Μια γειτονιά που μοιάζει να έχει κρατήσει το DNA της παλιάς Αθήνας. Εδώ ο φούρνος, το σούπερ μάρκετ, ο υδραυλικός, το φαρμακείο και η ταβέρνα του Φιλίππου συνυπάρχουν με μια από τις πιο όμορφες λαϊκές αγορές της πόλης στην Ξενοκράτους. «Ήρθα το 2010, αλλά έμενα ένα τετράγωνο πιο μακριά ήδη από το 2004. Ήταν πριν από την κρίση, μια “αθώα” εποχή ευφορίας, όλα ήταν πιθανά, ήμουν νέος, είχα καλά αμειβόμενες δουλειές, ήθελα το πρώτο μου ενήλικο σπίτι να είναι στο Κολωνάκι, που για μένα τότε περιείχε μια μυθολογία. Ακόμη το Κολωνάκι με γοητεύει περισσότερο σε σχέση με όλο το κέντρο. Όχι πια για όσα σήμαινε στις ταινίες της Φίνος Φιλμ το ’60 ή στις βιντεοκασέτες του ’80, αλλά επειδή είναι πια η πατρίδα μου».

Η πολυκατοικία, σχεδιασμένη από τον αρχιτέκτονα Ηλία Σκρουμπέλο, εντυπωσιάζει με τη μοντέρνα είσοδο και την ελαφρότητα των γραμμών της, παρά το μεγάλο της μέγεθος. Το διαμέρισμα κουβαλά την κομψότητα των ’60s: χωριστά χολ, σαλόνι και τραπεζαρία, ψηλοτάβανο ώστε «να μη χρειάζεται να σκύβει η αύρα σου», ξύλινο παρκέ από άκρη σε άκρη. Μπαίνοντας, σε υποδέχονται δύο καθρέφτες που ο Δημήτρης έφερε από ένα design shop στο Marais και ένα ποδήλατο ακουμπισμένο στον τοίχο. Στο κέντρο του σαλονιού, το στρογγυλό coffee table της Minotti -δώρο της μητέρας του- λειτουργεί, όπως λέει κι ο ίδιος, ως ο «“ομφαλός” του σπιτιού, ένα ενεργειακό χωνευτήρι, σαν δίνη που ρουφάει την κούραση ή την ένταση». Η διακόσμηση είναι εκλεκτικιστική, επειδή βάζει στο σπίτι του ό,τι του αρέσει, δίχως να ακολουθεί κανόνες, παρά μόνο τη διαίσθησή του. Δεν υπάρχουν πολλές αντίκες, μόνο μερικά second-hand έπιπλα και φωτιστικά του πρώιμου μοντερνισμού. Κάθε αντικείμενο έχει λόγο ύπαρξης. Για τον ίδιο, «το σπίτι είναι εκεί που είσαι όπως επιθυμεί ο αληθινός εαυτός σου κι όχι η προσωπικότητα που έχεις χτίσει μέσα από ανασφάλειες, κοινωνικές πεποιθήσεις, προσδοκίες και φόβο».

Έχετε ζήσει σε πολλές γειτονιές της Αθήνας. Πώς διαμορφώνει κάθε γειτονιά τον τρόπο που ζει και σκέφτεται κανείς;

Κάθε γειτονιά έχει τη δική της αρχιτεκτονική, αισθητική, μείγμα ανθρώπων και καθημερινή ρουτίνα. Αν γεννηθείς, μεγαλώσεις και εργαστείς σε μια μόνο γειτονιά, σ’ έναν μικρόκοσμο, κινδυνεύεις να έχεις στενή και ελλιπή εικόνα για την πόλη σου. Η πορεία μου από γειτονιά σε γειτονιά -οι φούρνοι από τους οποίους πήρα ψωμί, τα μπαράκια των blind dates, οι εκκλησίες όπου έκανα Ανάσταση- μου έδωσαν πολύτιμη κοινωνική εμπειρία για να μπορώ να κατανοώ και να συγκρίνω και να μην παραμυθιάζομαι ότι ο πλανήτης που κινούμαι είναι και το σύμπαν όλο.

Από σπουδές μηχανολόγου μηχανικού βρεθήκατε στον χώρο της επικοινωνίας. Με ποια σκέψη έγινε αυτή η στροφή;

Στο Πολυτεχνείο μαθαίνεις ότι για κάθε πρόβλημα υπάρχει μια πορεία προς τη λύση, μέσα από trial & error, με δοκιμές, πειράματα και συνεχείς βελτιώσεις. Η επικοινωνία λειτουργεί ακριβώς έτσι, με αυτήν τη μεθοδολογία.

Η πιο τρυφερή επαγγελματική σας ανάμνηση;

Τα πρώτα ξενύχτια για να κλείσουν τα εβδομαδιαία τεύχη του Symbol. Ήμουν 22, δίπλα στον διευθυντή Στάθη Τσαγκαρουσιάνο και τον art director Γιάννη Καρλόπουλο. Παρατηρούσα πώς έλεγχαν και αμφισβητούσαν κάθε σελίδα και ρουφούσα όλη τη γνώση και τους κανόνες της αισθητικής τους. Ένιωθα τεράστια περηφάνια όταν με ρωτούσαν καμιά φορά: «Εσύ τι λες, μικρέ;».

Ποιος είναι ο ρόλος σας σήμερα στον χώρο της επικοινωνίας και ποια η φιλοσοφία σας;

Η επικοινωνία, όπως και όλα τα πράγματα στη ζωή, είναι για εμένα ηθική
και αισθητική. Είμαι δίκαιος, δεν κλέβω και δεν παραπλανώ, δεν κάνω εκπτώσεις, κοπιάζω, έχω φιλότιμο, αγαπώ και παθιάζομαι, θαυμάζω και μαγεύομαι.

Πώς ορίζετε την καλή αισθητική;

Αρμονία, μέτρο, ισορροπία, κάπου κάπου μερικές «εντάσεις» εκεί που πρέπει και μια αίσθηση λειτουργικότητας και raisond’être - δεν αντέχουν για καιρό τα όμορφα πράγματα χωρίς ουσία.

Τι σημαίνει για εσάς στιλ;

Να έχεις αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Από την εργαλειοθήκη της αισθητικής να επιλέγεις, με αυστηρότητα αλλά και διάθεση για παιχνίδι, ό,τι ταιριάζει στην περίσταση.

Υπάρχουν τάσεις που σας συγκινούν διαχρονικά;

Η τάση για αφαίρεση, χωρίς υστερία.

Ποιος ή τι καθορίζει την αισθητική σας;

Από τον Tom Ford και τον Ralph Lauren, μέχρι τον Δημήτρη Παπαϊωάννου, τον Christian Lacroix, τον Άρη Κωνσταντινίδη, τον Antonio Citterio, τον Jeff Koons, τη Miuccia Prada, την κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική, τον Yves Saint Laurent, τη Nan Goldin, την Grace Coddington.

Τι θεωρείτε όμορφο σήμερα;

Ό,τι «κουμπώνει» στην ψυχή με ένα σιωπηλό επιφώνημα θαυμασμού. Καθώς εξελίσσεσαι, εσύ μπορεί να αναζητάς νέα ερεθίσματα και ίσως να βαρεθείς και λίγο τις παλιές αγάπες. Το όμορφο, όμως, παραμένει για πάντα όμορφο, αφού μπορεί να συγκινήσει καινούριες ψυχές.

Η καθημερινή απόλαυση που δεν διαπραγματεύεστε;

Η ησυχία μου.

Η απόλυτη στιγμή ηρεμίας;

Παρασκευή βράδυ στο σπίτι με delivery, έπειτα από μια busy εβδομάδα και πριν από ένα δραστήριο Σαββατοκύριακο.

Ποιότητα ζωής για εσάς;

Ύπνος, work-life balance, καλά δομημένη ρουτίνα, ευκαιρίες για απόλαυση, μια καλή κουβέντα που λες ή σου λένε.

Το motto σας;

“Go with the flow” – όλα γίνονται για κάποιον (καλό) λόγο.

MY FAVORITES

• Γειτονιά στην Αθήνα: Κολωνάκι
• Αρχιτεκτονικό κτίριο: Το παλιό Hilton (σύντομα The Ilisian)
• Fashion designer: Prada
• Interior designer: Ralph Lauren
• Έργο Tέχνης: Οτιδήποτε
του Francis Bacon
• Βιβλίο: “Moby Dick”
του Herman Melville
• Άρωμα: Portrait Of A Lady
του Frederic Malle
• Ποτό: Negroni Sbagliato
• Εστιατόριο: Athenée - «το σαλόνι της Αθήνας» είναι εκεί για μένα να με περιμένει οποιαδήποτε ώρα.
• Ξενοδοχείο στην Ελλάδα: Parilio Hotel στην Πάρο για την ανεξήγητη αύρα του                     • Πόλη εκτός Ελλάδας: Λος Άντζελες
• Χρώμα: Βεραμάν
• Κυριακάτικο τραγούδι: “Love Me Or Leave Me” της Nina Simone
• Guilty pleasure: Ολόκληρη τούρτα αρμενοβίλ από το Epik Gelato

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΙΩΑΝΝΑ ΡΟΥΦΟΠΟΥΛΟΥ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2025