To όνειρα γίνονται πραγματικότητα, και αυτό είναι η πιο δυνατή υπενθύμιση ότι η ζωή είναι ωραία και πρέπει να την ζούμε στο έπακρο. Από εκείνες τις στιγμές που πρέπει να «τσιμπήσεις» τον εαυτό σου για να βεβαιωθείς ότι δεν ονειρεύεσαι, έζησα κι εγώ χθες, όταν είδα τον Novak Djokovic να αγωνίζεται από κοντά.

Είχα ξαναπαρακολουθήσει τένις μία φορά στην Ιταλία, χωρίς όμως να καταφέρω να δω κάποιον από τους τρεις προσωπικούς μου θρύλους που με μύησαν στο άθλημα: Federer, Nadal, Djokovic. Με τους δύο πρώτους να έχουν αποσυρθεί, η τελευταία μου μεγάλη επιθυμία ήταν να δω τον Σέρβο πρωταθλητή, και αυτό έγινε με τον πιο όμορφο τρόπο.

Μέσα «στο σπίτι μας», στην Αθήνα, σε ένα τουρνουά που έχει τη προσωπική σφραγίδα, ο Djokovic πραγματοποίησε μια ακόμη εξαιρετική εμφάνιση απέναντι στον Γερμανό Yannick Hanfmann, εξασφαλίζοντας την πρόκρισή του στον τελικό.

Tο κοινό απέδειξε ξανά πόσο τον αγαπά, χειροκροτώντας όλες τις προσπάθειες του και φωνάζοντας ρυθμικά το όνομά του σχεδόν σε κάθε πόντο. Και η αγάπη αυτή δεν έμεινε αναπάντητη. Στο τέλος του αγώνα, ο Novak καλησπέρισε τους θεατές στα ελληνικά, εκφράζοντας τη χαρά του που αγωνίζεται στην Αθήνα.

Όση ώρα παρακολουθούσα τον Djokovix να αγωνίζεται, χιλιάδες συναισθήματα έτρεχαν μέσα μου και με κατέκλυζαν ολοκληρωτικά. Συγκίνηση, χαρά, θαυμασμός, ενθουσιασμός. Ένιωθα πως έβλεπα ξανά εκείνον τον 18χρονο Novak που μπήκε στο tour γεμάτος προσωπική φιλοδοξία και δίψα για αναγνώριση. Τον νεαρό που δεν φοβήθηκε να τα βάλει με τα «θηρία» και που, μέσα από χρόνια σκληρής δουλειάς, κατάφερε να γίνει ο καλύτερος που έχει περάσει ποτέ από το άθλημα. Ήταν σαν να παρακολουθούσα ξανά κάθε μαγικό πόντο που τον έχω δει να κερδίζει στο παρελθόν. Κάθε στιγμή που με είχε κάνει να ανατριχιάσω.

Παράλληλα, όμως, ήταν σαν να έβλεπα και τον μικρό μου εαυτό. Εκείνον τον έφηβο που περνούσε ατελείωτες ώρες μπροστά σε μια οθόνη για να θαυμάσει το είδωλό του. Τον εαυτό μου που μέσα από τον Djokovic έμαθε ίσως το πιο σημαντικό μάθημα της ζωής: να μην τα παρατά ποτέ.

Ένας ημιτελικός από τα υψηλά ράφια του παγκοσμίου τένις

Αυτό που ακολούθησε, όμως, δεν μπορούσε να το προβλέψει κανείς. Ένας εκπληκτικός δεύτερος ημιτελικός ανάμεσα σε δύο εξαιρετικούς και ταλαντούχους αθλητές, τον Sebastian Korda από την μια και τον Lorenzo Musetti από την άλλη. Οι δύο νεαροί έδωσαν τα πάντα μέσα στο court, χαρίζοντάς μας 2,5 ώρες μαγικού τένις.

Κάθε πόντος, κάθε επιστροφή, κάθε χτύπημα της μπάλας φανέρωνε τη μεγάλη τους δίψα για τη διάκριση. Ο Ιταλός Musetti αναδείχθηκε μεγάλος νικητής σε έναν αγώνα που τα είχε όλα και μας κράτησε καρφωμένους στις θέσεις μας, χωρίς να μπορούμε να πάρουμε ανάσα.

Ήταν μια μέρα γεμάτη τένις, έντονα συναισθήματα και ανθρώπους που ζούσαν την κάθε στιγμή στο έπακρο. Μια όμορφη εμπειρία που επιβεβαιώνει ότι η Αθήνα αγαπάει το τένις και αξίζει μεγάλες διοργανώσεις, γιατί τις ζει, τις στηρίζει και τις απολαμβάνει.

Το μεγάλο ραντεβού

Το ραντεβού ανανεώνεται για σήμερα, στις 17:00, στον μεγάλο τελικό. Θα είναι ο ώριμος «οικοδεσπότης» Nole ή ο ταλαντούχος νεαρός που κυνηγά παράλληλα μια θέση στα Nitto ATP Finals την επόμενη εβδομάδα στο Τορίνο;

Η μαγεία συνεχίζεται μέσα στο court, με εκπληκτικά rally και ανεπανάληπτες στιγμές που μας επιβεβαιώνουν ότι το τένις είναι ένα άθλημα με μια σπάνια ομορφιά και μια έντονη δόση συναισθημάτων...