Και ξαφνικά, φέτος τον χειµώνα, µια δραµατική σειρά εποχής, βασισµένη στο οµώνυµο ιστορικό µυθιστόρηµα του Χάρη Τσιρκινίδη, όχι µόνο τράβηξε την προσοχή µας στη µικρή οθόνη, αλλά χτύπησε και κόκκινο σε τηλεθέαση. Το «Κόκκινο Ποτάµι» του Μανούσου Μανουσάκη για την Ποντιακή Γενοκτονία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, κι εν τω µέσω αυτών, ένας έρωτας να βαδίζει παράλληλα, γιατί, όπως πάντα, ο έρωτας είναι η απάντηση στον θάνατο.

Συστήνοντας την Αναστασία…

Πρωταγωνίστρια, η Αναστασία, που µπορεί να ξεκίνησε από το θέατρο και να συνέχισε µε τηλεοπτικές σειρές, φέτος, όµως, βίωσε τη µεγαλύτερη επιτυχία της ζωής της. Μιας ζωής που µοιράστηκε µεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης - ο πατέρας της κατάγεται από εκεί. «Τα καλοκαίρια µου τα πέρασα στα Πάλιουρα, ανάµεσα στη Νέα Μηχανιώνα και την Επανοµή. Θυµάµαι τις φωτιές στην παραλία, τα σουβλάκια µε άµµο, την αλάνα όπου παίζαµε αγόρια και κορίτσια ποδόσφαιρο και µετά τρώγαµε παγωτό…» αναπολεί ανέµελες στιγµές. Μεγαλώνει σε µια αγαπηµένη οικογένεια, µ’ εκδροµές στα βουνά, road trips στην Ελλάδα, αναζητώντας νέες περιπέτειες, µε πολλή µουσική στο σπίτι και δυο γονείς να δίνουν στα παιδιά τους την ελευθερία που πρέπει, ανοίγοντας τον δρόµο στα όνειρά τους. Λογικά µιλάµε για τόνους αυτοπεποίθησης, σύµφωνα µε την Ψυχολογία. «∆εν θα έλεγα ότι είµαι ένα ανασφαλές άτοµο. Η αυτοπεποίθηση σε µένα είναι περίεργο κοµµάτι, γιατί παλεύω µε την ανασφάλεια», εξοµολογείται. Από µικρή παρουσιάζει τάσεις φυγής, θέλει να δοκιµάζει πράγµατα, να ζει εµπειρίες, να εξερευνά νέα ερεθίσµατα. Τα καλλιτεχνικά είναι µια διέξοδος. Η εµπειρία της στο µουσικό σχολείο, όπου µαθαίνει φαγκότο και πιάνο, τη διαµορφώνει ως χαρακτήρα. «Πάντα µέσα από τη µουσική ονειρευόµουν, µέσα από τα παραµύθια, το θέατρο. ∆ε θα µπορούσα να φανταστώ τη ζωή χωρίς µουσική. Όλα στο µυαλό µου είναι δεµένα µε µια µελωδία», παραδέχεται.

Έχοντας αδυναµία στα καλλιτεχνικά και τα παιδιά, αποφασίζει να σπουδάσει νηπιαγωγός, εξαιτίας κυρίως της διαφωνίας µε τους γονείς της για τη δραµατική σχολή. Επειδή, όµως, τα όνειρα πάντα ζητούν την πραγµάτωσή τους, παράλληλα παρακολουθεί σεµινάρια υποκριτικής και µέσω µιας αγγελίας κάνει audition για παιδικό θέατρο και την παίρνουν. Ακολουθούν περιοδείες σ’ όλη την Ελλάδα για 3 - 4 χρόνια και παράλληλα έρχεται η τηλεόραση. «Είναι από τις πιο ωραίες εµπειρίες. Επειδή ήµουν ένα παιδί που δεν είχε υποµονή, εξασκήθηκα σε αυτό και κατάλαβα την έννοια της οµαδικότητας και της συνεργασίας. Θεωρώ πως αυτό µου έδωσε πολλά για τη συνέχεια. Προσπαθώ σε ό,τι κάνω να δίνω τον εαυτό µου και την ψυχή µου και µ’ ενδιαφέρει να το µοιραστώ µε τους ανθρώπους µε τους οποίους δουλεύω», µου εξηγεί. Η συνέχεια περιλαµβάνει τους «Συµµαθητές», την ταινία της Lacta και τα «Σαν οικογένεια» κι «Έλα στη θέση µου».

The success

«Το “Κόκκινο ποτάµι” ήταν κάτι που δεν περίµενα και µε γέµισε. Το γεγονός ότι ο κύριος Μανουσάκης µ’ εµπιστεύτηκε απόλυτα είναι για µένα µεγάλο κατόρθωµα. Μπήκα σε µια οικογένεια που ήταν όλοι δίπλα µου κι εγώ σ’ αυτούς. Έχω να σκεφτώ για όλους κάτι θετικό, γιατί δώσαµε ψυχή. Ήταν µια εµπειρία-σταθµός και θα µε συνοδεύει σ’ όλη την επαγγελµατική µου πορεία. Το γεγονός ότι έπρεπε να υποδυθώ ένα υπαρκτό πρόσωπο και να αφηγηθούµε ιστορικά γεγονότα ήταν τιµή για µένα», εξηγεί το πώς βίωσε την εµπειρία µιας µεγάλης και επιτυχηµένης παραγωγής. Και όσον αφορά στον ρόλο της, την Ιφιγένεια, τη φυλάει µέσα στην καρδιά της ως πρότυπο. «Είχε πολλά όνειρα, ήταν µπροστά για την εποχή της, ήθελε να διευρύνει τους ορίζοντές της και βρήκε τον έρωτα. Μ’ όλα τα δεινά που συνέβαιναν δεν τη σταµάτησε τίποτα. Ήταν πάντα εκεί για την αγάπη της, τους γονείς της, το παιδί της. Η δύναµη της ψυχής της δεν την άφησε να τα παρατήσει». Αυτό που κρατάει από τη φετινή επιτυχία θα πίστευε κανείς ότι είναι µια κάποια έπαρση και δεκάδες θαυµαστών. Αντιθέτως, µου εκµυστηρεύεται ότι όλοι, όταν τη συναντούν, της πιάνουν το χέρι, την κοιτάνε στα µάτια και της λένε «Ευχαριστούµε γι' αυτό που µας προσφέρατε φέτος».

Love matters

Μοιραία η συζήτησή µας περνάει στον έρωτα και τα µυστήριά του. Ανθίζει ακόµη µέσα σε δυσµενείς συνθήκες και την κυριαρχία των social; «Η αγάπη και οι µεγάλοι έρωτες δεν πάνε µε την εποχή. Πάντα υπάρχει χώρος και χρόνος για να βρεις την αγάπη και τον έρωτα. Ο έρωτας θα σε παρασύρει και θα σε πάει παρακάτω, για να βρεις την αγάπη και να µείνεις εκεί», µοιράζεται την άποψή της και προσθέτει: «Υπάρχουν, βέβαια, άνθρωποι που έχουν φτιάξει σχέσεις µέσα από τα social και είναι ευτυχισµένοι. Εγώ είµαι λίγο της παράδοσης. Θέλω να βγω έξω, να γνωρίσω έναν άνθρωπο από κοντά, να έχω την επαφή, τα βλέµµατα. Ο γραπτός λόγος είναι καλός, µπορείς να ερωτευτείς µέσα από αυτόν, αλλά η επαφή είναι µοναδική κι αυτό δεν αλλάζει, όσα χρόνια κι αν περάσουν». Η ίδια, πάντως, δηλώνει αυθόρµητη, αφήνοντας ελεύθερο το συναίσθηµά της, και όχι µόνο στο αντίθετο φύλο. «Στους ανθρώπους δίνοµαι, αγαπώ. ∆ε θα βάλω ούτε τακτικές ούτε τη λογική», εξοµολογείται.

Life is sweet

Μέσα στη νέα κατάσταση που δηµιουργείται προσπαθεί να διατηρήσει τις εσωτερικές της ισορροπίες. «Υπάρχουν µέρες που έχω πολύ θετική ενέργεια και κάνω αισιόδοξες σκέψεις. Μπορεί να πάµε από άλλο µονοπάτι ή απ’ αυτό που ξέρουµε, αλλά θα το ξεπεράσουµε. Υπάρχουν και µέρες που µε παίρνει πολύ από κάτω. Στη δουλειά που βρίσκοµαι, ούτως ή άλλως, πάντα έχουµε αγωνία, ειδικά αυτήν την εποχή. Γίνονται πολλά γύρω µας που δεν είναι όπως τα γνωρίζαµε, οπότε προσπαθείς να προσαρµοστείς στα νέα δεδοµένα και να πάρεις κουράγιο από τον εαυτό σου και τους γύρω». Επαγγελµατικά, συζητάει κάτι τηλεοπτικό, ενώ θεατρικά, θα συνεργαστεί µε τη Σοφία Σπυράτου στο «Κάποτε στο Βόσπορο», που θα ανεβεί τον Οκτώβριο. Και το καλοκαίρι… οι µπαταρίες θα γεµίσουν. «Όπως κάθε χρόνο, δεν αλλάζω την Ελλάδα µε τίποτα. Τα νησιά µας είναι η ηρεµία µου, η ψυχική µου υγεία. Θέλω ένα ροδάκινο εκεί που σκάει το κύµα και τον ήλιο, τίποτα άλλο. Κάθε χρόνο πάω στην Πάρο και τις Κυκλάδες». Τη ρωτάω αν θεωρεί τον εαυτό της τυχερό κι αν αισθάνεται ικανοποίηση για όλα όσα έχει κατακτήσει. Μου απαντάει αµέσως θετικά. «Οι άνθρωποι που συνάντησα, που µε πήγαν παρακάτω, οι δουλειές και οι επιλογές που έκανα, τα “όχι” που είπα. Νιώθω ότι µερικές φορές το ένστικτο πάει µε την τύχη. Είµαι ευγνώµων για όλα όσα µου έχουν έρθει. ∆εν είµαι άνθρωπος του τώρα. Σκέφτοµαι το µετά, αλλά δε φαντάζοµαι κάτι συγκεκριµένο. Θέλω να εξελίσσοµαι στη δουλειά, να είµαι σ’ αυτό που αγαπάω και να µε σέβεται ο κόσµος γι’ αυτό που κάνω».

Και η ευτυχία που είναι τόσο υποκειµενική και δε χωράει σε κλισέ; Πώς την οραµατίζεται για τον εαυτό της; «Σαν γυναίκα, αισθάνοµαι ευτυχισµένη, δε θέλω κάτι άλλο. ∆εν έχω κάποια εικόνα ευτυχίας που να συµπεριλαµβάνει ένα σπίτι, µια οικογένεια, παιδιά. Να συνεχίσω να κάνω τη δουλειά που αγαπώ και να είµαι ήρεµη ψυχικά. Αυτό»!

Credits

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΜΑΡΑ ΔΕΣΥΠΡΗ

STYLING: ΑΝΤΡΙΑΝΑ ΛΥΡΟΥ 

HAIR & MAKE UP: ΣONIA ΣIMITZH (D-TALES)

Φωτογραφία Εξωφύλλου: Φόρεμα Cult Gaia, NoMa Concept Store

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ GLOW 161 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020