Η Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού συνεχίζει να επιβεβαιώνει γιατί θεωρείται η καρδιά της παγκόσμιας μόδας. Εχθές τρεις κορυφαίοι οίκοι παρουσίασαν τις συλλογές τους για την Άνοιξη/Καλοκαίρι 2026, προσφέροντας διαφορετικές αναγνώσεις της σύγχρονης αισθητικής. Schiaparelli, Mugler και Rabanne μάς χάρισαν μοναδικές δημιουργίες για την επόμενη σεζόν. 

Schiaparelli

Στο εμβληματικό Centre Pompidou, ο Daniel Roseberry επέλεξε να παρουσιάσει τη νέα συλλογή του Schiaparelli υπό τον τίτλο “Dancer in the Dark”. Η επιλογή του χώρου δεν ήταν τυχαία. Ανάμεσα σε έργα τέχνης του 20ού αιώνα, το catwalk απέκτησε τη μορφή performance, με τους φωτισμούς να δημιουργούν μια ατμόσφαιρα χοροδράματος. Τα μοντέλα έμοιαζαν με χορευτές που εμφανίζονταν και χάνονταν στις σκιές, υπογραμμίζοντας τη διττή θεματική της συλλογής: φως και σκοτάδι, αποκάλυψη και απόκρυψη.

Οι δημιουργίες κινήθηκε στα δύο άκρα της χρωματικής παλέτας, στο μαύρο και στο άσπρο με διακριτικές εκρήξεις κόκκινου, χρώμα που παραπέμπει στην ένταση και τον παλμό του πάθους. Οι σιλουέτες ήταν σμιλεμένες, αυστηρές, με σακάκια που θύμιζαν γλυπτά και φορέματα-κολόνες που έδιναν στο σώμα μια σχεδόν μνημειακή διάσταση. Η χρήση των trompe-l’œil τεχνικών ενίσχυσε το στοιχείο της ψευδαίσθησης: υφάσματα που από τη μία πλευρά έκρυβαν στοιχεία και από την άλλη τα αποκάλυπταν.

Ο Roseberry συνέχισε να επαναπροσδιορίζει το legacy του Schiaparelli, συνδέοντας την couture μαγεία με το ready-to-wear, δίνοντας στα ρούχα τη βαρύτητα ενός καλλιτεχνικού αντικειμένου. Η συλλογή ανέδειξε το πώς η μόδα μπορεί να λειτουργήσει ως καθαρή μορφή τέχνης, ενταγμένη σε ένα σκηνικό όπου ο θεατής καλείται να βιώσει μια εμπειρία παρά μόνο να παρατηρήσει.

Mugler

Η πρώτη prêt-à-porter συλλογή του Miguel Castro Freitas για τον Mugler ήταν ίσως η πιο πολυσυζητημένη στιγμή της ημέρας. Ο χώρος που επιλέχθηκε - ένα υπόγειο γκαράζ στο Παρίσι - απέδωσε άψογα την ιδέα της ωμής ενέργειας που χαρακτηρίζει τον οίκο. Χαμηλοτάβανο, μεταλλικό και ψυχρό, το σκηνικό έκανε το φως να αντανακλάται στα υλικά των ρούχων, δημιουργώντας μια ένταση ανάμεσα στη βιομηχανική ατμόσφαιρα και την glam λάμψη.

Η συλλογή κινήθηκε μακριά από τις υπερβολές του Thierry Mugler, αλλά διατήρησε την επιθετική θηλυκότητα και την αρχιτεκτονική δομή που τον καθιέρωσαν. Ο Castro Freitas παρουσίασε γραμμές που αγκάλιαζαν τη μέση και αναδείκνυαν τη σιλουέτα, με ώμους τονισμένους αλλά όχι παραμορφωμένους. Υλικά όπως PVC, λάτεξ και μέταλλο συνυπήρχαν με πιο κλασικά υφάσματα, προσφέροντας μια νέα ισορροπία.

Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσαν τα look με «αιωρούμενα» στοιχεία, σχέδια που έμοιαζαν να κρέμονται ή να υποστηρίζονται από λεπτές θηλιές, παραπέμποντας σε μια νέα ερμηνεία του φετιχιστικού στοιχείου που υπήρξε σήμα κατατεθέν του Mugler. Η επιλογή του underground σκηνικού υπογράμμισε τη διάθεση του σχεδιαστή να επανεκκινήσει τον διάλογο του οίκου με το σήμερα, μακριά από τον θόρυβο των ’90s και πιο κοντά σε μια ώριμη, σύγχρονη αισθητική.

Η ατμόσφαιρα ενισχύθηκε και από του A-listers που βρέθηκαν στο front-row, όπως η Pamela Anderson και η Naomi Watts, δημιουργώντας την αίσθηση ενός μεγάλου γεγονότος. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής έδειξε ότι δεν θέλει να αναπαράγει το παρελθόν, αλλά να το επαναδιαπραγματευτεί, δίνοντας στο Mugler μια θέση πιο κοντά στην παγκόσμια σύγχρονη κουλτούρα.

Rabanne

Στον Rabanne, ο Julien Dossena παρουσίασε μια συλλογή που απέπνεε αέρα απόδρασης. Στη γυάλινη αίθουσα της UNESCO, το φως του ήλιου εισχωρούσε στο χώρο, δίνοντας στα look μια διάφανη, καλοκαιρινή ποιότητα.

Η συλλογή κινήθηκε ανάμεσα σε αέρινα φορέματα, μαγιό, κομμάτια από νεοπρέν που θύμιζαν surf culture και μεταλλικές κατασκευές που παρέπεμπαν στο εμβληματικό DNA του οίκου. Τα cut-outs, οι ασύμμετρες γραμμές και τα έντονα peplum στοιχεία δημιούργησαν μια σιλουέτα που ήταν ταυτόχρονα ελαφριά και τολμηρή.

Η χρωματική παλέτα λειτούργησε σαν γιορτή: παστέλ ροζ και γαλάζια πλαισιώθηκαν από έντονο πορτοκαλί, πράσινο και φούξια. Τα μεγάλα μεταλλικά λουλούδια, οι floral εφαρμογές και τα πολύχρωμα prints μετέφεραν το κοινό σε μια σχεδόν τροπική φαντασίωση. Ο Dossena έδωσε έμφαση στη μίξη υλικών: μέταλλο, ύφασμα και δέρμα συνυπήρχαν, αναδεικνύοντας την ικανότητά του να δημιουργεί πολυεπίπεδες υφές.

Το ενδιαφέρον δεν βρισκόταν μόνο στο αποτέλεσμα αλλά και στη φιλοσοφία πίσω από το styling. Τα κομμάτια ήταν σχεδιασμένα ώστε να συνδυάζονται και να επανασυντίθενται με πολλούς τρόπους, αφήνοντας περιθώριο στον καταναλωτή να παίξει μαζί τους και να τα προσαρμόσει στη δική του καθημερινότητα.

Κεντρική Φωτογραφία: Courtesy of Schiaparelli