Εχθές Δευτέρα, έφυγε από τη ζωή νικημένος από την ανίατη ασθένεια ο σπουδαίος συγγραφέας, Βασίλης Αλεξάκης στο σπίτι του στην Αθήνα. Ο εμπνευσμένος δημιουργός μοναδικών αναγνωσμάτων διακρινόταν από ανήσυχο πνεύμα και πολυμήχανη σκέψη, ενώ κατάφερε να διακριθεί για το ταλέντο του στην αγαπημένη «δεύτερη πατρίδα» του, τη Γαλλία. 

Ο ίδιος δυστυχώς, σε ηλικία 78 ετών έχασε τη μάχη με τον καρκίνο, αφήνοντας ωστόσο πίσω του μια μεγάλη κληρονομιά και ένα αδιαμφισβήτητα πολύτιμο έργο. 

O Βασίλης Αλεξάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1943, ενώ παρακολούθησε σεμινάρια γαλλικής λογοτεχνίας στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και εργάστηκε στον χώρο των χρονογραφημάτων για το περιοδικό Εικόνες. Το 1969, σε ηλικία 17 μόλις ετών εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Γαλλία -μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ελλάδα- όπου και εργάστηκε ως δημοσιογράφος, αλλά και ως κριτικός λογοτεχνίας για λογαριασμό της εφημερίδας Le Monde.

Λίγο αργότερα, ο κόσμος των τεχνών και ιδιαίτερα του κινηματογράφου τον κέρδισε, κάνοντάς τον να ασχοληθεί ενδελεχώς μαζί του, ακόμη και μέσω των αναγνωσμάτων του αλλά και του χιουμοριστικού σκίτσου, με το οποίο επίσης ασχολούνταν.

Ο ίδιος αγάπησε τη γαλλική γλώσσα και έγραψε τα πρώτα του βιβλία στα γαλλικά. ΤοΤάλγκο (Εξάντας, 1982) αποτέλεσε το πρώτο του έργο γραμμένο στα ελληνικά, το οποίο μάλιστα εξελίχθηκε ίσως στη μεγαλύτερή του επιτυχία, καθώς έγινε ακόμη και ταινία, το 1984, από τον Γιώργο Τσεμπερόπουλο με τον τίτλο "Ξαφνικός έρωτας".

Μερικά από τα πιο διάσημα έργα του είναι τα: Le sandwich, 1974, Les girls du city Boum–Boum, 1975, La tête du chat, 1978, Τάλγκο, 1981 (Talgo, 1982), Controle d’ identité, 1985, Ο γιος του Κινγκ-Κονγκ, 1987, Paris – Athenes, 1989, Avant, 1992, Η μητρική γλώσσα (1995), Ο μπαμπάς και άλλα διηγήματα (1997), Η καρδιά της Μαργαρίτας (1999), Το μυστικό του κίτρινου τάπητα (2000), Οι ξένες λέξεις (2003), Θα σε ξεχνάω κάθε μέρα (2005), μ.Χ. (2007), Η πρώτη λέξη (2011), Ο μικρός Έλληνας(2013), Το κλαρινέτο (2016), κ. ά.

O σπουδαίος συγγραφέας έκανε λόγο συχνά για τη ζωή ενός ανθρώπου που ισορροπούσε ανάμεσα σε δύο χώρες, σε δύο κουλτούρες, σε δύο πραγματικότητες. Κατάφερε με αναπάντεχη επιτυχία να ενώσει μοναδικά το ελληνικό ταμπεραμέντο του με τον γαλλικό πολιτισμό και φινέτσα, ενώ συχνά χρησιμοποιούσε ως κεντρικό θέμα των έργων του τη γλώσσα καθαυτή και τις προελεύσεις της. Εκείνος επίσης, ασχολήθηκε αρκετά με τη νέα πραγματικότητα που έφερε στις ζωές των ανθρώπων η σύγχρονη Ευρώπη, ενώ πραγματεύτηκε και κοινωνικά ζητήματα της εκάστοτε επικαιρότητας. 

Όπως ήταν φυσικό, το έργο του Αλεξάκη αναγνωρίστηκε με ιδιαίτερες βραβεύσεις σε Ελλάδα και Γαλλία -όπου και τιμήθηκε με το βραβείο Medicis για τη Μητρική γλώσσα, 1995. Στην χώρα μας το 2004 απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, ενώ τον Μάρτιο του 2017 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας από το Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Συγκινητικό ήταν και το μήνυμα των εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, που αποχαιρέτησαν τον συγγραφέα με τα εξής λόγια:

«Θα θυμόμαστε για πάντα το πηγαίο χιούμορ του, τη δοτικότητα και την καλοσύνη του, και θα διαφυλάττουμε ως πολύτιμη παρακαταθήκη το λαμπρό λογοτεχνικό του έργο που θα παραμείνει όμοια αγέραστο με το νεανικό του πνεύμα».