο Μέγαρο. Ελπίζω ο δρόμος να να είναι μεγάλος γιατί αυτή η παράσταση φτιάχτηκε για να ταξιδέψει.

Με το The Thread βάζετε εξαιρετικά ψηλά τον πήχη. Είναι στις σκέψεις σας το να υπάρχει μία συνέχεια; Εννοώ, θα μπορούσε ίσως να δημιουργηθεί μια σειρά παραστάσεων με κοινή θεματική γύρω από τον ελληνικό πολιτισμό. Είναι αυτή μια ιδέα με την οποία φλερτάρετε;

Πολλές οι σκέψεις και οι ιδέες, αλλά μέχρι στιγμής πρέπει πρώτα να μπει σε ρότα το νέο αυτό δημιούργημα. Γεννήθηκε, αλλά θα πρέπει να επιβιώσει και να ανδρωθεί.

Ιδρύσατε και διευθύνετε την πολιτιστική εταιρία Λάβρυς από το 1991. Από τότε μέχρι σήμερα έχετε φέρει στην Ελλάδα καλλιτέχνες και συγκροτήματα, όπως το Circle de Soleil, τους Momix, τον Woody Allen, την Sylvie Guillem, τον Akram Khan, τον Jeremy Iron, τη Lady Gaga και την Fanny Ardant. Αλήθεια, πώς είναι να γνωρίζει κανείς από κοντά διασημότητες τέτοιου βεληνεκούς; Και ποιος σας έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση και γιατί;

Λάτρεψα τον Sviatoslav Richter έναν δύσκολο άνθρωπο και απαιτητικό καλλιτέχνη. Αγάπησα και σεβάστηκα απόλυτα την Sylvie Guillem για το πάθος της και τον περφεξιονισμό της. Υποκλίθηκα στη Lady Gaga για την εξυπνάδα και την ευαισθησία της. Μαγεύτηκα από το πολυεπίπεδο γνωστικό πεδίο του Woody Allen.

Είστε μια πετυχημένη γυναίκα σε έναν ιδιαίτερα απαιτητικό στίβο. Πώς τα καταφέρατε να φτάσετε στην κορυφή και το κυριότερο, να διατηρηθείτε σε αυτήν για σχεδόν τριάντα χρόνια;

Δεν ξέρω εάν είμαι επιτυχημένη. Ξέρω ότι αγάπησα τη δουλειά μου. Έζησα μέσα από αυτήν και με αυτήν. Πόνεσα, κουράστηκα, έχασα, αλλά έζησα κάθε στιγμή από την πρώτη ώρα μέχρι σήμερα.

Τι σας δίνει δύναμη καθημερινά και τις σας εμπνέει;

Το motto μου είναι Keep going. Αυτό που με εμπνέει είναι το αληθινό, το καθάριο. Όπου και εάν το βρω.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έδωσαν στην καριέρα σας μέχρι σήμερα;

Αγάπα αυτό που κάνεις και θα πετύχεις.

Καθώς τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος για τον πολιτισμό της καθημερινότητας στη χώρα μας, θα ήθελα να μου πείτε, τι σημαίνει για εσάς πολιτισμός στην καθημερινή ζωή.

Είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούμε σε όλα τα επίπεδα από την ώρα που θα ξυπνήσουμε μέχρι και την ώρα που θα πούμε καληνύχτα. Η αγάπη και ο σεβασμός με τον οποίο θα «αγκαλιάσουμε» όποιον και ό,τι συναντήσουμε μέσα στη μέρα μας.

Info: Η παράσταση The Thread θα παρουσιαστεί στις 24 Αυγούστου στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.

Φωτογραφία πορτρέτου: Ιωάννα Ρουφοπούλου