Η νέα ταινία της Lynne Ramsay, "Die My Love", αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα πιο πολυσυζητημένα κινηματογραφικά γεγονότα της χρονιάς. Με πρωταγωνίστρια την Jennifer Lawrence, σε έναν ρόλο που ήδη χαρακτηρίζεται ως τολμηρός και βαθιά ανθρώπινος, η ταινία τοποθετεί τον θεατή μέσα στον εύθραυστο ψυχισμό μιας γυναίκας που παλεύει με τη μητρότητα, την απομόνωση και την ίδια της την ταυτότητα. Βασισμένο στο μυθιστόρημα της Ariana Harwicz, το φιλμ μεταφέρει στην οθόνη ένα αφήγημα που δε διστάζει να κοιτάξει κατάματα τον πόνο, ούτε να εξερευνήσει τα όρια ανάμεσα στο πραγματικό και το παραληρηματικό.

Γιατί όλοι μιλούν γι' αυτήν την ιστορία πριν καν κάνει πρεμιέρα στην Ελλάδα;

Το σκηνικό της απομονωμένης εξοχής, όπου η Grace και ο σύζυγός της μετακομίζουν με την ελπίδα ενός νέου ξεκινήματος, λειτουργεί σαν... παγίδα. Η φαινομενική γαλήνη του τοπίου έρχεται σε έντονη αντίθεση με τη δίνη που αρχίζει να παρασύρει την ηρωίδα. Η Ramsay, πιστή στη δημιουργική της ταυτότητα, προτιμά να συνθέσει ένα μωσαϊκό στιγμών: επαναλήψεις, παραμορφωμένες μνήμες, στιγμιαίες εκρήξεις βίας ή τρυφερότητας που η κάμερα συλλαμβάνει με αφοπλιστική οικειότητα.

Η πρωταγωνίστρια ως γυναικείο πρότυπο

H Jennifer Lawrence καταθέτει μια ερμηνεία που δύσκολα θα αφήσει αδιάφορο ακόμη και τον πιο απαιτητικό θεατή και αυτό είναι κάτι που είναι ξεκάθαρο πριν καν δούμε την ταινία. Η Grace δεν είναι ένας ρόλος που επιδέχεται υποκριτική «ασφάλεια». Χρειάζεται μια ηθοποιό ικανή να κινηθεί σε περιοχές ωμής ευαλωτότητας, να εκτεθεί χωρίς φιλτράρισμα. Η Lawrence παραδίδει ακριβώς αυτό: μια γυναίκα που σπαράζει, που παλεύει με την ίδια της την ύπαρξη, που λυγίζει και ξανασηκώνεται χωρίς ποτέ να σταματήσει να εκπέμπει μια παράξενη, σχεδόν ανησυχητική δύναμη. Δίπλα της, ο Robert Pattinson που δεν ξέρει πώς να την πλησιάσει, που νιώθει τη γυναίκα του να απομακρύνεται και αδυνατεί να κάνει το παραμικρό για να γεφυρώσει το χάσμα.

Η Ramsay ενορχηστρώνει τον κόσμο της ταινίας με ακρίβεια σχεδόν χειρουργική. Η φωτογραφία, συχνά σκοτεινή και πνιγηρή, εντείνει την αίσθηση εγκλεισμού. Τα πλάνα εισβάλλουν σε δωμάτια που μοιάζουν να μικραίνουν, σε χώρους που παύουν να είναι οικείοι και μεταμορφώνονται σε σκηνές ψυχολογικής δοκιμασίας. Η σκηνοθέτιδα αφήνει τις εικόνες να μεταφέρουν τη σύγχυση και την εκτροπή της ηρωίδας, δίχως να επιβάλλει μια καθοδήγηση για το πώς «πρέπει» να νιώσει ο θεατής. Και είναι ακριβώς αυτή η ελευθερία που καθιστά το φιλμ τόσο απαιτητικό όσο και γοητευτικό.

Ένα concept βαθιά προσωπικό

Η θεματολογία στο "Die My Love" δεν εξαντλείται σε μια απλή αναπαράσταση της κατάθλιψης ή της μετά-τοκετικής ψύχωσης. Ανοίγει συζητήσεις για τις ρωγμές που μπορεί να εμφανιστούν σε έναν γάμο, για την αδυναμία ενός ζευγαριού να επικοινωνήσει όταν οι ρόλοι αλλάζουν, αλλά και για τη σιωπηλή βία που μπορεί να γεννήσει η απομόνωση.

Δεν λείπουν, βέβαια, οι διχασμένες απόψεις. Για κάποιους, η ταινία αποτελεί μια από τις πιο δυνατές στιγμές της Ramsay, μια δουλειά συναισθηματικά φορτισμένη και καλλιτεχνικά ατρόμητη. Για άλλους, η ακραία υποκειμενικότητα και η συνεχής αισθητική ένταση καταλήγουν εξουθενωτικές. Είναι όμως ακριβώς αυτή η έντονη αντιπαράθεση που αποδεικνύει ότι το "Die My Love" δεν είναι ένα έργο που περνά απαρατήρητο: είναι μια ταινία που διεκδικεί τον χώρο της και αρνείται να κάνει συμβιβασμούς.

Δείτε το trailer:

Κι αυτή η ασυμβίβαστη φύση της είναι που κάνει την αναμονή για την κυκλοφορία της στους ελληνικούς κινηματογράφους τόσο συναρπαστική!

Info: Η ταινία κάνει πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 27 Νοεμβρίου.