Έχει χαρακτηριστεί ως πρεσβευτής της σύγχρονης ελληνικής τέχνης και έχει τιμηθεί με σειρά διεθνών διακρίσεων για την προσφορά του στην πολιτιστική διπλωματία της Ελλάδας με τη διεθνή κοινότητα. Γεννήθηκε στην Τρίπολη Αρκαδίας αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε γλυπτική στην École des Beaux Arts (Σχολή Καλών Τεχνών) στο Παρίσι και κλασικό πιάνο, αρχαία δραματική τέχνη και σχέδιο στην Αθήνα, ενώ εργάστηκε σε πολλές μεγάλες πόλεις σε όλο τον κόσμο, έχοντας ως βάση του τη Νέα Υόρκη. Αναφέρει πάντα με συγκίνηση το γεγονός, ότι προέρχεται από οικογένεια επαναστατών και ηρώων, καθώς πρόγονός του ήταν ο οπλαρχηγός Νίκος Φλώρος, που έπεσε στη μάχη των Αθηνών για την ανεξαρτησία της Ελλάδας από τους Οθωμανούς. Καλλιτεχνικές δημιουργίες του έχουν φιλοξενηθεί σε σημαντικά μουσεία ανά τον κόσμο, όπως η Ρωσική Ακαδημία Καλών Τεχνών, το Κρατικό Μουσείο Τσαρίτσινο στη Μόσχα, το Εθνικό Μουσείο Γυναικών Καλλιτεχνών στην Ουάσιγκτον, τα ανάκτορα Χόφμπουργκ στη Βιέννη, το Παλάτι του Μόντε Κάρλο στο Μονακό και η Όπερα της Μπολόνια, μεταξύ άλλων. Εξίσου σημαντικές είναι διακρίσεις και οι βραβεύσεις του, καθώς έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Γραμμάτων και Τεχνών της Λισαβόνας, από τη Ρωσική Ακαδημία Καλών Τεχνών και το Ίδρυμα Άλμπερτ Σβάιτσερ της Βιέννης ενώ βραβεύτηκε από τον διευθυντή Harold Koda του Μητροπολιτικού Μουσείου Κοστουμιών στη Νέα Υόρκη για το κοστούμι «Red Queen Elizabeth». 

Η έκθεση «Ήρωες από μέταλλο» που φιλοτέχνησε με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση, έχει συγκεντρώσει τα φώτα της δημοσιότητας λόγω της πρωτοτυπίας του υλικού, της υψηλής δεξιοτεχνίας και του ιδιαίτερα εντυπωσιακού αποτελέσματος.

Μιλήστε μας λίγο για τη γέννηση της ιδέας της συγκεκριμένης έκθεσης. Γιατί αποφασίσατε να φιλοτεχνήσετε αυτά τα γλυπτά; 

Συνέλαβα την ιδέα τέσσερα χρόνια πριν, όταν βρισκόμουν στο εξωτερικό. Πρόκειται για επτά υπερμεγέθη γλυπτά και πορτραίτα, τα οποία αναπαριστούν ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Καθοριστικό ρόλο στην απόφασή μου έπαιξε η κυρία Βικτωρία Καρέλια και η σπάνια συλλογή ελληνικών παραδοσιακών ενδυμασιών, καθώς και η χρονιά ορόσημο που διανύσαμε, το 2021. Θέλησα να αποδώσω με τον τρόπο μου έναν φόρο τιμής στους Έλληνες αγωνιστές που πολέμησαν ηρωικά, διεκδικώντας την ελευθερία. Η ελευθερία, λοιπόν, είναι και το μήνυμα που θέλω να περάσω. Η ελευθερία ως έννοια οικουμενική. Ως αγαθό το οποίο οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε και να διεκδικούμε.

Γιατί επιλέξατε ως πρώτη ύλη κουτιά αλουμινίου; Τι σας έλκει σε αυτό το υλικό;

Πρώτα απ’ όλα, αυτή η τεχνική είναι προσωπική μου έμπνευση και πλέον τολμώ να πω, ότι συνιστά και την υπογραφή μου. Την εμπνεύστηκα πριν πολλά χρόνια στη Νέα Υόρκη, όπου και την κατοχύρωσα με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Μιλώ για τη δημιουργία γλυπτών έργων τέχνης με μοναδική πρώτη ύλη το αλουμίνιο και συγκεκριμένα τα κουτάκια αναψυκτικών. Το υλικό που χρησιμοποιώ, είναι ένα μετά-βιομηχανικό αλουμίνιο και έχει δευτερεύουσα σημασία, καθώς ο σκοπός του είναι να υπηρετήσει την πρωταρχική ιδέα, τη δημιουργία δηλαδή ενός έργου γλυπτού. Όπως έχω πει ξανά στο παρελθόν, κάθε εποχή ανά τους αιώνες χαρακτηρίζεται από ένα μέταλλο. Το μέταλλο της εποχής μας είναι το αλουμίνιο. Οτιδήποτε είναι αναγκαίο για την κατανόηση ενός έργου τέχνης ενυπάρχει στο ίδιο το έργο, αρκεί να μπεις στη διαδικασία να το ανακαλύψεις!

Υπάρχει κάποια συνεργασία σας που τη θεωρείτε σταθμό στη μέχρι σήμερα πορεία σας;

Έχω παρουσιάσει πολλές εκθέσεις σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο, με διαφορετικές θεματικές ενότητες. Κάθε μία είναι ξεχωριστή και σημαντική για εμένα, για άλλους λόγους. Όμως, προσωπικά δεν μου αρέσει όμως να μιλώ για προηγούμενες εκθέσεις. Η κάθε έκθεση και τα έργα που αυτή περιλαμβάνει, ουσιαστικά δεν μου ανήκουν. Ποτέ δεν ένιωσα ιδιοκτήτης τους. Θα με χαρακτήριζα περισσότερο ως εργάτη, όπως εκείνοι που ζωγράφιζαν στην αρχαία Πομπηία και μετά από χιλιάδες χρόνια έμεινε μόνο η τέχνη τους, χωρίς όνομα, χωρίς τίποτα από την προσωπική τους ζωή. Σαν να μην άρμοζε στον καλλιτέχνη η εφήμερη δόξα και η όποια καταξίωση. Ίσως ακόμη να είναι ύβρις προς τον Θεό που σου έδωσε αυτό το χάρισμα να το «εκμεταλλεύεσαι» και να φέρεσαι εγωιστικά, θεωρώντας πως είσαι κάτι το σπουδαίο και διαφορετικό. Υπό αυτή την οπτική, θα έλεγα πως όσες εκθέσεις κι αν έχω κάνει, το βλέμμα μου παραμένει στραμμένο στο κέντρο του «τυφώνα» της δημιουργίας, αναζητώντας την ουσία!

Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας;

Προσπαθώντας να συμπεριλάβω όλες τις επί μέρους «πηγές» έμπνευσης σε μία μόνον απάντηση θα έλεγα πως αυτό που στην ουσία με εμπνέει είναι το εφήμερο της ζωής μας. Το ότι «όλα είναι ένα όνειρο μέσα σε ένα άλλο όνειρο», όπως λέει πολύ σωστά ο Edgar Allan Poe. Και, όπως λέω εγώ, ότι δεν μπορούμε να αποδράσουμε από αυτό το όνειρο στην υλική μας υπόσταση αλλά μόνο με όχημα την τέχνη ως "δούρειο ίππο" να κρύψουμε μέσα της όλους τους φόβους, τους πόνους και την αγωνία του ναρκισσιστικού εαυτού μας για την ανυπαρξία του στο διηνεκές. Εκεί, σε αυτό το κενό, σε αυτή την παύση της παρτιτούρας της ζωής μας, είναι που βρίσκω την έμπνευση. Εκεί, στην σιωπή των πραγμάτων! Όπως μια ταπεινή σταγόνα νερού που με την επιμονή της μπορεί να διαβρώσει ένα ολόκληρο βουνό, έτσι και η τέχνη μπορεί να αλλάξει ολόκληρο τον κόσμο.

Τις εκθέσεις σας επισκέπτονται γαλαζοαίματοι και ισχυρές προσωπικότητες ανά τον κόσμο. Μοιραστείτε μαζί μας μία ανάμνηση, μία γνωριμία, που δε θα ξεχάσετε ποτέ.

Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους αλλά εκείνο που μου έχει μείνει ανεξίτηλο και με συντάραξε, είναι όταν βρισκόμουν στη Γερμανία, μέσα στο νοσοκομείο, και έχανα έναν πολύ δικό μου άνθρωπο. Κάποια στιγμή, βγήκα έξω στο διάδρομο και έκλαιγα. Τότε ήρθαν δύο γυναίκες μουσουλμάνες και χωρίς να με ξέρουν, χωρίς λόγια, ήρθαν και με αγκάλιασαν και έκλαψαν μαζί μου για να μετριάσουν τον πόνο μου. Μέσα σε εκείνο το νοσοκομείο γίναμε ένα, όταν μου είπαν: «Ο Θεός είναι μεγάλος, μην κλαις!» Αυτό το περιστατικό με συγκλόνισε. Εκεί ήταν που αντιλήφθηκα, ότι στον ανθρώπινο πόνο είμαστε όλοι ίδιοι, όποιοι κι αν είμαστε, σε όποια θρησκεία και αν πιστεύουμε.

Όσον αφορά τις σημαντικές προσωπικότητες για τις οποίες με ρωτήσατε, θα σας πω ειλικρινά και με όλο το σεβασμό, τι σκέφτομαι όταν συναντώ κάποιον που θεωρείται ισχυρός, ή γαλαζοαίματος:

«είδον τα οστά τὰ γεγυμνωμένα καὶ είπον • άρα τίς έστι, βασιλεὺς ή στρατιώτης, ή πλούσιος ή πένης... »

Info: Η έκθεση «Ήρωες από μέταλλο» θα φιλοξενείται έως τα τέλη Ιανουαρίου 2022 στο Μουσείο Ελληνικών Ενδυμασιών «Βικτωρία Γ. Καρέλια» στην Καλαμάτα. Στη συνέχεια θα ταξιδέψει στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας και στη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη ενώ σχεδιάζεται η μεταφορά της σε Βερολίνο, Παρίσι, Βρυξέλλες και Αμερική.

Ανακαλύψτε περισσότερες φωτογραφίες στη gallery! 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ROBERT ZERVOS