Το καλοκαίρι είναι αφιερωμένο στην παρουσίαση των Resort collection των οίκων μόδας. Εχθές το βράδυ, ένα από τα πιο εμβληματικά fashion houses, η Max Mara, ταξίδεψε μέχρι τη Λισαβόνα για ένα show που αντιπροσώπευε τη δύναμη και το πάθος. Φτάνοντας στους καταπράσινους κήπους του Calouste Gulbenkian Foundation, ο ιταλικός οίκος παρουσίασε μία ρομαντική και αισθησιακή συλλογή, η οποία ήταν βασισμένη κατά κύριο λόγο σε βραδινά κομμάτια, ουδέτερων τόνων, με μήκη που έφταναν κάτω από το γόνατο και απαλές λαιμοκόψεις. Φυσικά και για ακόμα μία φορά, τα εντυπωσιακά παλτό, σήμα-κατατεθέν του brand κέντρισα τον ενδιαφέρον.
Με το όνομα «Vai lenço feliz», η collection εμπνεύστηκε από ένα έργο τέχνης του 20ου αιώνα, το οποίο απεικονίζει τη διανοούμενης, ποιήτρια και κοινωνική ακτιβίστρια Natália Correia και έχει δημιουργηθεί από τον ελληνο-πορτογάλο καλλιτέχνη Nikias Skapinakis. Ο σχεδιαστής του οίκου, Ian Griffliths, βρέθηκε σε αυτό το μουσείο πέρυσι, όταν εντόπισε ένα πορτρέτο της ποιήτριας και ακτιβίστριας, η οποία βρισκόταν στο επίκεντρο της Λισαβόνας τον περασμένο αιώνα. Το έργο τής "Anthology of Erotic and Satirical Portuegese Poetry" θεωρήθηκε σχεδόν ανήθικο από τις αυταρχικές «αυθεντίες της εποχής. Ίδρυσε επίσης το Bar Botequim, ένα «σαλόνι» διανοούμενων, στο οποίο βρέθηκαν «μεγάλα« ονόματα, όπως οι Eugene Ionesco, ο Henry Miller και η Amalia Rodrigues.
«Πάντα αρνιόταν τον τίτλο της μούσας. Υπάρχει κάτι πολύ ηδονικό και αισθησιακό —αν και ποτέ ακραίο— στη γλώσσα και τη στάση της απέναντι στην αγάπη και το πάθος. Ήταν εξαιρετικά πολυτελής, με τους δικούς της όρους», δήλωσε χαρακτηριστικά ο σχεδιαστής που εμπνεύστηκε επίσης από την τότε άρνησή της να περιθωριοποιηθεί και να ελέγχεται.
Όσον αφορά τις στιλιστικές της επιλογές, η Correia συνήθιζε να επιλέγει σχήματα της εποχής, pencil φούστες αλλά και φορέματα με έντονη κίνηση. Συνδυάζοντας αυτήν τη διανοητική εικόνα με το ακαταμάχητο πάθος και το συναίσθημα του fado -πρόκειται για μία πορτογαλική λέξη, η οποία σημαίνει μοίρα-πεπρωμένο. Ονομάζεται ένα είδος μουσικής που εντοπίζεται τη δεκαετία του 1820 στην Πορτογαλία και αποτελείται από μελαγχολική μουσική και στίχους- ο Griffliths βρήκε τη δική το φόρμουλα.
Μοτίβα αγάπης, εμπνευσμένα από την πορτογαλική παράδοση των "handkerchiefs of love", υπήρχαν σε ολόκληρη τη συλλογή, με καρδιές, λουλούδια και περιστέρια, αποτυπωμένα πάνω στα ρούχα. Τα διχτυωτά καλσόν Peek-a-boo ήταν ένα νεύμα στην after dark, κομψότητα της συλλογής, ενώ ένα παλτό διακοσμημένο με στολίδια ιππόκαμπου ξεχώριζε. Η συλλογή περιλάμβανε επίσης το υπερμέγεθες λευκό πουκάμισο των ονείρων μας, με τα μανίκια να ξεπερνούν τους καρπούς του μοντέλου.
Εχθές για πρώτη φορά στα 40 χρόνια ιστορίας της πασαρέλας του brand, ένας άνδρας περπάτησε στο show. Ο Martim Morais, φόρεσε το παλτό 10810 που είναι το καθοριστικό item του οίκου, για το οποίο ο Griffiths είχε πει δημόσια ότι δεν είναι μόνο για τις γυναίκες. Πρόσθεσε ότι το παλτό με κεντήματα puntino, που σχεδιάστηκε το 1981, «ήταν πάντα ένα πολιτιστικό φαινόμενο γιατί έδινε στις γυναίκες αυτό που πάντα θεωρούνταν έμβλημα ανδρικής εξουσίας, ένα καμηλό παλτό. Και εδώ και χρόνια οι άντρες επιλέγουν να το αγοράσουν επίσης». Κατά τη διάρκεια του φινάλε, ο Morais εμφανίστηκε μ' ένα cut trouser και πράσινο top που ήταν εξίσου υπέροχο.
Στο front-row της επίδειξης παρεβρέθηκαν μία σειρά από μεγάλα ονόματα της μόδας, fashionistas και influencers, όπως η Leonie Hanne, η Tamara Kalinic, η Caro Daur και η Jessica Wang. Μάλιστα, την προηγούμενη μέρα του show πραγματοποιήθηκε exclusive Gala dinner στο Palácio Dos Marqueses da Fronteira.
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στη gallery!
