Η Πρόεδρος του Ιδρύματος Αθανασίου Κ. Λασκαρίδη, Εύη Λαζού, έχει αυτό το θερμό και δυναμικό ταμπεραμέντο που αναγνωρίζουμε όσοι έχουμε ρίζες από τη Β. Ελλάδα. Φιλική, άμεση, με μια φίνα αυτοσαρκαστική διάθεση και χαμηλών τόνων, μιλάει με μέτρο ακόμη και για τα μεγάλα της όνειρα.

Go with the flow

Μια δεμένη, μεσοαστική οικογένεια είναι το ασφαλές και ανέμελο περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει στη Βέροια. Φοιτά σε δημόσιο σχολείο και παίζει στις αλάνες. Από το κάδρο δεν απουσιάζουν τα κλισέ της «καλοαναθρεμμένης» κόρης: άριστη μαθήτρια, με πιάνο, μπαλέτο και γαλλικά, «αν και ανεπίδεκτη μαθήσεως στα δύο πρώτα!» όπως παραδέχεται. Τα όνειρά της -εκτός από μια φαντασίωση να γίνει ηθοποιός- δε φτάνουν πολύ μακριά, καθώς η πυξίδα δείχνει σταθερά ένα σημείο: την επιτυχημένη κονσερβοποιία φρούτων της οικογένειας. «Όταν, όμως, εμείς κάνουμε σχέδια, ο Θεός γελάει. Η ζωή φέρνει ανατροπές που μέσα στις δυσκολίες και στο σκοτάδι τους κρύβουν ευκαιρίες και φως», θυμάται αναφερόμενη στην οικονομική καταστροφή της επιχείρησης και προσθέτει: «Ευτυχώς, οι γονείς είχαν για εμάς όνειρα μεγαλύτερα, όπως και την άνεση, αλλά κυρίως την τόλμη, να μας “σπρώξουν” να πετάξουμε νωρίς».

Στα 16 τη στέλνουν οικότροφο σε ελβετικό σχολείο, στήνοντας έτσι την αφετηρία μιας διαδρομής γεμάτης νόημα. Η ίδια αποδίδει σ’ έναν συνδυασμό ευκαιριών, τύχης, αρνητικών ανατροπών, υπομονής, επιμονής και τελειομανίας την πορεία της ζωής της. «Πίστευα πάντα ότι δεν υπάρχει δεν μπορώ, αλλά δε θέλω. Έχω την αίσθηση πως παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή το να μην αντιστεκόμαστε σε ό,τι μας φέρνει, αλλά ν’ ακολουθούμε τη ροή μ’ εμπιστοσύνη, κάνοντας το καλύτερο που μπορούμε σε κάθε περίσταση», επισημαίνει.

Act & React

Οι σπουδές στην Επιχειρησιακή Συμπεριφορά και Διοίκηση στην Αμερική, εκτός από βασικά γνωστικά εφόδια, της προσφέρουν την εμπειρία της προσαρμογής σε μια νέα πραγματικότητα, του συγχρωτισμού με συμφοιτητές απ’ όλο τον κόσμο, ενός τρόπου σκέψης ανεκτικού στο διαφορετικό, μιας διάθεσης που προάγει τη δημιουργικότητα, την εφευρετικότητα. Κι όταν γίνεται μέλος της οικογένειας Λασκαρίδη, ξεδιπλώνει τις ικανότητές της και ηγείται του κοινωφελούς ιδρύματός της, ενός οράματος του Θανάση Λασκαρίδη για υγεία, ομορφιά και καθαριότητα στις ελληνικές θάλασσες. «Η αγάπη του οδήγησε στην ιδέα να οργανωθούν οι ad hoc δράσεις μας σε κάτι μεγαλύτερο. Βασικός σκοπός του παραμένει η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος και η ενίσχυση των ανθρώπων που ζουν από τη θάλασσα, ενώ έχουν προστεθεί νέες θεματικές, όπως η καταπολέμηση της ανεργίας, η ενίσχυση της διαφάνειας και ο εξωραϊσμός του δημόσιου χώρου», εξηγεί για τον χαρακτήρα του Ιδρύματος.

Η στρατηγική του εκφράζεται μέσα από προγράμματα, όπως το “Sea Change Greek Islands”, που σχετίζεται με περιβαλλοντικές παρεμβάσεις σε 10 νησιά των Κυκλάδων, ενώ το “Typhoon Project” στοχεύει στον καθαρισμό των ελληνικών ακτών από τη ρύπανση. «Έχουμε καθαρίσει περισσότερες από 700 παραλίες από 70 τόνους απορριμμάτων», τονίζει με περηφάνια! Και τέλος, το “Fishing For Litter”, που, σε συνεργασία με αλιείς της Β. Ελλάδας, εστιάζει στον καθαρισμό των βυθών. Επιπλέον, υποστηρίζουν μη κερδοσκοπικές οργανώσεις, ενώ συμπράττουν με μεγάλα ακαδημαϊκά ιδρύματα. «Γνωρίζοντας καλύτερα τις ανάγκες της χώρας, εμπλουτίζουμε τη δράση μας. Η προσαρμοστικότητα σε αυτές μάς οδήγησε να υποστηρίξουμε έργα, όπως το σιντριβάνι της Ομονοίας, η Πρωτοβουλία για το Παιδί και η Δημόσια Βιβλιοθήκη Βεροίας», υπογραμμίζει για τις πρωτοβουλίες του Ιδρύματος. Όσον αφορά στη μελλοντική ατζέντα του, αυτή διευρύνεται με προγράμματα όπως το «Ελλάδα Χωρίς Πλαστικά Μίας Χρήσης», που του επιτρέπει να θέσει τις δυνάμεις του στην υπηρεσία της χώρας, ενώ πολλά σχέδια αφορούν στο επιχειρησιακό πλοίο «Τυφώνας», με δράσεις για τη θαλάσσια ρύπανση και την προστασία της ιστορικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Η υπερδραστήρια κα Λαζού δεν αρκείται σε αυτά, αλλά παράλληλα δίνει τον αγώνα της για την καταπολέμηση της ανεργίας μέσω του οργανισμού “Το The People’s Trust” -είναι πρόεδρος του Δ.Σ. έχοντας ενθαρρύνει τη δημιουργία 270 επιχειρήσεων, ενώ, με τη φιλοσοφία «προσαρμόζουμε τη δουλειά μας στο τοπίο που αλλάζει», συμμετέχει και στο “Greenwood Place”, ένα διεθνές δίκτυο προσώπων και οργανισμών, με κοινές αναζητήσεις.

Happy together

Κι αν νομίζετε ότι η κοινωνική προσφορά απαιτεί μόνο χρόνο ή χρήμα, αυτό που με τη δράση της αποδεικνύει είναι ότι προϋποθέτει κυρίως μια διαφορετική, βιωματική θεώρηση της κοινωνικής αλληλεγγύης: «Αλληλεγγύη για μένα είναι να συντονίζεσαι με τον κόσμο γύρω σου. Ν’ αντιλαμβάνεσαι διαισθητικά και ν’ ανταποκρίνεσαι σε αυτό, παρακινώντας κι άλλους να κάνουν το ίδιο». Ακούγεται δύσκολο; Σίγουρα είναι! Η ζωή της, ένα παζλ από δεκάδες ψηφίδες, που στο τέλος, όμως, συνθέτουν μια εικόνα πληρότητας: μια ευτυχισμένη σχέση, ένα παιδί, ταξίδια, ενδιαφέροντα, έργο προσφοράς… Αναρωτιέμαι, με μια τόσο ενδιαφέρουσα διαδρομή, από πού έχει πάρει τα πολυτιμότερα μαθήματα για τη ζωή. «Από τις δυσκολίες και τα φαινομενικά αδιέξοδά μου», μου εξομολογείται και προσθέτει: «Οι αστοχίες και τα λάθη μας μάς προσφέρουν τα μεγαλύτερα μαθήματα. Ο πολυτιμότερος, όμως, εμπνευστής και καθοδηγητής μου υπήρξε ο σύντροφός μου, Θανάσης Λασκαρίδης, που αγαπώ κι ευγνωμονώ για ό,τι προσφέρει απλόχερα σε μένα, στην οικογένειά του και σε όλους γύρω του». Κι όταν η συζήτηση μεταφέρεται στον γιο της, μ’ εντυπωσιάζει που η μοναδική της ανησυχία είναι μήπως δεν καταφέρει ν’ απολαύσει την ουσία της ζωής. «Υπάρχει μια απόσπαση του μυαλού σε πολλά πράγματα συγχρόνως, μια απόσταση απ’ ό,τι κάνουμε. Είναι όλα βιαστικά, επιφανειακά, διεκπεραιωτικά. Ελπίζω να βρει τον τρόπο να μειώνει τους ρυθμούς και ν’ απολαμβάνει τα απλά της ζωής. Του εύχομαι να πάρει έστω λίγη από την αύρα και τον χαρακτήρα του πατέρα του».

Τίποτα δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, κι όσο κι αν πιστεύει η ίδια στην ατομική προσπάθεια και τις επιλογές, άλλο τόσο θεωρεί σημαντικό παράγοντα της εξίσωσης τη μοίρα: «Τίποτα δε γίνεται χωρίς σκληρή δουλειά και στοχοπροσήλωση, αλλά, όπως λέει σοφά και ο λαός, “αν έχεις τύχη, διάβαινε”». Για το τέλος, αφήνω την απορία μου για το αν υπάρχει κάτι που απουσιάζει από τη ζωή της -κυρίως επειδή ζει σχεδόν μόνιμα στο εξωτερικό-, εκείνη η μικρή ψηφίδα, που αφήνει το παζλ μισοτελειωμένο. Μια γλυκόπικρη απάντηση απλά μού επιβεβαιώνει την αίσθηση ότι είναι ένας ειλικρινής και αυθόρμητος άνθρωπος: «Η οικογένεια και οι φίλες της νεανικής μου ηλικίας. Θα ήθελα να τους βλέπω πιο συχνά. Μου λείπει η ανεμελιά της νεανικής παρέας…»

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΝΙΚΟΛ ΜΠΑΡΤΖΩΚΑ (D-TALES)

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020