Πολλοί σχεδιαστές επιδιώκουν να διατηρήσουν το μαγικό στάδιο στον σχεδιασμό ενός σπιτιού. Είναι εκείνη η οριακή στιγμή όταν οι σκαλωσιές πέφτουν, οι οικοδόμοι έχουν φύγει και τα έπιπλα δεν έχουν ακόμη τοποθετηθεί. «Συχνά πιστεύω ότι τα πιο επιτυχημένα έργα είναι αυτά στα οποία ένα δωμάτιο φαίνεται όμορφο πριν βάλεις οτιδήποτε σε αυτό», λέει η σχεδιάστρια εσωτερικών χώρων Jessica Summer. Η διακόσμηση με αυτοσυγκράτηση απαιτεί δεξιότητα και αυτοπεποίθηση, αλλά, όπως εξηγεί η ίδια, «δεν μπορεί να γίνει με επιτυχία χωρίς επένδυση στον ιστό του σπιτιού».

Αυτό το επίπεδο καλλιτεχνικής απλότητας αναδεικνύεται ξεκάθαρα σε ένα πρόσφατο έργο της, ένα βικτοριανό σπίτι στο νοτιοανατολικό Λονδίνο, στο οποίο εργάστηκε μαζί με τον ιδιοκτήτη του για να «επαναφέρει το ακίνητο στη ζωή». Η Jessica σπούδασε εσωτερική αρχιτεκτονική στο Inchbald πριν εργαστεί στους Mlinaric, Henry και Zervudachi, ενώ στη συνέχεια εργάστηκε για πέντε χρόνια στην Rose Uniacke. Εκεί, λέει, «έμαθα να εργάζομαι με σχολαστική λεπτομέρεια. Αν υπήρχε ένα λειτουργικό στοιχείο που έπρεπε να χρησιμοποιηθεί, μας μάθαιναν να μην το κρύβουμε αλλά να το κάνουμε να τραγουδήσει. Κάθε λεπτομέρεια - από τον μεντεσέ μέχρι τον γάντζο - έπρεπε να είναι όμορφη». Ενώ εργαζόταν για τη Rose, η Jessica διδάχτηκε επίσης την αξία των καλών αρχαιοτήτων και των καλά τοποθετημένων επίπλων, και η θητεία της στο αρχιτεκτονικό στούντιο P Joseph την βοήθησε πολύ σε αυτό το έργο, όπου σχεδίασε και επέβλεψε όλη την εσωτερική αρχιτεκτονική.

«Το σπίτι ήταν σε κακή κατάσταση», εξηγεί η Jessica. «Αλλά είχε μια ατημέλητη γοητεία. Ο ιδιοκτήτης ήθελε να το αναβαθμίσει, αλλά δεν ήθελε να χάσει την αίσθηση της ηλικίας, του χρόνου και του χαρακτήρα. Έχοντας δει ένα μικρό έργο κουζίνας της Jessica, ήταν σίγουρος ότι θα μπορούσε να διατηρήσει το πνεύμα του σπιτιού.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ζημιές είχαν προχωρήσει πολύ. «Μετά από μια επίπονη διαδικασία, τοποθετήσαμε ανακυκλωμένες σανίδες». Σε μια ευχάριστη συγκυρία, αυτές προέρχονταν από ένα παλιό σχολείο στο τέλος του δρόμου. Το ζητούμενο ήταν να δημιουργηθεί ένας χώρος που να μοιάζει με καταφύγιο. Αυτό επιτεύχθηκε μέσω της συνεκτικής παλέτας σκληρών υλικών. «Ένας χώρος είναι όμορφος και αντέχει οπτικά στον χρόνο όταν υπάρχει ένας πλούσιος, πολυεπίπεδος καμβάς για να δουλέψεις», σημειώνει η Jessica.

Το καθιστικό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Βαμμένο με το ίδιο λευκό χρώμα που συνεχίζει και στις σκάλες, συνδυάζει αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες με αντίκες και σύγχρονη τέχνη. Η Jessica σχεδίασε και τοποθέτησε το γύψινο καλούπι, τοποθετώντας το σε ενιαία κάθετα πάνελ για να τονίσει το ύψος του δωματίου και να πλαισιώσει τα έργα τέχνης.  «Τα σπίτια του Λονδίνου μπορεί να είναι αρκετά στενά και στριμωγμένα», λέει η Jessica. «Αλλά με το να διαλύσουμε την παλιά κουζίνα και την τραπεζαρία στο πίσω μέρος του σπιτιού, δημιουργήσαμε έναν μεγάλο πλευρικό χώρο κουζίνας-τραπεζαρίας». 

Η Jessica και ο πελάτης της ήξεραν από την αρχή ότι ήθελαν μια ροζ κουζίνα. «Έχει πολύ περισσότερο βάθος και ζωή από το παραδοσιακό ροζ χρώμα». Η ίδια η κουζίνα είναι λιτή, με αντικέ συσκευές από το Gallery BR στο Tetbury κι έναν πάγκο από πεύκο από το The New Craftsmen.

Ακόμα και το μπάνιο στον κάτω όροφο έχει το ίδιο επίπεδο ήρεμης αυτοσυγκράτησης. Εμπνευσμένος από το χειροποίητο αποτέλεσμα των τοιχογραφιών του Jean Cocteau στη Villa Santo Sospir στο Cap Ferrat, ο ιδιοκτήτης ανέθεσε στον καλλιτέχνη Joe Gamble να δημιουργήσει μια σειρά από σχέδια για τους τοίχους, χρησιμοποιώντας ως αφετηρία την ταριχευτική σφαίρα του Μουσείου Horniman στο Forest Hill. 

Ο επάνω όροφος απαιτούσε πλήρη αναδιαμόρφωση. Μια σειρά από δωμάτια ανοίχτηκαν για να δημιουργηθεί η κύρια κρεβατοκάμαρα, το βεστιάριο και το ιδιωτικό μπάνιο, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με επένδυση σε στυλ Shaker. Οι τοίχοι είναι βαμμένοι με το χρώμα «Smoked Trout» της Farrow & Ball, ένα πλούσιο μανιταρένιο χρώμα που επιτρέπει στα φυσικά υλικά και τις υφές του δωματίου να ξεχωρίσουν. 

Αυτά περιλαμβάνουν μια καρέκλα Bauhaus από σχοινί του Erich Dieckmann, ένα ζευγάρι ανοιχτόχρωμες λινές κουρτίνες και ένα χαλί από γιούτα. Δίπλα, μια μεγάλη, ορθογώνια μπανιέρα από ξύλο τικ δίνει τον τόνο στο χώρο. Η μονάδα ματαιοδοξίας ιαπωνικού στυλ, σχεδιασμένη από την Jessica, κατασκευάστηκε από τον James Bowyer χρησιμοποιώντας ιαπωνικές αρθρώσεις για τα πόδια, με ένα κάτω ράφι από υφαντό αμπάκα εμπνευσμένο από ένα χαλάκι τατάμι.

Αυτά τα δωμάτια φαίνονται αβίαστα σχεδιασμένα, αλλά ενοποιούνται από την ερευνητική προσέγγιση της Jessica και την αυστηρή προσοχή στη λεπτομέρεια. Ο χώρος είναι γαλήνιος, εκλεπτυσμένος και -μέσω της προσεκτικής χρήσης φυσικών υλικών και ποιοτικών αντίκες- φαίνεται διαχρονικός.

Πηγή: House & Garden | Φωτογραφίες: Jake Curtis