Η Εύα Παπαδοπούλου, ως γλύπτρια, δίνει νέα πνοή στην αρχαία τέχνη των ψηφιδωτών, με μια μοντέρνα πινελιά. Το δημιουργικό της ταξίδι ξεκινάει από το τοπίο, που χρησιμεύει ως πηγή έμπνευσης. Αν και αρχικά ασχολήθηκε με την ανάγλυφη τέχνη, η καλλιτεχνική έρευνα της Εύας την οδήγησε σύντομα στη γλυπτική. Η μικτή τεχνική της, που συνδυάζει διαφορετικές μορφές τέχνης, δίνει ζωή σε τοπικά μαρμάρινα θραύσματα, μεταμορφώνοντάς τα σε μαγευτικά ανάγλυφα που δημιουργούν μια ψευδαίσθηση έλλειψης βαρύτητας. Η σειρά των έργων της που είναι εμπνευσμένη από τη φύση είναι απόδειξη της δέσμευσής της να αποτυπώνει το μάρμαρο με κίνηση και με μια αίσθηση χωρίς διαστάσεις.

Από τις 25 Ιανουαρίου θα εκθέτει τα κοσμήματα της στο Παρίσι στη Galerie Germaine ενώ επίσης συμμετέχει στην ομαδική έκθεση Flower Power στην Pgallery sculpture, (www.pgallerysculpture.com) μέχρι τις 23 Φεβρουαρίου. 

Πώς ξεκίνησε η διαδρομή σου; 

Μια πορεία ξεκινάει να χαράσσεται όταν συνειδητά ακούς τις εσωτερικές σου επιθυμίες, την καρδιά σου, όταν ξέρεις ότι το μονοπάτι είναι προσωπικό και όχι κοινό και όταν επιθυμείς να δεις στο τέλος της διαδρομής τον εαυτό σου εξελιγμένο. Για μένα όλα ξεκίνησαν όταν επέστρεψα στην Ελλάδα το 2018 μετά από μια δεκαετία παραμονής μου στο Παρίσι. Θα μπορούσα να πω ότι εντελώς τυχαία ανακαλύπτω το μάρμαρο και μου δίνεται η δυνατότητα να εκφραστώ έτσι όπως θα ήθελα. Γυρνώντας όμως πίσω και φέρνοντας όλες τις εικόνες και τα γεγονότα της παρελθοντικής ζωής μου συνειδητοποιώ ότι τίποτα απολύτως δεν έχει συμβεί τυχαία και ότι όλα όσα μου έχουν συμβεί ή έχω ανακαλύψει είναι απλά το άθροισμα των επιλογών μου καλών ή κακών, η επιθυμία μου για έρευνα και η περιέργεια μου που με φέρνουν στο σημείο να ανακαλύψω το προσωπικό, δικό μου μονοπάτι. Η πορεία ενός καλλιτέχνη αρχίζει αχνά να διαγράφεται όταν καταφέρνει να ανακαλύψει την ταυτότητα του. Αυτό το χαρακτηριστικό, τον τρόπο γραφής που θα τον κάνει ευδιάκριτο μέσα στο πλήθος. Νιώθω πολύ τυχερή που έχω καταφέρει να βρω την γραφή που με χαρακτηρίζει, την ταυτότητά μου.

Ποια είναι τα αγαπημένα σου υλικά, πως κατέληξες σ’ αυτά και τι είναι αυτό το ξεχωριστό που σου προσφέρουν;

Δεν υπάρχει μια πάγια απάντηση σε αυτό. Όλα αλλάζουν μέσα στον χρόνο. Αγαπημένο υλικό είναι αυτό που σε βοηθάει να εκφράσεις καλύτερα την ιδέα σου. Για μένα αυτή τη στιγμή το υλικό μου είναι το μάρμαρο.

Τι μέρος της ζωής σου καταλαμβάνει η τέχνη; 

Η τέχνη για μένα είναι τρόπος ζωής, γεννήθηκα μέσα σ' ένα καλλιτεχνικό χώρο, είμαι μέσα σε αυτόν τον κύκλο από μικρό παιδί και νιώθω πολύ τυχερή που λόγω των συνθηκών έχω γνωρίσει και συναναστραφεί με καλλιτέχνες που το έργο τους αποτελεί την σύγχρονη τέχνη και τον σύγχρονο πολιτισμό την Ελλάδος.

Τι σου προσφέρει η γλυπτική, ποιες άλλες τέχνες σε ιντριγκάρουν και πως τις επεξεργάζεσαι μέσα σου; 

Η γλυπτική με βοηθάει να εκφράζομαι με έργα μεγάλων διαστάσεων, μου δίνει τη δυνατότητα να μπορώ να φαντάζομαι το έργα μου να ενσωματώνονται στο φυσικό τοπίο. Μια άλλη τέχνη που θαυμάζω και θα ήθελα να έχω ταλέντο είναι η ποίηση. Θαυμάζω τους ποιητές που με δυο λέξεις ή μία πρόταση μπορούν να δημιουργήσουν εικόνες που σε αγγίζουν βαθιά.

Όταν έρχεται η μαγική στιγμή που ένα έργο ολοκληρώνεται, το νιώθεις;

Έχω αγωνία να δω αν το αποτέλεσμα ανταποκρινεται στην αρχική εικόνα που είχα στο μυαλό μου. Το μάρμαρο με βοηθάει πολύ να προσεγγίζω αυτή την αρχική εικόνα.

Tι έχεις αποκομίσει από την εξωστρέφεια σου και τη συμμετοχή σου σε εκθέσεις; 

Θεωρώ απαραίτητο για ένα καλλιτέχνη να μπορεί να δείξει το έργο του στο εξωτερικό. Αυτό βεβαία δεν είναι καθόλου εύκολο γιατί σε αντίθεση με την Ελλάδα όπου χρειάζονται καλές γνωριμίες, στο εξωτερικό χρειάζεται καλή, ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη δουλειά.

Η παραμονή μου στο Παρίσι τον Οκτώβριο για τη συμμετοχή μου με την P Gallery sculpture στο σαλόνι τέχνης Modern art fair με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι όλα τα εικαστικά μεγάλα γεγονότα γίνονται στο Παρίσι. Οι Έλληνες είναι εφευρετικοί και πρωτοπόροι, αλλά η δομή και οι κανόνες της σύγχρονης κοινωνίας δεν βοηθάνε τους ανθρώπους αυτούς να εξελιχτούν. Γι' αυτό θεωρώ απαραίτητη για έναν καλλιτέχνη την εξωστρέφεια.

Ποιες είναι οι σωστές δόσεις ενέργειας που διαθέτεις στην τέχνη, και σε όλα τα υπόλοιπα; 

Αντιλαμβάνομαι ότι διαθέτω τις σωστές δόσεις ενέργειας στο κάθε τι όταν στην καθημερινότητά μου παραμένω ήρεμη. Όταν υπάρχει εκνευρισμός, συνήθως είναι γιατί δεν μπορούμε να αφιερώνουμε χρόνο σε κάτι που θέλουμε πολύ.

Που έχεις καταλήξει σε σχέση με τον τρόπο ζωής που σου ταιριάζει; 

Γενικά είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να εκμεταλλεύομαι τη μέρα και το φως, η καθημερινή μου ενασχόληση με τo δημιουργικό κομμάτι δεν μου δίνει την ευκαιρία να είμαι πολύ κοινωνική, γιατί χρειάζομαι πολύ χρόνο για την υλοποίηση, αλλά και ηρεμία για τη δημιουργία. Αυτή η απομόνωση και η ηρεμία μου αρέσει και την επιδιώκω. Όταν αυτός ο τρόπος με κουράζει η διαφυγή μου είναι τα ταξίδια στη φύση στην επαρχία με μια πολύ καλή παρέα.

Πώς νιώθεις όταν βλέπεις ένα έργο σου σε κάποιον χώρο; 

Ανακούφιση που βρήκε τη θέση του.

Από τις συνεργασίες σου, τι έχεις αποκομίσει μέχρι τώρα;

Επιδιώκω να συμμετέχω σε πολλές ομαδικές εκθέσεις με καλλιτέχνες. Αυτό που βλέπω όμως να επικρατεί στη εποχή μου είναι η αποξένωση και ανάμεσα στους καλλιτέχνες. Ο καθένας βρίσκεται σε ένα προσωπικό κόσμο χωρίς να θέλει να έρθει σε επαφή με άλλους καλλιτέχνες της γενιάς του, κάτι που δεν συνέβαινε στο παρελθόν. Η προσωπική επαφή των καλλιτεχνών στις αρχές του 20ού αιώνα, για παράδειγμα η ανάγκη να μοιραστούν σκέψεις για τη δουλειά τους και ανησυχίες να πάρουν στοιχεία από καλλιτέχνες που θαυμάζουν και συναναστρέφονται, αυτή η ανάγκη για επαφή έφερνε κοντά αυτούς τους ανθρώπους που μεγαλούργησαν και δημιούργησαν τα κινήματα τέχνης που γνωρίζουμε και διδασκόμαστε σήμερα.

Τι άλλο σχεδιάζεις; 

Δουλεύω πάνω σε μια σειρά που αποτελείται από αντικείμενα του παρελθόντος, τα οποία συνδέονται με αναμνήσεις.

Ένα έργο τέχνης που έμεινε στη μνήμη σου; 

Το φιλί του Κονσταντίν Μπρανκούζι. 

Το αγαπημένο σου μέρος σε όλο τον κόσμο; 

Η φύση σε όλον τον κόσμο.

Πώς αντιλαμβάνεται ένας καλλιτέχνης τις σύγχρονες πόλεις;

Θεωρώ ότι οι σύγχρονες πόλεις δεν είναι σχεδιασμένες με γνώμονα τον άνθρωπο. Αυτό συμβαίνει γιατί οι δυο τέχνες, η αρχιτεκτονικη και η γλυπτική, δεν συνυπάρχουν στην καθημερινότητά μας. Μου αρέσει να παρατηρώ τους αρχαίους πολιτισμούς, γιατί τους θεωρώ πολύ εξελιγμένους σε σχέση με τον δικό μας πολιτισμό. Στην αρχαία Ελλάδα, για παράδειγμα, η αρχιτεκτονική ήταν άμεσα συνδεδεμένη με την τέχνη.

Η τέχνη υπήρχε παντού, στα χρηστικά καθημερινά αντικείμενα των πολιτών μέχρι τα κτίρια τους, τις άυλες τους, τους υπαίθριους χώρους. Ο πολιτισμός τους ήταν εδραιωμένος στην παρατήρηση και κατανόηση της φύσης. Στην αρχαιότητα ο άνθρωπος ήταν κοντά στη φύση και η τέχνη ήταν μια προσπάθεια να την μιμηθεί, άλλες φόρες να την ερμηνεύσει και οπωσδήποτε να την εντάξει στην καθημερινότητά του. Η έλλειψη της τέχνης μας αποσπάει από κάθε ανθρώπινο χαρακτηριστικό μας, γι' αυτό κατά την άποψή μου τα κτίρια των πόλεων μας δεν θα έπρεπε να έχουν μόνο χρηστικό χαρακτήρα, αλλά θα έπρεπε να μας δημιουργούν και ψυχική αρμονία με την καλαισθησία τους. Αυτό μπορεί να συμβεί με την επίδραση της τέχνης.

Info: www.evapapadopoulou.com

Instagram: @evapapadopoulou_artist

Ανακαλύψτε περισσότερες φωτογραφίες στην gallery!