Αν και το φεστιβάλ των Καννών μόλις ξεκίνησε, έχει ήδη προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων, με την απόφαση της διοργάνωσης να βραβεύσει τον μύθο του γαλλικού σινεμά, Alain Delon, με τιμητικό Χρυσό Φοίνικα, για την πορεία, που έχει διαγράψει ως θρυλικός πρωταγωνιστής του. Ο λόγος; Οι δηλώσεις του ίδιου, όταν τασσόταν κατά των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων ζευγαριών να υιοθετήσουν παιδιά, όταν παραδεχόταν ότι έχει χαστουκίσει γυναίκες, αλλά και όταν εξέφραζε τη φανερή υποστήριξή του στην επικεφαλής του γαλλικού ακροδεξιού κόμματος Jean-Marie Lepen.

Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά το θέμα περί υιοθεσίας, ο Delon, το 2013 σε συνέντευξή του σε γαλλικό μέσο, δήλωσε «Λυπάμαι, αλλά αυτό είναι ενάντια στη φύση. Δε με πειράζουν οι ομόφυλοι γάμοι, αλλά είμαι αντίθετος με την υιοθεσία» είπε συγκεκριμένα, ενώ πρόσθεσε ότι οι άντρες είναι φτιαγμένοι για να ερωτεύονται γυναίκες, όχι για να φλερτάρουν άλλους άντρες. Συνεχίζοντας, μόλις τον Νοέμβριο, όταν δημοσιογράφος τον ρώτησε σχετικά με τις κατηγορίες του γιου του, Alain-Fabien Delon, περί ενδοοικογενειακής βίας, ο ίδιος είπε «Αν ένα χαστούκι είναι macho, τότε ναι, είμαι macho». Ο γιος του βέβαια, με τον οποίο έχει μηδενικές σχέσεις, κατηγόρησε τον πατέρα του ότι, όταν ήταν παντρεμένος με τη μητέρα του, δεν έμεινε μόνο στο χαστούκι. Τέλος, σχετικά με τη σχέση του με τη Jean-Marie Lepen, πριν μερικά χρόνια, είπε ότι «πλέον το Εθνικό Κόμμα δεν είναι μόνο του».

Όπως ήταν αναμενόμενο, ακτιβιστικές οργανώσεις, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Women and Hollywood, κατακεραύνωσαν την απόφαση του θεσμού. Βέβαια, στο ευτυχές κλίμα των αναταράξεων παγιωμένων αντιλήψεων και συνθηκών του θεάματος, με κινήματα όπως το #MeToo και τα Time’s Up να μάχονται περί ίσης μεταχείρισης και αμοιβής ανδρών και γυναικών και την πάταξη φαινομένων σεξουαλικής παρενόχλησης -δεν είναι ν’ απορεί κανείς γι’ αυτό. Ίσα-ίσα που θα περίμενε και ακόμα περισσότερες οργισμένες αντιδράσεις. Άλλωστε, ήταν στο ίδιο φεστιβάλ που, μόλις πέρυσι, με την Cate Blanchett Πρόεδρο της κριτικής επιτροπής, η ίδια μαζί με τις Salma Hayek, Kristen Stewart και 79 ακόμα γυναίκες ηθοποιοί, σκηνοθέτες και παραγωγοί περπάτησαν χέρι-χέρι στο κόκκινο χαλί, διαμαρτυρόμενες και απαιτώντας την ίση μεταχείριση με τους άνδρες συναδέλφους τους -ίδιο σεβασμό αλλά και ίδια χρήματα. Παράλληλα, το Φεστιβάλ δεσμεύτηκε ότι θα πρέπει να «υπάρξει μηδενική ανοχή ως προς την σεξουαλική παρενόχληση ή την οποιασδήποτε μορφής κακοποίηση».

Ο διευθυντής του Φεστιβάλ, Thierry Fremaux, στην πρόσφατη συνέντευξη τύπου δεν παρέλειψε να υποστηρίξει την απόφαση του θεσμού, λέγοντας «Δεν πρόκειται να δώσουμε στον Alain Delon το Νόμπελ Ειρήνης. Θα το δώσουμε έναν Χρυσό Φοίνικα για την καριέρα του ως ηθοποιό». Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι όλα τα μέλη του Φεστιβάλ των Καννών περιμένουν με ανυπομονησία τη βράβευση και πρόσθεσε: «O Delon, είπε, όντως κάποια πράγματα, αλλά έχει το δικαίωμα να εκφράσει την άποψή του. Δε συμφωνώ μαζί του, φυσικά, κι εννοείται ότι το Φεστιβάλ των Καννών τάσσεται κατά τέτοιων δηλώσεων, αλλά όχι κατά της ελευθερίας της έκφρασης. Είναι περίπλοκο να κρίνεις, μέσα από το πρίσμα του σήμερα, λόγια που έχουν ειπωθεί πριν χρόνια».

Η απάντηση ήρθε από τη Melissa Silverstein, ιδρύτρια της οργάνωσης Women and Hollywood, η οποία υπογράμμισε πόσο αντιφατική είναι η συγκεκριμένη βράβευση, ειδικά όταν μιλάμε πια για περισσότερο από έναν χρόνο ύπαρξης του κινήματος #MeToo, ύστερα από την τόσο συμβολική, προαναφερθείσα πορείας, που πραγματοποιήθηκε πέρσι. Ακόμα, στην ιστοσελίδα Care2 συγκεντρώθηκαν ήδη 18.000 υπογραφές, με αίτημα να μην τιμηθεί ο Delon στις Κάννες.

Εδώ, λοιπόν, έρχεται και η ερώτηση του εκατομμυρίου. Διαφέρει ο καλλιτέχνης από τον άνθρωπο; Αξίζει κανείς ένα βραβείο που τον αφορά ως καλλιτέχνη, ανεξάρτητα από τις απόψεις και τη ζωή του σε καθημερινή βάση; Φυσικά, δεν μπορεί κανείς να συγχέει τις δύο ιδιότητες, αλλά δε σημαίνει ότι ένας αληθινός ογκόλιθος του διεθνούς σινεμά έχει το ελεύθερο να λέει και να κάνει ό,τι θέλει -μόνο και μόνο επειδή έχει μεγαλουργήσει στη μεγάλη οθόνη κι έχει χτίσει ουσιαστικά τη βάση της 7ης τέχνης διεθνώς- χωρίς να περιμένει τα ανάλογα αντίποινα.

Από την άλλη, μήπως, όντως, περιμένουμε τέτοιες απόψεις από έναν 83χρονο άνδρα, όπως περιμένουμε από τον δικό μας παππού να προσλαμβάνει μόνο άνδρες στη δουλειά «επειδή είναι πιο δυνατοί»; Ανήκουν όντως οι απόψεις σε εποχές ή στους ανθρώπους; Θα ρωτούσαν κάποιοι. Αλλά, πώς γίνεται ένας άνδρας που είδε όλον τον κόσμο με τα ίδια του τα μάτια, να φορά ακόμα παρωπίδες;