Οι 17οι Παραολυμπιακοί Αγώνες σήκωσαν αυλαία, με το Παρίσι να πραγματοποιεί ένα δυναμικό ξεκίνημα για να επεκτείνει στον αθλητισμό των ατόμων με αναπηρία την ίδια ενέργεια και χαρά που χαρακτήρισε μέχρι τώρα το ιστορικό καλοκαίρι που προηγήθηκε. Τις επόμενες 10 ημέρες θα αναδειχθούν νέοι ήρωες, θα ειπωθούν νέες ιστορίες, με στόχο μια θετική αλλαγή για τα άτομα με αναπηρία.
Μπροστά σε ένα πλήθος 35.000 θεατών στο Place de la Concorde, η τελετή συνδυάστηκε με τολμηρό, εκφραστικό χορό και με μια παρέλαση 128 πανηγυριστικών διαγωνιζόμενων εθνών. Ένα λαμπερό party που τα είχε όλα χωρίς, όμως, υπερβολές.
Σε αντίθεση με την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, δεν υπήρχαν πλάνα με μουσκεμένους καλλιτέχνες λόγω βροχής. Οι θερμοκρασίες των 30 βαθμών Κελσίου και ο ανέφελος ουρανός σήμαιναν ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος ανησυχίας για τυχόν αναποδιές και οι εξέδρες ήταν γεμάτες. Όταν η γαλλική αντιπροσωπεία έφτασε στην αρένα μετά τις 10 το βράδυ υπό τους ήχους των Champs-Élysées, το party ήταν έτοιμο να ξεκινήσει.
Με τη συμμετοχή 500 καλλιτεχνών, μεταξύ των οποίων χορευτές, pop stars και ο πανταχού παρών DJ, ο τίτλος της τελετής ήταν "Paradox" (δηλαδή «Παράδοξο»), ενώ το θέμα ήταν ένα ταξίδι από τη «Διχόνοια στη Συμφωνία». Όπως σε κάθε πτυχή του Paris 2024, αυτή ήταν μια ιδέα συνδεδεμένη με τη γεωγραφία και την ιστορία της γαλλικής πρωτεύουσας.
Από τους ανοιχτούς δρόμους η τελετή μεταφέρθηκε σε μια εκδήλωση με εισιτήριο στο Place de la Concorde. Κάποτε ονομαζόταν "Place de la Revolution", τόπος εκτέλεσης του Λουδοβίκου ΙΣΤ' και της Μαρίας Αντουανέτας, και μετονομάστηκε το 1795, μια πράξη σύμφωνα με τον δημιουργικό διευθυντή του Παρίσι 2024 Thomas Jolly, «για να κατευνάσει και να συμφιλιώσει τους Γάλλους», καθιστώντας την ίδια την πλατεία «τόπο παράδοξου».
Η τελετή διερεύνησε μια περαιτέρω ανάγκη για συμφιλίωση: Μεταξύ του 15% του παγκόσμιου πληθυσμού που έχει αναπηρία και των κοινωνιών που αγνοούν τις ανάγκες τους. Η βραδιά χωρίστηκε σε πέντε πράξεις, τις οποίες σκηνοθέτησε ο Σουηδός χορογράφος Alexander Ekman. Αυτή ήταν μια απόφαση που δικαιώθηκε αμέσως. Στο εισαγωγικό τμήμα είδαμε τον Γάλλο κολυμβητή και μοντέλο Théo Curin, ο οποίος δεν έχει χέρια και πόδια, να συναρμολογεί ένα ταξί από Phrages, ένα γούνινο κόκκινο ιδιωτικό όχημα που μπήκε στην αρένα, με τον ίδιο να λέει: «Καλώς ήρθατε στο Παρίσι!».
16 από τους 140 συνολικά χορευτές, που πήραν μέρος στο πρώτο μέρος της τελετής, αντιμετωπίζουν προβλήματα: «Είναι εξαιρετικοί, πιο ικανοί από πολλούς ικανούς ανθρώπους, τόσο ψυχικά όσο και σωματικά» δήλωσε ο Ekman.
Από εκεί και πέρα το θέαμα πήρε σάρκα και οστά μέσα σε μια δίνη χορευτών και μουσικής. Οι παραστάσεις περιλάμβαναν εμφανίσεις των Christine and the Queens και μια ερμηνεία του Bolero του Ravel τόσο στιβαρή και δυνατή που εντυπωσίασε τους πάντες. Οι ερμηνευτές ήταν ένα μείγμα από άτομα με και χωρίς αναπηρία. Όλοι μαζί ενώθηκαν σε ένα κομμάτι με τίτλο "Sportography", το οποίο ενσωμάτωσε αθλητική κίνηση και καλλιτεχνική έκφραση μαζί με οπτικά εφέ στην καρδιά της πλατείας.
Σημαντική στιγμή της βραδιάς αποτέλεσε και το συγκινητικό performance του ταλαντούχου Νοτιοαφρικανού ακρωτηριασμένου στο αριστερό πόδι χορευτή, Musa Motha. Μάλιστα, την παραολυμπιακή σημαία έφερε στη σκηνή ο παραολυμπιονίκης του στίβου, John McFall, ο πρώτος αστροναύτης με αναπηρία που εντάχθηκε στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος.
Φυσικά, συγκίνηση προκάλεσε και η είσοδος της Ελλάδας στην παρέλαση των χωρών με σημαιοφόρους τον «χρυσό» Παραολυμπιονίκη του ακοντισμού Μανώλη Στεφανουδάκη και την Παραολυμπιονίκη του τζούντο Θεοδώρα Πασχαλίδου. Η χώρα μας θα πάρει μέρος στους αγώνες με 37 αθλητές (24 άνδρες, 13 γυναίκες) σε 10 αθλήματα.
Μετά από τρεισήμισι ώρες θεάματος και ομιλιών, η τελευταία πράξη ήταν να ανάψει και πάλι η Ολυμπιακή φλόγα, στέλνοντας το χάλκινο μπαλόνι στον νυχτερινό ουρανό του Παρισιού. Σύμφωνα με τον Ekman: «Συχνά διαπιστώνω ότι οι λέξεις είναι περιττές και ότι οι εικόνες ή οι καταστάσεις που απεικονίζουν είναι πολύ πιο πολύτιμες».
