Το «The Brutalist» είναι μια ταινία που καθηλώνει και συγκλονίζει. Ακολουθεί τον László Tóth, έναν Ούγγρο Εβραίο μετανάστη, που αναζητά το Αμερικανικό όνειρο, μόνο για να βυθιστεί στη σκληρή πραγματικότητα μιας κοινωνίας που υπόσχεται τα πάντα, αλλά ταυτόγχρονα απαιτεί τα πάντα. Η φράση «Ο πιο σκλαβωμένος είναι εκείνος που θεωρεί τον εαυτό του ελεύθερο» καθρεφτίζει το κεντρικό μήνυμα της ταινίας: Για να δημιουργήσεις κάτι ξεχωριστό, πρέπει να αποδεχτείς τις θυσίες και τους περιορισμούς της πραγματικότητας.
Εμείς παρακολουθήσαμε την ταινία και αυτό που έχουμε να μοιραστούμε είναι ότι, αξίζει κάθε λεπτό της προσοχής μας, καθώς πρόκειται για ένα αριστούργημα!
Η πλοκή
Πρόκειται για ένα επιβλητικό δράμα που ακολουθεί τον Ούγγρο αρχιτέκτονα László Tóth, ο οποίος, έχει επιζήσει από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μεταναστεύει στην Αμερική τη δεκαετία του 1950. Σε μια χώρα που υπόσχεται ευκαιρίες, αλλά παράλληλα αντιστέκεται στην αλλαγή, ο πρωταγωνιστής παλεύει να αφήσει το στίγμα του. Όταν ο αινιγματικός επιχειρηματίας Harrison Van Buren του εμπιστεύεται ένα φιλόδοξο αρχιτεκτονικό έργο, ο Tóth βρίσκεται αντιμέτωπος με τη φιλοδοξία, την εξουσία και τις ηθικές του αρχές. Ένα ταξίδι δημιουργίας και θυσίας, που η τέχνη συγκρούεται με την πραγματικότητα και το όραμα δοκιμάζεται από τον ίδιο τον κόσμο που το ενέπνευσε.
Αυτά που ξεχωρίσαμε
Η ερμηνεία
Ο Adrien Brody σφραγίζει την ταινία με μια ερμηνεία σπάνιας δυναμικής και λεπτότητας. Ως László Tóth, επιζών του Ολοκαυτώματος που μεταναστεύει στην Αμερική, αποτυπώνει τη σωματική και ψυχική εξάντληση του χαρακτήρα του με κάθε βλέμμα, σιωπή και ανεπαίσθητη κίνηση. Από το σκυφτό του περπάτημα μέχρι τη φλόγα στα μάτια του, η εσωτερική του πάλη είναι αέναη. Στις σκηνές με τον Harrison Van Buren, η φιλοδοξία του συγκρούεται με τις αρχές του, ενώ μπροστά στο έργο του αντικρίζει το κόστος των θυσιών του. Μια ερμηνεία που δεν φωνάζει, αλλά μένει ανεξίτηλη.
Η σκηνοθεσία
Ο Brady Corbet, στην τρίτη του σκηνοθετική δουλειά, δημιουργεί ένα κινηματογραφικό έπος με μοναδική αίσθηση. Χωρίζοντας την ταινία σε δύο μέρη και τρία κεφάλαια, καθιστά κάθε κομμάτι της ιστορίας αυτόνομο, γεμάτο συμβολισμούς και βαθιά νοήματα. Η ατμόσφαιρα και η χρήση του χρόνου είναι εξαιρετικές, μετατρέποντας την ταινία σε μια συναισθηματική και οπτική εμπειρία. Η αποδόμηση του αμερικανικού ονείρου είναι το κεντρικό θέμα, με τον Tóth να παλεύει σε έναν κόσμο που υπόσχεται τα πάντα αλλά απαιτεί τα πάντα. Η σκηνοθεσία του Corbet αποδίδει με ένταση την εσωτερική σύγκρουση του ήρωα, ενώ τα προσεκτικά μελετημένα κάδρα, με φωτεινές και σκοτεινές αποχρώσεις, αποτυπώνουν την αντίφαση του κόσμου του.
Τα μηνύματα της ταινίας
1. To τίμημα της επιτυχίας και η θυσία για την τέχνη
Η ταινία φωτίζει με ένταση τη βαρύτητα που κρύβει η πραγματική δημιουργία. Ο László Tóth με την αστείρευτη δίψα να αφήσει το δικό του αποτύπωμα στον κόσμο, ανακαλύπτει πως το τίμημα της τέχνης είναι πιο ακριβό απ’ ό,τι περίμενε. Η αφοσίωση του σε ένα έργο που θα σημαδέψει τη γενιά του τον οδηγεί σε σκοτεινά μονοπάτια. Ψυχικές συγκρούσεις, ηθικές εκπτώσεις, και προσωπικές απώλειες συνθέτουν το πορτρέτο ενός ανθρώπου που προσπαθεί να ισορροπήσει το πάθος του για την τέχνη με τις απαιτήσεις του κόσμου γύρω του. Αυτό το βάρος της δημιουργίας θυμίζει πως το να φτάσεις στην κορυφή απαιτεί όχι μόνο σωματική και πνευματική εξάντληση, αλλά και την αίσθηση της απώλειας.
2. Η απομυθοποίηση του αμερικανικού ονείρου
Ο σκηνοθέτης αποδομεί το λαμπερό μύθο του αμερικανικού ονείρου, δείχνοντας με ωμό τρόπο την αλήθεια που κρύβεται πίσω από την υποσχόμενη ευημερία και την επιτυχία. Ο Tóth φτάνει στην Αμερική γεμάτος ελπίδα, πιστεύοντας πως εκεί θα βρει την ελευθερία και την ευκαιρία να χτίσει την κληρονομιά του. Ωστόσο, το όνειρο που του παρουσιάζεται είναι γεμάτο ρατσισμό, απομόνωση και σκληρές θυσίες. Η αμερικανική υπόσχεση είναι κενή, γεμάτη πικρή πραγματικότητα και απογοητεύσεις.
3. Η σύγκρουση ανάμεσα στο όραμα και την πραγματικότητα
Στην ταινία, η σύγκρουση του Tóth ανάμεσα στο προσωπικό του όραμα και την ανελέητη πραγματικότητα του κόσμου γύρω του είναι απόλυτα ανατριχιαστική. Βλέπουμε τον Tóth να παλεύει με την ιδέα να δημιουργήσει κάτι που θα αφήσει εποχή, αλλά ο κόσμος τον επιβραβεύει με απόρριψη. Το όραμά του για έναν νέο, πιο ανθρώπινο κόσμο συγκρούεται με την ωμή πραγματικότητα της κοινωνίας, όπου η φιλοδοξία του και οι αξίες του απορρίπτονται. Αυτή η έντονη αντίφαση τον φέρνει μπροστά σε ηθικά διλήμματα, τα οποία τον αναγκάζουν να θυσιάσει μέρος του εαυτού του για να επιβιώσει επαγγελματικά.
4. Η μετανάστευση και η έννοια του ξεριζωμού
Η ταινία αποτυπώνει τον πόνο του ξεριζωμού, του ανθρώπου που αφήνει πίσω του τη γενέτειρά του, την οικογένειά του και την ταυτότητά του, για να αντιμετωπίσει μια άγνωστη κοινωνία, στην οποία η αποδοχή είναι σπάνια και η αίσθηση της απομόνωσης κυριαρχεί. Ο László Tóth είναι εγκλωβισμένος ανάμεσα σε δύο κόσμους, προσπαθώντας να βρει τη θέση του σε ένα περιβάλλον που τον βλέπει ως ξένο, ενώ εκείνος προσπαθεί να παραμείνει πιστός στο όνειρό του. Η ταινία αποτυπώνει με απόλυτη σαφήνεια την τραγικότητα και τις θυσίες που συνοδεύουν τον ξεριζωμό και την ανάγκη για επιβίωση σε έναν κόσμο που δεν δείχνει κατανόηση.
5. Η αξία της δημιουργίας και της αρχιτεκτονικής
Η δημιουργία, και ειδικά η αρχιτεκτονική, δεν είναι απλώς μια πράξη κατασκευής, αλλά μια βαθιά έκφραση ταυτότητας, μνήμης και φιλοδοξίας. Στο The Brutalist, η αρχιτεκτονική δεν λειτουργεί μόνο ως επάγγελμα του πρωταγωνιστή αλλά ως ο πυρήνας της ύπαρξής του, ένα μέσο για να αφήσει το αποτύπωμά του στον κόσμο, να διεκδικήσει τη θέση του σε μια κοινωνία που τον αντιμετωπίζει με καχυποψία. Τα μνημειώδη, αυστηρά γεωμετρικά του σχέδια αντανακλούν το όραμά του, αλλά και την εσωτερική του πάλη, καθώς αναγκάζεται να συμβιβαστεί με τις απαιτήσεις της εξουσίας.
Τι έχει σημασία τελικά;
Η ταινία ολοκληρώνεται με τη φράση «Δεν έχει σημασία τελικά ο προορισμός, αλλά το ταξίδι», μια σκέψη που συνοψίζει τη διαδρομή του πρωταγωνιστή, ενός ανθρώπου που αναζητά την καταξίωση, αλλά τελικά ανακαλύπτει πως η ουσία βρίσκεται στην ίδια τη διαδρομή, στις θυσίες, στις εμπειρίες και στις επιλογές που τον διαμόρφωσαν. Η φράση αυτή αποδίδεται στον Έλληνα ποιητή Κ.Π. Καβάφη και αντλεί έμπνευση από το διάσημο ποίημά του Ιθάκη, που μιλά για την αξία του ταξιδιού της ζωής, ανεξάρτητα από τον τελικό προορισμό.
The Brutalist είναι κινηματογράφος στην πιο αγνή, μεγαλειώδη μορφή του. Δεν είναι απλώς η ταινία της χρονιάς—είναι μια εμπειρία. Σε 3 ώρες και 35 λεπτά, θα συγκινηθούμε, θα θυμώσουμε, θα νιώσουμε τη δύναμη της τέχνης, με τον Adrien Brody να παραδίδει μια ερμηνεία ζωής. Ναι, ο σκηνοθέτης φλυαρεί σε σημεία, αλλά ο χρόνος κυλάει χωρίς να το καταλάβουμε. Και αν υπάρχει μια ταινία που αξίζει να ζήσουμε στη μεγάλη οθόνη, αυτή είναι.
Main Image Credits: A24
