Σ’ ένα σπίτι με χαρακτήρα, λίγο έξω από την Ανάβυσσο, η Μελίσσα Μεταξά του Free Shop και της Wildwood, μαζί με τον σύζυγό της, Αλέξανδρο Βαρβέρη της Moda Bagno και την όμορφη οικογένεια τους ξεφεύγουν από τους έντονους ρυθμούς της πόλης. Είναι λιτό και πληθωρικό ταυτόχρονα, με φόντο ένα τοπίο που σε γεμίζει έμπνευση και αλλάζει ανάλογα την εποχή. Το κτίριο χτίστηκε τη δεκαετία του ‘70 και η οικογένεια δεν έχει επέμβει καθόλου στο εξωτερικό κομμάτι. Η πέτρα, το ξύλο και τα φυσικά υλικά κυριαρχούν συνθέτοντας ένα μοναδικό σύνολο, ενώ στο εσωτερικό παλιά κομμάτια συνυπάρχουν με στοιχεία design, που τονίζουν τον δικό τους χαρακτήρα, σ' ένα μοναδικό mix and match αποτέλεσμα. Τίποτα δε μοιάζει επιτηδευμένο ενώ βλέποντάς το σου δίνει την αίσθηση, ότι ταξίδεψες μόλις σε μια άλλη εποχή. Ένα σπίτι με χαρακτήρα λίγο έξω από την Ανάβυσσο.

Το σπίτι αγοράστηκε από την οικογένεια της Μελίσσας στις αρχές της δεκαετίας του ’80. "Έδώ, έχουμε περάσει σχεδόν όλα τα παιδικά μου σαββατοκύριακα, οικογενειακά, με φίλους. Πάντα ήταν ένα σπίτι γεμάτο, ανοιχτό και συγχρόνως ησυχαστήριο". Είναι λιτό και την ίδια στιγμή πληθωρικό. Άγριο και συνάμα γαλήνιο, σ’ ένα τοπίο που σε γεμίζει έμπνευση και που αλλάζει ανάλογα με την εποχή. Το καλοκαίρι είναι ξερό και άγριο, την άνοιξη καταπράσινο με λουλούδια του αγρού. "Το κτήμα το αγόρασαν οι γονείς μου αρκετά νέοι. Νομίζω ότι ήταν μια παρορμητική αγορά, διότι το “ερωτεύτηκαν”, αποδείχθηκε, όμως, άκρως κατάλληλο για να περάσουμε τον ελεύθερο χρόνο μας σαν οικογένεια, καθώς έχει εύκολη πρόσβαση, αλλά είναι και “στη μέση του πουθενά”, ώστε να σε κάνει να αισθάνεσαι αποκομμένος από την πόλη. Παρότι δεν έχουμε κάποια σχέση με τον τόπο, πλέον είναι σαν να έχουμε…".

Το σπίτι έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Παλαιότερα εκεί ήταν η γαλλική τράπεζα των μεταλλείων του Λαυρίου, με τον τοίχο και τις πολεμίστρες να θυμίζουν εκείνη την εποχή. Το κτίριο χτίστηκε τη δεκαετία του ‘70 και η οικογένειά της δεν έχει επέμβει καθόλου στο εξωτερικό κομμάτι, πέραν της εσωτερικής διακόσμησης. Ένα σπίτι μικρό με τους απολύτως απαραίτητους χώρους, που στέκεται διακριτικά στο κτήμα, που είναι πραγματικά επιβλητικό. Πέτρα, ξύλο, φυσικά υλικά κυριαρχούν με τα ιδιαίτερα ανοίγματα να επιτρέπουν στο φυσικό φως να εισέρχεται με τον δικό του μαγικό τρόπο. Το στιλ του τελείως μοναδικό. Μοιάζει σαν μια χασιέντα με ethnic και 60's στοιχεία. Είναι το ιδανικό μέρος για να διώξεις τα άγχη της καθημερινότητας. Είναι αναζωογονητικό. 

Η μητέρα της Μελίσσας, Μάτα Μεταξά, μια γυναίκα με καταπληκτικά ανεπιτήδευτο στιλ, ανέλαβε εξολοκλήρου τη διακόσμησή του. «Έχει αυτήν την ικανότητα να “ακουμπά” απλά τα πράγματα σ’ έναν χώρο και να τους δίνει ζεστασιά», τονίζει η ίδια. Άλλωστε, είναι αυτή που μένει πλέον σχεδόν μόνιμα στο κτήμα, όπως το αποκαλούν όλοι. Στο κτήμα αυτό όπου έχει φροντίσει να έχει το μποστάνι της, μια αγάπη που μεταδίδει και στην εγγονή της Μάγια, ενώ όλη η υπόλοιπη οικογένεια απολαμβάνει τα αγαθά του. Πολύ παλιά κομμάτια συνυπάρχουν στον χώρο με κάποια στοιχεία design, όπως ο ξύλινος καναπές και οι ξαπλώστρες από το Moda Bagno, που δίνουν το δικό τους χαρακτήρα κι έτσι γίνεται ένα μοναδικό mix and match. Τα περισσότερα έπιπλα είναι χαμηλά τραπέζια, μαξιλάρες, χτιστοί καναπέδες και κρεβάτια. Όταν η οικογένεια μαζεύεται στο σπίτι, σχεδόν όλοι απολαμβάνουν τις περισσότερες ώρες στο πάτωμα, χαλαρά. Τίποτα δε μοιάζει επιτηδευμένο σ’ αυτόν τον χώρο. Η ίδια προσπαθεί όλο και πιο συχνά, όταν βέβαια οι υποχρεώσεις της το επιτρέπουν, να βρίσκεται σ’ αυτό μαζί με την οικογένειά της. Άλλωστε, είναι ένας πραγματικά ιδανικός χώρος για παιδιά, όπως η ίδια αποκαλύπτει: «Τρέχουν ανεμπόδιστα, σκαρφαλώνουν στα δέντρα, υπάρχουν χίλιες γωνιές για ανακαλύψεις -όλα αυτά χωρίς κανένα παιδικό παιχνίδι μέσα στον χώρο, διότι δε χρειάζεται… είναι από μόνο του φιλικό προς τα παιδιά. Εκεί, ανακαλύπτουν μόνα τους χιλιάδες πράγματα κι έρχονται σ’ επαφή με τα στοιχεία της φύσης, ποτίζοντας, παίζοντας με τη λάσπη, μαζεύοντας λουλούδια, παρατηρώντας τα φυτά, φυτεύοντας το μποστάνι. Είναι μαγεία για τα παιδιά και για τους μεγάλους αυτή η τόσο άμεση επαφή με τη φύση -στην πιο ανεπιτήδευτη μορφή της».

Φωτογραφία Ιωάννα Ρουφοπούλου