Οι πισίνες του Παρισιού συμβόλιζαν τον αθλητισμό στη γαλλική πρωτεύουσα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 - πριν από έναν αιώνα. Η αγάπη των Γάλλων για την κολύμβηση ίσως ξεπερνάει την εθνική προτίμηση για την ποδηλασία, το ποδόσφαιρο, το τένις και το ράγκμπι - ακόμη και σε αυτό το ολυμπιακό έτος που γιορτάζει όλα τα αθλήματα. Αλλά από αρχιτεκτονική άποψη, το πάθος της Πόλης του Φωτός για τις πισίνες συνεχίζει να είναι ισχυρό.
Για τη διοργάνωση του 1924, η πόλη οραματίστηκε τη μεγάλη, σε στιλ μπρουταλιστικής αρχιτεκτονικής Piscine des Tourelles (που αργότερα μετονομάστηκε σε Piscine Georges-Vallerey) στη γειτονιά Télégraphe. Η επιτυχία του ως ένα κρίσιμο έργο υποδομής για την εργατική τάξη του Παρισιού ενέπνευσε άλλες εμβληματικές πισίνες, όπως η art deco Molitor, που σήμερα αποτελεί μέρος ενός πολυτελούς ξενοδοχείου, και η Espace Pontoise, η οποία πρόσφατα αποκαταστάθηκε.
Πισίνες στο Παρίσι: Ένα πάθος για την κολύμβηση
Οι τακτικές ανακαινίσεις έφεραν την πισίνα 50 μέτρων του Georges-Vallerey στην επικαιρότητα, με αναδιπλούμενη οροφή και θερμαντήρες νερού. Ωστόσο, η επιλογή της ως χώρος προπόνησης για τους Αγώνες του 2024 αποτέλεσε ευκαιρία για έναν μεγάλο εκσυγχρονισμό του χώρου. Ο Romain Viault της AIA Life Designers ανέλαβε το έργο, χρησιμοποιώντας υλικά που δόθηκαν από ένα τοπικό σύστημα ανακύκλωσης. Οι περιορισμένες ποσότητες νέου πεύκου Douglas, που απαιτούνται για το πλαίσιο της οροφής με τις ηλιακές ακτίνες, προήλθαν από βιώσιμα δάση στο Jura και τα Vosges.
Σε παρόμοιο πνεύμα, οι διοργανωτές του φετινών Ολυμπιακών ανέθεσαν στους πρωταθλητές περιβάλλοντος VenhoevenCS να σχεδιάσουν το Centre Aquatique (Κέντρο Υδάτων), τον μοναδικό νέο μόνιμο χώρο που εγκρίθηκε για τους φετινούς Αγώνες (ένα κτίριο που δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί). Σε συνεργασία με το τοπικό γραφείο 2/3/4 και τη Schlaich Bergermann Partner ως μηχανικούς, η Venhoeven προσάρμοσε το κτίριο σε parts για τις εκδηλώσεις, όπως η καλλιτεχνική κολύμβηση, οι καταδύσεις και το πόλο του νερού.
Oι εγκαταστάσεις καταλαμβάνουν έναν μεταβιομηχανικό χώρο στο ιστορικά υποβαθμισμένο Saint-Denis, δίπλα στο Stade de France, τον πυλώνα των φετινών Αγώνων. Για να συνδέσουν τους δύο χώρους στο πλαίσιο ενός ευρύτερου γενικού σχεδίου, οι αρχιτέκτονες κατασκεύασαν μια πεζογέφυρα πλάτους 18 μέτρων πάνω από τον δυσχερή αυτοκινητόδρομο N1 και διαμόρφωσαν τεράστιες εκτάσεις εγκαταλελειμμένων χώρων γύρω της.
Η πισίνα ορίζεται από την οροφή 89 μέτρων, κατασκευασμένη από κορδέλες αποβλήτων του εργοταξίου. Διπλασιάζεται ως ένα τεράστιο ηλιακό πάρκο, το οποίο θα παράγει αρκετή ηλεκτρική ενέργεια για 200 νοικοκυριά. Ωστόσο, το σχήμα της βυθίζεται αρκετά χαμηλά ώστε οι απαιτήσεις θέρμανσης και ψύξης να είναι ελάχιστες.
Πέρα από τους Αγώνες, οι ελπίδες είναι ότι το κοινό θα εισέρχεται και θα εξέρχεται ελεύθερα, όχι μόνο για κολύμπι αλλά και για οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα στους κοινόχρηστους χώρους. Αλλά η πραγματική ελπίδα είναι ότι αν το Παρίσι επρόκειτο να φιλοξενήσει και πάλι τους Αγώνες ακόμα και μετά από 100 χρόνια, αυτές οι δύο πισίνες θα παρέμεναν ανέγγιχτες στο πέρασμα του χρόνου.
Με πληροφορίες από Wallpaper
