Η Sofia Coppola κάνει μια στροφή στη δημιουργική της πορεία, σκηνοθετώντας για πρώτη φορά ένα έργο καθαρά σε μορφή ντοκιμαντέρ με τίτλο "Marc by Sofia". Η ταινία θα κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα της στο 82ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, εκτός συναγωνισμού, δίπλα σε ντοκιμαντέρ καταξιωμένων δημιουργών όπως ο Werner Herzog και η Lucrecia Martel. Η επιλογή της να αφιερώσει ένα έργο στον Marc Jacobs, δεν είναι τυχαία: πρόκειται για έναν φόρο τιμής σε μια προσωπική τους σχέση, μια δεκαετιών φιλία που άνθισε μέσα από την αισθητική και τη σιωπηλή συνεννόηση δύο δημιουργικών προσωπικοτήτων.
From fashion muse to artistic companion
Η σχέση της Coppola με τον Jacobs ξεκινά στα μέσα της δεκαετίας του '90, όταν ο σχεδιαστής την προσκαλεί να συμμετάσχει ως πρόσωπο της καμπάνιας του για το άρωμα Daisy. Αυτή η πρώτη σύμπραξη εξελίχθηκε με φυσικότητα σε κάτι περισσότερο: η Coppola συμμετείχε στη σκηνοθεσία διαφημιστικών, υπήρξε αναφορά της ανδρικής και γυναικείας αισθητικής του Jacobs, ενώ ταυτόχρονα διατηρούσε μαζί του μια στενή προσωπική σχέση.
Αυτό που κάνει το "Marc by Sofia" ιδιαίτερο δεν είναι το θέμα του, αλλά ο τρόπος με τον οποίο το προσεγγίζει. Παρότι αφορά μια πασίγνωστη φιγούρα της μόδας, η ταινία δεν είναι ένα "fashion documentary" με προβολή καριέρας, runways και συλλογών. Αντίθετα, η Coppola επιχειρεί ένα προσωπικό πορτρέτο, όχι με στόχο να αποδομήσει τον Jacobs, αλλά για να δείξει τον άνθρωπο πίσω από τη δημόσια εικόνα: τις στιγμές της αβεβαιότητας, τις δημιουργικές εμμονές, τις προσωπικές του αναζητήσεις.
Venice as the ideal setting
Η επιλογή του Φεστιβάλ Βενετίας για την πρεμιέρα δεν είναι τυχαία. Η Βενετία ανέκαθεν υπήρξε ένα φεστιβάλ που αγαπά το προσωπικό, το ευαίσθητο, το μη κραυγαλέο. Σε ένα πρόγραμμα γεμάτο με μεγάλες χολιγουντιανές παραγωγές, όπως ταινίες των Yorgos Lanthimos, Noah Baumbach και Luca Guadagnino, το "Marc by Sofia" τοποθετείται ανάμεσα στα «ήσυχα» έργα που μιλούν απευθείας στον θεατή και φωτίζουν τη ζωή ενός εμβληματικού σχεδιαστή.
Όσοι γνωρίζουν το έργο της Coppola -από το "Lost in Translation" μέχρι το "Priscilla"- αναγνωρίζουν το διακριτικό της ύφος: ένας κόσμος σιωπών, μικρών στιγμών, συναισθημάτων που δε χρειάζονται επεξήγηση. Το ίδιο φαίνεται να ισχύει και στο Marc by Sofia. Παρόλο που το φιλμ φέρει μέσα του νοσταλγία, δεν πρόκειται για ένα «αναμνηστικό» έργο. Αντίθετα, επιχειρεί να καταγράψει τη δυναμική ενός δεσμού που παραμένει ενεργός: μιας σχέσης που εξακολουθεί να παράγει νόημα, ακόμα και σιωπηλά, ακόμα και όταν οι δημόσιες εικόνες έχουν πια παγιωθεί.
«Η Sofia ήταν μια από τις λίγες που αναγνώρισε κάτι ξεχωριστό και σχετικό με αυτό που έκανα εκείνη την εποχή», έγραψε κάποτε ο fashion designer στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την πρώτη τους συνάντηση. «Ήθελε να με γνωρίσει και, όταν συναντηθήκαμε, ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά για μένα! Δε με έλκυσε μόνο η εμφάνισή της, το στιλ της, αλλά και η συμπεριφορά της, η ζωή της, οι φιλοδοξίες της και η δημιουργικότητά της... Αντιπροσώπευε όλα όσα με έλκουν: ταλέντο, στυλ, δημιουργικότητα, μια μοναδική 'όραση και φωνή», συμπλήρωσε.
