Η Θεσσαλονίκη υποδέχεται μια ζωντανή θρυλική μορφή του παγκόσμιου κινηματογράφου. Στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, η σπουδαία Γαλλίδα ηθοποιός Isabelle Huppert φωτίζει την πόλη με την παρουσία της και μας καλεί να περιηγηθούμε στις αμέτρητες όψεις του ταλέντου της μέσα από ένα μεγάλο αφιέρωμα 15 ταινιών.

Η Huppert θα παραμείνει τέσσερις ημέρες στη Θεσσαλονίκη, συμμετέχοντας σε ένα πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων, προβολών και συναντήσεων με το κοινό. Την Τρίτη 4 Νοεμβρίου θα δώσει το πολυαναμενόμενο masterclass με τίτλο «Από τη σκηνή στην οθόνη», όπου θα μιλήσει για τις διαφορές ανάμεσα στην ερμηνευτική προσέγγιση του θεάτρου και του κινηματογράφου. Τη συζήτηση θα συντονίσει η συγγραφέας Έρση Σωτηροπούλου. Στο διάστημα της παρουσίας της, η ηθοποιός θα προλογίσει αρκετές από τις ταινίες του αφιερώματος, ενώ θα παρουσιάσει μαζί με την κόρη της, Lolita Chammah, την ταινία Copacabana (2010) του Marc Fitoussi, στην οποία συμπρωταγωνιστούν. Επιπλέον, θα παραχωρήσει συνέντευξη Τύπου στους διαπιστευμένους δημοσιογράφους από την Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ εξέφρασε την επιθυμία να γνωρίσει την ιστορία και τη γαστρονομία της πόλης, κάτι που το Φεστιβάλ θα φροντίσει με ειδική ξενάγηση και γευστικές εμπειρίες.

Η απίθανη διαδρομή της

Η διαδρομή της Isabelle Huppert είναι θρυλική. Έχει υπάρξει 16 φορές υποψήφια στα βραβεία Σεζάρ – αριθμός ρεκόρ για τον θεσμό – κερδίζοντας δύο φορές, για τις ταινίες Η τελετή (1995) και Εκείνη (2016). Με το Εκείνη απέσπασε επίσης Χρυσή Σφαίρα και ήταν υποψήφια για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. Συγκαταλέγεται στους ελάχιστους ηθοποιούς που έχουν βραβευτεί και στα τρία κορυφαία κινηματογραφικά φεστιβάλ: Κάννες, Βενετία και Βερολίνο, με ερμηνείες που έχουν μείνει ανεξίτηλες στην ιστορία. Παράλληλα, η τροπαιοθήκη της περιλαμβάνει βραβεία BAFTA, Ευρωπαϊκής Ακαδημίας, Λουμιέρ, Νταβίντ ντι Ντονατέλο και δεκάδες ακόμη διακρίσεις.

Η καριέρα της ξεπερνά ήδη τις 120 ταινίες, με συνεργασίες που διατρέχουν το διεθνές κινηματογραφικό στερέωμα: από τον Michael Haneke και τον Claude Chabrol, μέχρι τον Jean-Luc Godard, την Claire Denis, τον François Ozon, τον Paul Verhoeven, τον Hong Sang-soo και τον David O. Russell. Η πορεία της χαρακτηρίζεται από αδιάκοπη αναζήτηση, πλουραλισμό και τολμηρές επιλογές, που την καθιστούν μια καλλιτέχνιδα χωρίς γεωγραφικά ή γλωσσικά σύνορα.

Προικισμένη με το σπάνιο χάρισμα να αποδίδει κάθε ανθρώπινο συναίσθημα με φυσικότητα, η Huppert μπορεί να μεταπηδά με άνεση από το ψυχολογικό θρίλερ στο υπαρξιακό δράμα, από την κωμωδία στη σάτιρα και από την ελεγειακή αφήγηση στο ρομάντζο. Οι ηρωίδες που έχει ενσαρκώσει είναι συχνά αντιφατικές, τολμηρές, ανατρεπτικές, σπάζοντας στερεότυπα και προκαλώντας το κοινό να αμφισβητήσει τις βεβαιότητες του.

Τι ταινίες θα περιλαμβάνει το αφιέρωμα του φεστιβάλ

Το αφιέρωμα του Φεστιβάλ περιλαμβάνει ταινίες-σταθμούς όπως το The Richest Woman in the World (2025) του Thierry Klifa, με την Huppert στον ρόλο μιας αμφιλεγόμενης κληρονόμου, το Sidonie in Japan (2023) της Élise Girard, όπου ενσαρκώνει μια συγγραφέα που επιστρέφει στα φαντάσματα του παρελθόντος της, αλλά και το Frankie (2019) του Ira Sachs, με την ηθοποιό σε μια γλυκόπικρη αποχαιρετιστήρια διαδρομή ζωής. Από το αιχμηρό Elle (2016) του Paul Verhoeven, μέχρι τη La vallée de l’amour (2015) του Guillaume Nicloux και το οικογενειακό δράμα Louder Than Bombs (2015) του Joachim Trier, η Huppert αποδεικνύει ότι μπορεί να διασχίζει με την ίδια μαεστρία τόσο την ακραία βία όσο και την εύθραυστη τρυφερότητα.

Η κινηματογραφική της διαδρομή συναντά και άλλες αξέχαστες στιγμές: την καυστική Copacabana (2010), τη συγκλονιστική White Material (2009) της Claire Denis, την εμβληματική La Pianiste (2001) του Michael Haneke, την υποβλητική La Cérémonie (1995) του Claude Chabrol, το Amateur (1994) του Hal Hartley, το Une affaire de femmes (1988), την La Truite (1982) του Joseph Losey και το τολμηρό αμερικανικό έπος Heaven’s Gate (1980) του Michael Cimino. Κάθε ταινία ανοίγει ένα διαφορετικό παράθυρο στο ανεξάντλητο εύρος του ταλέντου της.

Δείτε εδώ αναλυτικά τις ταινίες του αφιερώματος.