Από τις παιδικές του αναμνήσεις με ταινίες τρόμου και sci-fi μέχρι τις πολύχρωμες αλλά μελαγχολικές πινελιές στα έργα του, η τέχνη ήταν πάντα η φυσική του γλώσσα. Ζωγράφος και μουσικός, με μια εξπρεσιονιστική ματιά που αντλεί έμπνευση από τα πιο απρόσμενα ερεθίσματα -τον ήχο της βροχής, τις μυρωδιές σε ένα παλιατζίδικο, ακόμα και τη σιωπή της πόλης- ο Αχιλλέας Μεσάικος μάς ξεναγεί στο προσωπικό του σύμπαν. Μιλά για τη φιλοσοφία πίσω από τη δουλειά του, τις συνεργασίες και τις εκθέσεις του στη Θεσσαλονίκη, αλλά και για τη δική του σχέση με τη μουσική, την καθημερινότητα και τον ιδιαίτερο ρυθμό της πόλης που τον εμπνέει και τον κρατά εδώ.

Ας τον γνωρίσουμε...

Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τον χώρο της τέχνης και ποια ήταν τα ερεθίσματά σου ως παιδί;

Η ενασχόληση μου με τις τέχνες ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, καθώς ήμουν μοναχικό παιδί και το σχέδιο και η μουσική ήταν η παρέα μου - και ίσως ο μοναδικός τρόπος έκφρασης όσων ένιωθα. Τα βασικά ερεθίσματα ήταν (και παραμένουν) ο κινηματογράφος -λάτρευα από μικρός τις ταινίες τρόμου και sci fi- και η μουσική.

Η δουλειά σου έχει μια αίσθηση μελαγχολίας αλλά συνήθως είναι γεμάτη χρώματα. Είναι αντανάκλαση δικών σου συναισθημάτων ή κάτι πιο συλλογικό;

Είναι ξεκάθαρα έκφραση των δικών μου συναισθημάτων και αποτύπωση της αισθητικής που υπάρχει μέσα μου.

Αλήθεια, πώς θα περιέγραφες τη σχεδιαστική φιλοσοφία σου και τι άλλο μπορεί να σε εμπνεύσει;

Έχει στοιχεία από διάφορα ρεύματα αλλά αν έπρεπε διαλέξω το κύριο, θα έλεγα πως είναι εξπρεσιονιστική η γραφή που χρησιμοποιώ. Τα πάντα τριγύρω μπορούν να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης, από τον ήχο της βροχής μέχρι τις μυρωδιές μέσα σε ένα παλιατζίδικο.

Υπάρχει κάποιο έργο σου που κρύβει μια πολύ ιδιαίτερη ιστορία πίσω του;

Μια περίοδο είχα πιεστεί πολύ ψυχολογικά-συναισθηματικά και όλα τα έργα, όπως και οι τίτλοι των έργων, παρουσιάζουν περισσότερα κρυφά -ή και όχι- μηνύματα της κατάστασης που με κυρίευε τότε.

Τον Σεπτέμβριο συνεργάστηκες με το Φólki. Θα μας πεις δυο λόγια γι’ αυτό το project;

Μου ζητήθηκε από τη φίλη μου, την Christy, που είναι μια εκ των ιδιοκτητών του Φόlki, να εκθέσω ένα έργο μου για τον μήνα Σεπτέμβριο και ανταποκρίθηκα με χαρά. Το συγκεκριμένο έργο είναι λίγο διαφορετικό σε σχέση με όσα φτιάχνω το τελευταίο διάστημα και ήταν μια ωραία αφορμή να παρουσιαστεί σε ένα χώρο εκτός ατελιέ.

Παράλληλα, έτρεξε και μια έκθεσή σου στο 45m2.multiroom. Τι ακριβώς είχαν την ευκαιρία να δουν οι Θεσσαλονικείς;

Παρουσίασα μια σειρά έργων που αποτελούν κομμάτι ενός μεγαλύτερου όγκου δουλειάς που έχει δημιουργηθεί στα τέλη του 2024 και το 2025. Βασικές αναφορές-επιρροές στη δουλειά, το παιδικό υποσυνείδητο με στοιχεία pop κουλτούρας.

Τι άλλο να περιμένουμε από εσένα το προσεχές διάστημα;

Δεν είναι κάτι που έχω δρομολογήσει ακριβώς, όμως θα ήθελα πολύ να φτιάξω ένα υπαρξιακό graphic novel με στοιχεία τρόμου.

Εκτός από ζωγράφος, είσαι και μουσικός με το project mesaiko. Πώς συναντιούνται η ζωγραφική και η μουσική μέσα σου;

Είναι ουσιαστικά το ίδιο πράγμα. Συνδέονται αισθητικά, και ουσιαστικά στέκονται και μπορούν να κάνουν διάλογο η μια τέχνη με την άλλη.

Ποια είναι η αγαπημένη σου γειτονιά στη Θεσσαλονίκη;

Η Ρωμαϊκή Αγορά και τα πέριξ της, δηλαδή εκεί που βρίσκεται και το ατελιέ μου. Έχει μια δική της ατμόσφαιρα αυτή η γειτονιά συγκριτικά με την υπόλοιπη πόλη.

Ένα spot για φαγητό που μόνο λίγοι έχουν ανακαλύψει;

Τα στέκια μου για φαγητό είναι σταθερά: το «Κιτς και σ’ έφαγα» και ο «Οινοχόος», είναι δύο από αυτά που επισκέπτομαι συνεχώς.

Κάτι που καμιά άλλη πόλη δεν έχει;

Έχει τον δικό της ρυθμό, κάτι που εμένα προσωπικά με βοηθάει στη δημιουργική παραγωγή.

Ένας δρόμος/μια γειτονιά όπου ο χρόνος μοιάζει σαν να σταματά;

Η Τοσίτσα με τα παλιατζίδικά της.

Πού έχεις ζήσει τα καλύτερα parties;

Στο ατελιέ μου.

Μια προσωπική σου ιστορία στην πόλη που ποτέ δεν έχεις μοιραστεί;

Περπατούσα στην παραλία μόνος ένα βράδυ ακούγοντας μουσική και πίσω από το Μέγαρο Μουσική πέτυχα μια καρέτα καρέτα που την είχε ξεβράσει η θάλασσα. Ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο και απρόσμενο.

Ένας χώρος Τέχνης που ξεχωρίζεις εδώ;

Τους πολυχώρος κυρίως, όπως το 45M2, το Πικάπ, το Ύψιλον, το Ορατό, και το The Eyealtering.

Πού θα ξεναγούσες έναν γνωστό σου από άλλη πόλη;

Θα ξεκινούσα με μια διαδρομή στο Φιλίππειο, έπειτα στα Κάστρα της Άνω Πόλης και θα καταλήγαμε στο Ντεπώ.

Δεν πρέπει να φύγει κανείς από τη Θεσσαλονίκη, αν δε δοκιμάσει...

Το φαγητό της.

Το αγαπημένο σου κτίριο εδώ;

Τα σπιτάκια στο Ντεπώ.

Ένας άνθρωπος που με τον τρόπο του έχει αλλάξει τα δεδομένα στην πόλη;

Θεωρώ πως ήταν μεγάλη τύχη για την πόλη η δημαρχία Μπουτάρη - πολύ ανοιχτό μυαλό για τα δεδομένα της χώρας γενικότερα.

Φθινοπωρινό πρωινό Κυριακής στη Θεσσαλονίκη... Πού επιλέγεις να το περάσεις;

Ατελείωτη βόλτα στο στο Ύψωμα Καρά Τεπέ.

Τα events/γεγονότα που δίνουν ζωή στην πόλη αυτήν την εποχή;

Είναι γεμάτη από γεγονότα αυτό το διάστημα: από τα Reworks, το Anime Con μέχρι το Φεστιβάλ Kινηματογράφου που πλησιάζει.

Τι σε κάνει να επιμένεις επαγγελματικά εδώ;

Έχει τεράστια σημασία για μένα η προσωπική ηρεμία και οι ρυθμοί της καθημερινότητας, καθώς και οι φίλοι και η οικογένεια που βρίσκονται εδώ.

Η δική σου Θεσσαλονίκη με τρεις λέξεις...

Μελαγχολική, ελπιδοφόρα και... νόστιμη.