Ανατρέχοντας πίσω στον χρόνο και στον Απρίλιο του 2019, κανείς δεν ξεχνά τη μεγάλη καταστροφική φωτιά που ξέσπασε στον ιστορικό καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων και έβλαψε τις εγκαταστάσεις του. Το ιστορικό αυτό κτίριο έχει ταυτιστεί με ένα αξιόλογο ορόσημο παγκοσμίου κάλλους, συμβολίζοντας την Ευρωπαϊκή υψηλή τέχνη. Ο Γάλλος μυθιστοριογράφος, Victor Hugo, απαθανάτισε την υπέροχη εκκλησία στο μυθιστόρημά του του 1831, "Ο καμπούρης της Παναγίας των Παρισίων", ενώ ο Αυστριακός συνθέτης Franz Schmidt έγραψε τη ρομαντική όπερα "Παναγία των Παρισίων" βασισμένη στο μυθιστόρημα του πρώτου. Το ενδιαφέρον για την ιστορία της κατασκευής του δεν σταματά ποτέ, στοιχείο που επιβεβαιώνεται και από το πρόσφατο τεύχος του ακαδημαϊκού περιοδικού PLOS One, το οποίο κάνει αναφορά στη μελέτη των σιδερένιων οπλισμών, οι οποίοι είχαν χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία του και την πρωτοπορία, η οποία τους διέκρινε.
The innovative methodology
Όπως αναφέρει η Le Monde σε σχετικό πρόσφατο άρθρο: «Μετά την ανακάλυψη από τους αρχαιολόγους δύο τάφων και πολυάριθμων κομματιών του αρχαίου παραπετάσματος που ήταν θαμμένα κάτω από τη διασταύρωση του σταυροθόλου, μια ομάδα ιστορικών, χημικών και μεταλλουργών ανακοίνωσε στο τεύχος 15 Μαρτίου ότι ο καθεδρικός ναός θα μπορούσε κάλλιστα να είναι "η πρώτη σιδηρά κυρία"». Όπως χαρακτηριστικά κάνει λόγο το PLOS One magazine: «Η αποκατάσταση του μνημείου μετά την πυρκαγιά του 2019 προσέφερε μοναδικές δυνατότητες για τη διερεύνηση των σιδερένιων οπλισμών του και τη δειγματοληψία 12 σιδερένιων συνδετήρων από διαφορετικές θέσεις (τριβόλια, κλίτη του κυρίως ναού και ανώτεροι τοίχοι). Έξι από αυτούς χρονολογήθηκαν χάρη στην ανάπτυξη μιας καινοτόμου μεθοδολογίας που βασίζεται στη ραδιοχρονολόγηση. Αποκαλύπτουν ότι η Παναγία των Παρισίων είναι ο πρώτος γνωστός γοτθικός καθεδρικός ναός όπου ο σίδηρος χρησιμοποιήθηκε μαζικά ως κατάλληλο δομικό υλικό για τη σύνδεση των λίθων καθ' όλη τη διάρκεια της κατασκευής του, γεγονός που οδηγεί σε καλύτερη κατανόηση της σκέψης των μαστόρων.»
Ο Maxime L'Héritier, λέκτορας μεσαιωνικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Paris-VIII Vincennes-Saint-Denis και επικεφαλής συγγραφέας του άρθρου, ανακοίνωσε: «Ενώ άλλες εκκλησίες, όπως αυτές της Laon Aisne, στη βόρεια Γαλλία και της Noyon Oise, βόρεια του Παρισιού αναφέρθηκε ότι έκαναν χρήση σιδήρου, η Παναγία των Παρισίων παρουσιάζει μια πραγματικά συστηματική χρήση του μετάλλου καθ' όλη τη διάρκεια της κατασκευής της.»
Η Le Monde τονίζει, επίσης: «Επιπλέον, μια μεταλλογραφική μελέτη και χημικές αναλύσεις των συνδετήρων με την ενσωμάτωση σκωρίας παρέχουν την πρώτη μελέτη της προμήθειας σιδήρου για μια μεγάλη μεσαιωνική οικοδομική αυλή του Παρισιού, ανανεώνοντας την κατανόησή μας για την κυκλοφορία του σιδήρου, το εμπόριο και τη σφυρηλάτηση στην πρωτεύουσα του γαλλικού βασιλείου του 12ου και 13ου αιώνα. Η ανάδειξη πολυάριθμων συγκολλήσεων σε όλους τους σιδερένιους συνδετήρες και οι πολλαπλές προελεύσεις ρίχνουν φως στη δραστηριότητα της αγοράς σιδήρου σε αυτή τη μεγάλη μεσαιωνική ευρωπαϊκή πόλη και στη φύση των εμπορευμάτων που κυκλοφορούσαν, και θέτουν ερωτήματα σχετικά με την πιθανή σημασία της ανακύκλωσης.»
Η Επαναλειτουργία
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Paris Tourist Office όσον αφορά την επαναλειτουργία του ναού: «Η επαναλειτουργία του καθεδρικού ναού της Παναγίας των Παρισίων ανακοινώνεται για το 2024. Ένα Te Deum (εκκλησιαστικό τραγούδι) προγραμματίζεται για τις 15 Απριλίου 2024, ακριβώς 5 χρόνια μετά την πυρκαγιά. Η επίβλεψη της αποκατάστασης ανατίθεται στον αρχιτέκτονα Philippe Villeneuve. Η γενική αρχή είναι να ξαναχτιστεί ο καθεδρικός ναός πανομοιότυπα, συμπεριλαμβανομένου του καμπαναριού. Η ανάπλαση του προαυλίου και του περιβάλλοντος χώρου της Παναγίας των Παρισίων - η τελική παράδοση της οποίας έχει προγραμματιστεί για το 2027 - πραγματοποιείται από την ομάδα του Βέλγου αρχιτέκτονα και αρχιτέκτονα τοπίου Bas Smet.»
Source: Le Monde, PLON ONE
