Αισθάνομαι πολλές φορές, πως ζούμε στην εποχή του «μακάρι». Στην εποχή της ψεύτικης ελπίδας, στην εποχή όπου ό,τι μπορεί να παραμείνει στο σκοτάδι, δε μας απασχολεί και ιδιαίτερα. Η σημερινή ημέρα, είναι αφιερωμένη στις γυναίκες. Έχει καθιερωθεί ως η «Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών», ωστόσο, πραγματικά αμφιβάλλω για το αν κατανοούν όλοι την αξία και την σπουδαιότητά της. 

Οι αριθμοί λένε την αλήθεια και σε αυτή την περίπτωση και δυστυχώς, έρχονται να επιβεβαιώσουν το γεγονός ότι στην ουσία δεν έχει αλλάξει κάτι. Οι γυναικοκτονίες και η ενδοοικογενειακή βία αποτελούν σταθερά, καθημερινό φαινόμενο και η οργή ξεχειλίζει. Θέλετε να θυμηθούμε τι έχει συμβεί μέσα στο 2024;

Κανείς δεν ξεχνάει, αλλά κάτι ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξει!

Η καθημερινότητα παραμένει ίδια

«Μία γυναίκα δέχθηκε επίθεση από τον πρώην σύντροφό της, επειδή του ζήτησε να χωρίσουν». «Της επιτέθηκε, επειδή τη ζήλευε». «Την παρακολουθούσε και όταν την εντόπισε μόνη, της επιτέθηκε». Πόσες φορές έχουμε διαβάσει ανάλογες ειδήσεις στη διάρκεια των τελευταίων μηνών; Πόσες φορές γίναμε μάρτυρες τέτοιων καταστάσεων; Ακόμη και σήμερα, ακόμη και μετά από τόσες συζητήσεις, αναλύσεις και κουβέντες, υπάρχουν άνδρες που θεωρούν πως είναι ικανοί να πάρουν άλλες ζωές στα χέρια τους και δε φοβούνται να το κάνουν και την ίδια στιγμή, υπάρχουν και γυναίκες που εξακολουθούν να φοβούνται να μιλήσουν. Να μοιραστούν τον δικό τους εφιάλτη, για να βγουν οριστικά από αυτόν. Βέβαια, υπάρχουν κι αυτές που ακόμη κι όταν μιλούν, δεν ακούγονται. Το έχουμε ζήσει κι αυτό, έχουμε δει γυναίκα να χάνει τη ζωή της λίγα μέτρα μακριά από αστυνομικό τμήμα και αυτό από μόνο του θα έπρεπε να μας προβληματίσει -ίσως- περισσότερο από όλα.

Ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών, ο ΟΗΕ δημοσίευσε νέα στοιχεία που αφορούν τις δολοφονίες γυναικών παγκοσμίως. Τι προκύπτει; Τουλάχιστον 85.000 γυναίκες και νεαρά κορίτσια δολοφονήθηκαν από πρόθεση μέσα στο 2023, στην πλειονότητά τους από τους συντρόφους τους, συγγενείς τους ή οικεία τους πρόσωπα, με τον ΟΗΕ να κάνει λόγο για αριθμό που θα πρέπει να σημάνει άμεσα συναγερμό. «Το σπίτι παραμένει ο πιο επικίνδυνος τόπος για τις γυναίκες, καθώς το 60% εξ όσων μετατράπηκαν σε θύματα, δολοφονήθηκαν από τον σύντροφό τους ή άλλα μέλη της οικογένειάς τους», σημειώνουν -μεταξύ άλλων- σε έκθεσή τους το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τον Έλεγχο των Ναρκωτικών και την Πρόληψη του Εγκλήματος, αλλά και η υπηρεσία ΟΗΕ Γυναίκες. Τα νούμερα αυτά, είναι μία γροθιά στο στομάχι, αλλά κυρίως, θα ΠΡΕΠΕΙ να λειτουργήσουν ως ένα ακόμη, ως ένα τελευταίο «καμπανάκι». Θα πρέπει να καταλάβουμε πως δεν έχουμε βγει από το πρόβλημα, αλλά είμαστε μέσα σε αυτό και είναι και πιο έντονο από ποτέ.

Στην Ελλάδα, μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2024, σημειώθηκαν 8 γυναικοκτονίες και η συνέχεια ήταν ανάλογη, προχωρώντας προς το τελευταίο κομμάτι της χρονιάς. Μία γυναίκα άφησε την τελευταία της πνοή, έξω από αστυνομικό τμήμα στην Αθήνα. Μία άλλη, εγκυμονούσα, βρέθηκε δολοφονημένη σε περιοχή της Θεσσαλονίκης. Γυναίκα δέχθηκε πυροβολισμό στο κεφάλι στην Κρήτη, μία άλλη εντοπίστηκε νεκρή στην κουζίνα του σπιτιού της. 67χρονος σκότωσε την 60χρονη σύζυγό του και στη συνέχεια αυτοκτόνησε στη Λαμία. Πολλά «μαύρα» περιστατικά, ατελείωτες υποθέσεις, παρόμοια μοτίβα. Δεν είναι μόνο αυτές, αλλά είναι μερικές από τις ιστορίες που μας απασχόλησαν τους τελευταίους μήνες. Συνολικά 13 γυναικοκτονίες «πάγωσαν» την Ελλάδα μέσα στο 2024 κι όσο κι αν ήλπιζαν όλοι κάθε φορά, πως θα ήταν η τελευταία, δυστυχώς, υπήρχε και συνέχεια...

Θα αλλάξει κάτι, όταν θα κοιτάξουμε το πρόβλημα κατάματα

Μιλώντας για θανάτους, για γυναικοκτονίες, για γυναίκες ανεξαρτήτου ηλικίας που χάνουν τη ζωή τους από τα χέρια «ανδρών», δεν τίθεται θέμα αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας. Απαιτείται ρεαλισμός, απαιτείται καθαρό μυαλό, ώστε να αλλάξει πραγματικά κάτι. Πότε και πώς θα συμβεί αυτό; Προσωπικά, θεωρώ ότι θα αλλάξει πραγματικά κάτι, όταν ο καθένας -άνδρας ή γυναίκα- καταλάβει ότι ΔΕΝ μπορεί να δρα δίχως επιπτώσεις. Ότι ΔΕΝ μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερος, αφαιρώντας ζωές. Όταν θα υπάρχει όντως άμεση κινητοποίηση, όταν θα τρέχουν όντως γρήγορα οι διαδικασίες και όταν θα παρέχεται ασφάλεια και προστασία σε πολίτες που κινδυνεύουν αποδεδειγμένα. Όταν μία γυναίκα βρίσκει το κουράγιο να προχωρήσει σε καταγγελία, θα πρέπει να αισθάνεται από το πρώτο δευτερόλεπτο προστατευμένη κι απαλλαγμένη από τον φόβο -και να είναι- κι όχι να βρίσκεται αντιμέτωπη με τον χειρότερο εφιάλτη της λίγα λεπτά μετά. Δεν υπάρχει χρόνος, δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία σε αυτές τις περιπτώσεις. Η κινητοποίηση πρέπει να είναι άμεση.

Και την ίδια στιγμή, πρέπει να μάθουμε όντως όλοι να ακούμε και να αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει γύρω μας. Να έχουμε τα μάτια μας ανοικτά και να δίνουμε τη δυνατότητα στις γυναίκες που υποφέρουν, να μιλήσουν δίχως φόβο -ή και οτιδήποτε άλλο- για όσα περνούν όταν σβήνουν τα φώτα. Καμία δεν αξίζει τέτοια μεταχείριση και σίγουρα, καμία δεν πρέπει να μένει μόνη στο σκοτάδι. Η αλήθεια είναι ίσως το μοναδικό «όπλο» και όταν το αντιληφθούμε όλοι αυτό, ίσως θα έχουμε κάνει ένα πρώτο, μικρό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Είναι ένα θέμα που απασχολεί όλες τις χώρες παγκοσμίως και δυστυχώς, είναι ένα θέμα που πρέπει να μπει πολύ ψηλά στην «ατζέντα» όλων μας. Στην Ευρώπη και την Αμερική, οι περισσότερες γυναίκες δολοφονήθηκαν από τους συντρόφους τους, ενώ οι γυναίκες στην Αφρική και την Ασία δολοφονούνται πρωτίστως από μέλη της οικογένειάς τους. Αν δεν προκαλούν προβληματισμό όλα τα παραπάνω, τότε τι άλλο περισσότερο πρέπει να συμβεί;

Όταν θα μάθουμε να ενεργούμε εγκαίρως, στο σωστό timing κι όταν θα σωθούν αθώες ζωές, τότε, ναι, η «Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών» θα αποκτήσει πραγματική αξία και σημασία...