Ο Τζαννής Σιφναίος γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια γειτονιά του Πειραιά, τον Κορυδαλλό (εκεί που σήμερα στεγάζεται το Letter T). Λόγω αδυναμίας της εισαγωγής του στη Σχολή Καλών Τεχνών, αποφάσισε να σταματήσει το σχολείο και να φοιτήσει στην ιδιωτική σχολή ΑΤΕΣ  (πρώην Δοξιάδη), σπουδάζοντας γραφιστική και διακόσμηση. Στα πρώτα του επαγγελματικά βήματα, στα 22 του, βρίσκεται για 8 μήνες στο ατελιέ του περιοδικού «Και» του Κοσκωτά.  Εκείνη την εποχή βγαίνει και η ελληνική έκδοση του περιοδικού ELLE. Αφού έχει κυκλοφορήσει το πρώτο τεύχος, μαθαίνει πως ζητάνε άτομο για το ατελιέ κι έτσι στο δεύτερο τεύχος υπάρχει το όνομά του στην ταυτότητα. Ένα χρόνο αργότερα, η εταιρία εκδίδει το ΕLLE  Διακόσμηση σαν αυτόνομη τριμηνιαία έκδοση και του προτείνει τη θέση του Art Director. Μετά από ένα χρόνο, χηρεύει η αντίστοιχη θέση του ELLE την οποία αναλαμβάνει, επίσης, με μεγάλη επιτυχία για τα επόμενα επτά χρόνια μέχρι να ενταχθεί στην ομάδα του περιοδικού  Maison & Decoration. Εκεί, εκτός από την καλλιτεχνική διεύθυνση, κάνει ρεπορτάζ,  φωτογραφήσεις σπιτιών και διατηρεί τη στήλη «Πλανήτη» με νέα του design απ’ όλο τον κόσμο. Μετά από 14 χρόνια υπέροχης συνεργασίας αναζητά πια νέους δρόμους. Από το 2004 μέχρι το 2008, συμμετέχει σε σεμινάρια δημιουργικής γραφής και παίρνει μέρος σε δύο παραστάσεις τις «Αρσενικότητες και Μήδειες» και το “Rehearsing sex" ως ηθοποιός, αλλά και με δικά του κείμενα. Κάπως έτσι ξεκινά η εποχή του "The letter Τ".

Η ενασχόληση με τη διακόσμηση πώς προέκυψε; Μοιάζει να είμαι γεννημένος γι’ αυτό. Από μικρός θυμάμαι ζωγράφιζα και διακοσμούσα το δωμάτιό μου με ό, τι έβρισκα γύρω μου.

Η δημιουργικότητα… εκφράζεται σε διάφορους τομείς. Όταν θέλεις να εκφραστείς και δε  φοβάσαι να εκθέσεις την αλήθεια σου, να την προσφέρεις, ουσιαστικά είσαι ελεύθερος κάθε  φορά να επιλέγεις τον τρόπο που μπορείς να τη μοιραστείς με τους άλλους.

Η ιδέα του “The letter Τ” άρχισε να παίρνει μορφή … όταν έφυγα από το χώρο των  περιοδικών. Πήγα στην Πάρο για ένα μήνα μαζί με τον καλό μου φίλο Μίλτο Χαλυβόπουλο, που ήταν κι εκείνος άνεργος τότε. Είχα στο μυαλό μου το σχεδιασμό επίπλων, αλλά τίποτα συγκεκριμένο. Εκείνος ο μήνας ήταν καθοριστικός, ήταν η περίοδος της γέννησης και ήταν κάτι που έγινε στο τέλος κοινό όραμα,  δικό μου και δικό του. Έτσι, ξεκίνησε και η συνεργασία μας. Η οικονομική κρίση έπαιξε το ρόλο της από τη μία, οι μνήμες μου από την άλλη. Όταν γυρίσαμε πια πίσω στην Αθήνα, ήξερα ακριβώς το concept. Αφηγηματικό, αυτοβιογραφικό. Η  αλήθεια μου και η δική μου προσέγγιση απέναντι στη ζωή, που ούτως ή άλλως ήταν κοινή και  με αυτή του φίλου μου και συνεργάτη μου πια. Ειλικρίνεια, απλότητα, αισθητική. Ξεκίνησα να  σχεδιάζω ασταμάτητα. Και μετά, με πολλή αγάπη και πολλή δουλειά, ήρθε η υλοποίησή τους. Έπιπλα και αντικείμενα φτιαγμένα και από τα χέρια μου. Μόνο τα μεταλλικά κομμάτια τα δίνω  σε κατασκευαστή -αλλά κι αυτά είναι χειροποίητα- γιατί εγώ δεν ξέρω να χειρίζομαι το μέταλλο. Έπιπλα και αντικείμενα σε πολύ προσιτές τιμές. Το ελληνικό στοιχείο προέκυψε αυθόρμητα. Δε θα μπορούσα να το επιδιώξω γιατί είναι τα βιώματά μου.

Την τεχνογνωσία πώς την απέκτησες; Προσωπικά, το ξύλο έμαθα να το χειρίζομαι από μικρός δίπλα στον πατέρα μου -ήταν επιπλοποιός- και το ύφασμα από τη μητέρα μου, της άρεσε να ράβει.

Το T είναι… πέρα από ένα γράμμα, μια κολώνα της ΔΕΗ απέναντι από το σπίτι μου στην Πάρο, μια ξύλινη κολώνα μ’ ένα μεταλλικό οριζόντιο δοκάρι. Είναι ο σταυρός, ένα θρησκευτικό σύμβολο που έχει καταγραφεί πια στο DNA μας, είτε πιστεύουμε στο Θεό είτε όχι. Είναι ένα σταυροδρόμι, ένα σημείο συνάντησης που ο μικρός εαυτός συναντάει το μεγάλο. Εκεί που η ιστορία συναντάει το σήμερα. Είναι και συμπτωματικά το αρχικό του ονόματός μου.

Στοχεύω στο να βγούμε εκτός συνόρων, αλλά δεν είναι ακόμα η στιγμή. Θα το ήθελα πολύ, αλλά δεν αισθάνομαι έτοιμος για κάτι τέτοιο. Πιστεύω, όμως, πως θα έρθει κι αυτό κάποτε, όχι πολύ αργά. Όπως θα έρθει και το e-shop.

Τα επόμενα βήματα δεν τα γνωρίζω ακόμα, μόλις δω τα σημάδια θα τα ακολουθήσω.

Το γράψιμο… αυτήν την περίοδο περνάει κρίση. Αλλά οι μεγάλες αγάπες δεν πεθαίνουν... Ξεκίνησε το 2004 σαν ανάγκη να ανακαλύψω κάτι περισσότερο από μένα και ίσως έγινε μια από τις πιο επώδυνες διαδικασίες μέχρι να καταφέρω να ελευθερώσω το λόγο μου, δηλαδή, τον εαυτό μου. Σε όλη αυτήν τη διαδικασία ήρθαν να προστεθούν οι πρόβες των  παραστάσεων που συμμετείχα ως μη ηθοποιός (όπως αποκαλούμασταν όσοι συμμετείχαμε),  αλλά και με κείμενά μου. Μια διαδικασία που ήταν ουσιαστικά μία εσωτερική διαπραγμάτευση και στη συνέχεια, ήρθαν και οι παραστάσεις, που ήταν η έκθεσή μας, το αργό ξεγύμνωμά μας μπροστά σε αυτόπτες μάρτυρες.

Τα χρόνια του περιοδικού τύπου. Μέσα σε όλη την πορεία των 23 χρόνων έχω να θυμάμαι πρόσωπα που μου έδωσαν ευκαιρίες, με βοήθησαν και με εμπιστεύτηκαν, που μου άνοιξαν δρόμους, από την αρχή μέχρι και το τέλος και τα ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό.

Οι άνθρωποι που σημάδεψαν την πορεία σας είναι… η οικογένειά μου, αυτοί που αγάπησα κι αυτοί που με αγάπησαν. Με καθόρισαν παρουσίες και απουσίες, απώλειες...

Τι θα αλλάζατε; Tίποτα απολύτως. Η ιστορία μου και τα λάθη μου με διαμόρφωσαν και με διαμορφώνουν.

Tα αντικείμενα του “The letter t” μπορεί κάποιος να τα γνωρίσει μέσα από την σελίδα του Facebook Τhe letter t και την ηλεκτρονική διεύθυνση www.facebook.com/pages/The-letter-t και να τα αποκτήσει με αντικαταβολή ή να τα δει από κοντά  στο showroom στην οδό Ξάνθου 26 Κορυδαλλός, τηλ. 215 5602906.

My favorites

ΑΞΕΣΟΥΑΡ: Δεν έχω κάποιο αξεσουάρ αγαπημένο, χρησιμοποιώ πλέον ό, τι μου είναι απαραίτητο.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ: Το καθιστικό και το γραφείο.

ΒΙΒΛΙΟ: Το «Πάθος» της Jeanette Winterson και το «Στα ίχνη μιας παραίσθησης για τον Φουκώ» της Patricia Duncker.

ΔΕΝ ΑΠΟΧΩΡΙΖΟΜΑΙ ΠΟΤΕ: Τις αναμνήσεις μου και την ιστορία μου, όλα όσα αφορούν στην ύλη τα αποχωρίζομαι με ευκολία.

ΕΚΘΕΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΜΕΙΝΕΙ ΑΞΕΧΑΣΤΗ: “Sensation” από τη συλλογή του Saatchi στη Royal Academy του Λονδίνου, κάπου λίγο πριν το 2000, δε θυμάμαι ακριβώς.

ΘΑΥΜΑΖΩ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ: Philippe Starck, γιατί άλλαξε τη ροή των πραγμάτων στο χώρο του design.

ΙΔΑΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΩ: Ο τόπος καταγωγής μου, η Πάρος.

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: Ηenry Μoore και Luis Bourgeois.

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ: Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη περίοδος, η τέχνη πάντα βρίσκει τρόπους να μιλήσει μέσα στους αιώνες.

ΚΤΙΡΙΟ: Το σπίτι μου στην Πάρο.

ΜΟΥΣΕΙΟ: Όσο κοινότοπο κι αν ακούγεται θα πω το νέο Mουσείο Ακρόπολης.

ΜΟΥΣΙΚΗ: Ακούω τα περισσότερα είδη μουσικής, αρκεί να με συγκινούν, το κάθε είδος με τον τρόπο του.

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ: Δε μου αρέσει η απρόσωπη αισθητική των ξενοδοχείων. Τα ξενοδοχεία τα χρησιμοποιώ αναγκαστικά.

ΠΟΛΗ: Το Παρίσι φυσικά. Ένα ζωντανό μουσείο από μόνο του.

ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΣ ΜΟΔΑΣ: Δεν παρακολουθώ πια στενά τη μόδα. Στο παρελθόν ήμουν fan του Christian Lacroix και του Kenzo.

ΤΑΙΝΙΑ: Η «Μπλε» του Krzysztof Kieślowski.

ΦΕΤΙΧ: Η αλήθεια.

GADJET: Δεν είμαι άνθρωπος των gadjets.

DESIGN OBJECT: H πολυθρόνα Corallo των αδελφών Campana για την Edra.

PROJECT: To ”The letter t”, φυσικά.

ΤΕΧΝΗ ΕΙΝΑΙ… η ζωή, η σκέψη, η αγάπη.

ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ… το συναίσθημα που μας βοηθάει να γινόμαστε καλύτεροι.

ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ… οι στιγμές που αισθανόμαστε πλήρεις.

ΖΩ ΓΙΑ ΝΑ… εξελίσσομαι.

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ: Οι γονείς μου και όλη εκείνη η γενιά, που κατάφερε να δημιουργήσει σε συνθήκες δυσκολότερες των σημερινών.

ΝΕΧΤ STEP: Άγνωστο...

MOTTO: Είμαστε αυτό που μπορούμε να πιστέψουμε.

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΚΛΕΙΔΑΡΙΑ