Είναι μόλις 34 χρονών, αλλά αν κοιτάξει κανείς το βιογραφικό του θα εντυπωσιαστεί από όλα αυτά που έχει να παρουσιάσει. Λόγω της Γαλλίδας μητέρας του, ο Γιώργος Περρής μεγάλωσε μιλώντας άψογα δύο γλώσσες, κάτι που σίγουρα συνέβαλε στη μετέπειτα καλλιτεχνική διαμόρφωσή του αφού, όπως μας λέει ο ίδιος, έμαθε να συνδυάζει τα καλύτερα στοιχεία και από τις δύο κουλτούρες, την ελληνική και τη γαλλική, μέσα στις οποίες μεγάλωσε. Ουσιαστικά ξεκίνησε στα 18 του, όταν πέρασε με επιτυχία από οντισιόν του Μίμη Πλέσσα και έβαλε πλώρη για τις περιοδείες του σπουδαίου μουσικοσυνθέτη. Ακολούθησαν σημαντικές δισκογραφικές δουλειές και εμφανίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε πόλεις όπως το Λονδίνο, το Παρίσι, η Βοστόνη, η Νέα Υόρκη αλλά και συνεργασίες με κορυφαίους μουσικούς, όπως οι Lara Fabian, Lucio Dalla, Justin Hayward, Madeleine Peyroux, Deborah Myers, Γιάννης Σπανός, Άκηστις Πρωτοψάλτη και Μάριος Φραγκούλης. Αλλά ας τον αφήσουμε να ξεδιπλώσει την ενδιαφέρουσα πορεία του μόνος του, στη συνέντευξη που ακολουθεί!

Τι μας επιφυλάσσει η επερχόμενη εμφάνισή σας στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης;

Απλότητα και ουσία. Δεν ήθελα οι φετινές μας παραστάσεις να έχουν κάποιο “concept”, γιατί βρίσκω πως τις περισσότερες φορές -προκειμένου να καλυφτεί μία θεματική ενότητα- χάνεται η ουσία που δεν είναι άλλη από το συναίσθημα. Έτσι φέτος, τραγούδια από τη δισκογραφία μου «μπλέκονται» με τραγούδια άλλων που αγαπώ, παραδοσιακά, κινηματογραφικά, ελληνικά και ξένα σε μία playlist χωρίς φραγμούς και περιορισμούς. Το μόνο που έχει σημασία είναι αυτά που ήθελα να επικοινωνήσω με το κοινό μου. Επίσης, είμαι πολύ ενθουσιασμένος που για πρώτη φορά έχουμε και προβολές βίντεο που συνοδεύουν τα τραγούδια -δίνει μία διαφορετική υπόσταση.

Σε ένα πιο γενικό πλαίσιο, ποια κομμάτια δε λείπουν ποτέ από τα καθημερινά σας ακούσματα;

Ο Μάνος Χατζιδάκις και η κλασική μουσική, κυρίως Mozart και Bach.

Υπάρχουν τραγούδια ή καλλιτέχνες που απολαμβάνετε ν’ ακούτε και θα ξαφνιάσουν πολλούς;

Δεν ξέρω αν θα ξαφνιάσουν, γιατί όσοι με ξέρουν και με ακολουθούν γνωρίζουν ότι είμαι "ανοιχτό βιβλίο" στον τρόπο που ζω. Τρελαίνομαι για το “Everybody hurts” των REM, το “Jesus to a child” του George Michael και τον “Παλιό στρατιώτη” του Γιώργου Νταλάρα σε μουσική Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και στίχους του Ισαάκ Σούση.

Είστε νέος, αλλά έχετε καταφέρει ήδη να σημειώσετε μια αξιοζήλευτη πορεία στον χώρο. Τι πιστεύετε, ότι συνέβαλε στη διαμόρφωσή σας ως καλλιτέχνη και ποια ορόσημα μετράτε μέχρι τώρα;

Αυτό είναι μεγάλη κουβέντα. Στη διαμόρφωση μου έπαιξαν ρόλο πρωτίστως η οικογένειά μου, το γεγονός ότι μεγάλωσα ανάμεσα στην κουλτούρα της Ελλάδας και της Γαλλίας, αλλά και το βίαιο διαζύγιο των γονιών μου που με χώρισε από τον αδερφό μου στα 5 μου, αλλά ταυτόχρονα με ανάγκασε να ωριμάσω από νωρίς, να παλέψω για να βρω αυτό που θέλω και να μη φοβάμαι το κοντέρ που μηδενίζει. Αυτή η κατάσταση αναγκαστικά διαμορφώνει μία συγκεκριμένη ψυχοσύνθεση, επομένως και μια καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία. Επηρεάστηκα από τα ινδάλματά μου, την Κάλλας, τη Μούσχουρη, τον Χατζιδάκι και πολλούς άλλους. Ακούγοντάς τους, μελετώντας τους, ήθελα να «κλέψω» στοιχεία τους, αυτά που ένιωθα ότι μου ταίριαζαν και με συγκινούσαν. Πάνω απ’όλα με επηρέασε η φράση της μητέρας μου, που επαναλάμβανε διαρκώς από όταν ήμουν πολύ μικρός: «Τίποτα δε γίνεται χωρίς πολύ σκληρή δουλειά»! Δουλειά, δουλειά, δουλειά, λοιπόν, μόνο αυτό μας πάει παραπέρα. Είχα την τύχη να έχω πολλά «ορόσημα» όπως λέτε, όπως η μαθητεία μου πλάι σε καλλιτέχνες όπως ο Μάριος Φραγκούλης και η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, οι συνεργασία μου με τη Lara Fabian και τον μυθικό συνθέτη –βραβευμένο με τρία Όσκαρ- Michel και το γεγονός, ότι τραγούδησα στη σκηνή του Ηρωδείου.

Μιας και αναφέρατε τη Lara Fabian, τι κρατάτε από τη μεταξύ σας συνεργασία;

Με την Lara έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές, με αποκορύφωμα το ντουέτο μας “Ma solitude” που ηχογραφήσαμε για τον γαλλικό μου δίσκο. Πιο έντονα θυμάμαι τον πρώτο μου ενθουσιασμό, καθώς ήταν το απόλυτο εφηβικό μου ίνδαλμα, αλλά κυρίως κρατώ την στενή φιλία και αγάπη που μας δένει.

Φυσικά, δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και στον κορυφαίο Μίμη Πλέσσα. Τι κρατάτε από την εποχή που δουλέψατε στο πλάι του;

Του χρωστώ το ξεκίνημά μου και δεν θα μπορούσα να είχα φανταστεί καλύτερο. Βρέθηκα σε μία οικογένεια που με προστάτευσε και μου έμαθε τα πρώτα βήματα αυτής της δουλειάς με στοργή. Επομένως, όσο περνούν τα χρόνια, συνειδητοποιώ πως το σημαντικότερο μάθημα ήταν ακριβώς αυτό, να αγκαλιάζω το νέο ταλέντο με αγάπη και προστασία.

Ας περάσουμε και στο παρόν, λοιπόν. Μιλήστε μας για τη νέα δισκογραφική δουλειά σας.

Ετοιμάζω δύο δίσκους ταυτόχρονα: έναν ελληνικό δίσκο με την αγαπημένη μου Ευανθία Ρεμπούτσικα σε στίχους κάποιων δημιουργών που ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν φανταζόμουν, ότι θα μου έγραφαν τραγούδια! Ο άλλος δίσκος είναι ένα αγγλόφωνο άλμπουμ με καινούργιο υλικό, που θα κυκλοφορήσει σε διάφορες χώρες και θα περιέχει ένα ντουέτο έκπληξη.

Αλήθεια, πώς είναι να δουλεύει κανείς με την Ευανθία Ρεμπούτσικα;

Είναι ουσιαστικό, γιατί η Ευανθία συγκεντρώνεται μόνο στη μουσική. Αυτό που θαυμάζω περισσότερο πάνω της -πέρα από τη δουλειά της φυσικά- είναι, ότι δεν κάνει ποτέ υποχωρήσεις σε αυτό που υπηρετεί. Αυτό νομίζω είναι που την κάνει και τόσο ξεχωριστή στη συνείδηση του κοινού.

Μπορεί κανείς να τραγουδήσει σε περισσότερες από μία γλώσσες εξίσου καλά; Εννοώ με την ίδια ερμηνευτική δύναμη.

Βεβαίως, αλλά με προϋποθέσεις. Απαιτεί πολλή μελέτη, προσπάθεια και δουλειά. Πρέπει να μάθει καλά τη γλώσσα που τραγουδά, έτσι ώστε το συναίσθημα να είναι ουσιαστικό. Το να πει απλά ένα τραγούδι που του αρέσει με μισά αγγλικά δεν μου λέει κάτι. Γενικώς, δεν πιστεύω ότι η γλώσσα μπορεί να περιορίσει το συναίσθημα, αρκεί αυτό να είναι αληθινό. Έχω δει Ρώσους να κλαίνε με γαλλικά τραγούδια και Αμερικανούς να τρελαίνονται με ελληνική μουσική. Σημασία έχει όμως να το κάνεις, επειδή πραγματικά το πιστεύεις.

Η γαλλική κουλτούρα τι σας χάρισε;

Η ακροβασία ανάμεσα στις δύο χώρες μου έδωσε ακριβώς αυτό: την ελευθερία να μπλέκω γλώσσες, γεύσεις, νοοτροπίες, μουσικές και γενικώς να μη φοβάμαι την επαφή ανάμεσα στους ανθρώπους. Με έμαθε, επίσης, να σέβομαι τη διαφορετικότητα του οποιουδήποτε απέναντί μου, ακριβώς επειδή έπρεπε να αποδεχτώ τη δική μου.

Τέλος, πείτε μου τι άλλο ετοιμάζετε αυτήν την περίοδο;

Τις συναυλίες μας με τίτλο “Playlist” σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τις κυκλοφορίες των δίσκων που σας προανέφερα, καθώς και τα ταξίδια ξανά ανά τον κόσμο για την προώθηση των καινούργιων projects και τη συνεργασία μου με δύο πολύ σπουδαίους καλλιτέχνες στο εξωτερικό στους επόμενους μήνες, αλλά ακόμα δεν μπορώ να σας πω τίποτα!

Info: Ο Γιώργος Περρής παρουσιάζει την παράσταση Playlist στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης στις 30/3, στις 21:00 (Αίθουσα Αιμίλιος Ριάδης Μ2)