Το αφηρημένο εξπρεσιονιστικό έργο "Interchange" του Willem de Kooning αποτελεί μια κομβική στιγμή στην ιστορία της αμερικανικής τέχνης, αντανακλώντας τη μεταπολεμική στροφή προς το καλλιτεχνικό κύμα της αφαίρεσης. Ζωγραφισμένο το 1955, αυτό το αριστούργημα αποτελεί ένα ζωντανό παράδειγμα του χαρακτηριστικού στιλ του de Kooning, συνδυάζοντας αφηρημένα και παραστατικά στοιχεία. Η πώλησή του τον Σεπτέμβριο του 2015 σημείωσε ρεκόρ ως «ο ακριβότερος πίνακας που πωλήθηκε ποτέ» εκείνη την εποχή. Ο buyer, ο δισεκατομμυριούχος του hedge fund Kenneth C. Griffin, πραγματοποίησε την αγορά στο πλαίσιο μιας συμφωνίας που περιλάμβανε επίσης ένα άλλο έργο του de Kooning, το "Woman III".

Το έργο του Paul Cézanne "Οι χαρτοπαίκτες", μια σειρά ελαιογραφιών που δημιουργήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1890, είναι ένα από τα πιο καίρια έργα για τη μετάβαση από τον ιμπρεσιονισμό του 19ου αιώνα στον κυβισμό του 20ού αιώνα. Η σειρά έργων απεικονίζει χωρικούς της Προβηγκίας βυθισμένους στο παιχνίδι τους, θέμα που αντανακλά το ενδιαφέρον του Cézanne για την απεικόνιση της καθημερινής ζωής με απλότητα και σταθερότητα. Οι πίνακες φημίζονται για την αναγωγή πολύπλοκων σκηνών σε απλά σχήματα, μια τεχνική που άνοιξε τον δρόμο για τους καλλιτέχνες του μοντερνισμού. Η πώληση της συγκεκριμένης έκδοσης στη βασιλική οικογένεια του Κατάρ το 2011 σηματοδοτεί τη διαρκή επιρροή του ζωγράφου στην πορεία της ιστορίας της τέχνης.

Το "Nafea Faa Ipoipo", μια φράση της Ταϊτής που σημαίνει "Πότε θα παντρευτείς;", ζωγραφίστηκε από τον Γάλλο καλλιτέχνη Paul Gauguin το 1892 κατά τη διάρκεια του πρώτου του ταξιδιού στην περιοχή. Αυτό το ζωντανό έργο τέχνης, το οποίο πωλήθηκε για περίπου 210 εκατομμύρια δολάρια το 2015, είναι ένας από τους ακριβότερους πίνακες της ιστορίας. Το έργο απεικονίζει δύο γυναίκες από την Ταϊτή μπροστά σε ένα καταπράσινο τοπίο, ενσαρκώνοντας τη γοητεία του Gauguin για τον πολιτισμό της Ταϊτής, τον εξωτισμό και την ιδέα ενός ανέγγιχτου παραδείσου...

Το έργο "Number 17A" του Jackson Pollock, που δημιουργήθηκε το 1948, είναι ένα εντυπωσιακό παράδειγμα της επαναστατικής του τεχνικής της ζωγραφικής με σταγόνες, η οποία προώθησε το κίνημα του αφηρημένου εξπρεσιονισμού. Το έργο αυτό διαθέτει έναν πολύπλοκο, ζωντανό ιστό από στάγματα και πιτσιλιές χρώματος, όπου η ίδια η πράξη της ζωγραφικής γίνεται το θέμα. Αυτό το στιλ απομακρύνθηκε από τις παραδοσιακές μεθόδους, εστιάζοντας αντίθετα στο ρυθμό, την κίνηση και την έκφραση της καλλιτεχνικής διαδικασίας.

Ο πίνακας "The Standard Bearer", ζωγραφισμένος από τον Ολλανδό Rembrandt van Rijn το 1636, αναδεικνύει τη μαεστρία του σπουδαίου καλλιτέχνη στην αποτύπωση των ανθρώπινων συναισθημάτων και την εξαιρετική χρήση του φωτός και της σκιάς, γνωστή ως chiaroscuro. Το έργο απεικονίζει μια στρατιωτική φιγούρα, πιθανώς αυτοπροσωπογραφία του Rembrandt, που κρατάει μια σημαία και είναι στολισμένη με πλούσια ενδυμασία, αντανακλώντας το ενδιαφέρον του ζωγράφου για ιστορικά και αλληγορικά θέματα. Τα έργα του Rembrandt φημίζονται για τη βαθιά ψυχολογική τους διορατικότητα και τις καινοτόμες τεχνικές τους, οι οποίες επηρέασαν γενιές καλλιτεχνών και συνεχίζουν να γοητεύουν το κοινό και τους συλλέκτες παγκοσμίως.

Το "No. 6 (Violet, Green and Red)" είναι ένας γοητευτικός πίνακας γνωστός για τα πλούσια, ζωντανά χρώματα και τις εντυπωσιακές, απαλές μορφές του. Αυτό το έργο, που ζωγραφίστηκε το 1951, αποτελεί παράδειγμα του χαρακτηριστικού στιλ του Rothko, που δημιουργεί καθηλωτικά χρωματικά πεδία που προκαλούν βαθιές συναισθηματικές αντιδράσεις. Ο πίνακας αποτελεί μέρος της εξερεύνησης του ζωγράφου σχετικά με τις πνευματικές και συναισθηματικές δυνατότητες του χρώματος, προσκαλώντας τον θεατή σε μια διαλογιστική και εσωστρεφή εμπειρία.

Το έργο "Wasserschlangen II" (Νεροφίδια ΙΙ) του Gustav Klimt, ενός διακεκριμένου Αυστριακού ζωγράφου, είναι ένας εκπληκτικός πίνακας που αναγνωρίζεται για το περίτεχνο στιλ του και την αισθησιακή απεικόνιση της γυναικείας μορφής. Δημιουργήθηκε μεταξύ 1904 και 1907 και αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της γοητείας του Klimt για τον ερωτισμό και το γυναικείο σώμα, μέσα σε ένα ονειρικό υδάτινο περιβάλλον. Το έργο χαρακτηρίζεται από περίπλοκα μοτίβα, τολμηρή χρήση του χρώματος και ένα μείγμα ρεαλισμού και φαντασίας, χαρακτηριστικό του έργου του Klimt κατά τη διάρκεια της "Χρυσής Φάσης" του.

Ζωγραφισμένα από τον Rembrandt το 1634, οι πίνακες αυτοί είναι σημαντικά έργα που αναδεικνύουν την εξαιρετική ικανότητα του καλλιτέχνη στην προσωπογραφία. Αυτά τα πορτρέτα σε φυσικό μέγεθος απεικονίζουν ένα νεόνυμφο ζευγάρι, τον Maerten Soolmans και τον Oopjen Coppit, με πλούσια ενδυμασία, αντανακλώντας τον πλούτο και το κύρος της ελίτ του Amsterdam τον 17ο αιώνα. Η αριστοτεχνική χρήση του φωτός και της σκιάς από τον Rembrandt και η ικανότητά του να αποτυπώνει τις υφές των υφασμάτων και τις περιπλοκές της ανθρώπινης έκφρασης είναι εμφανείς σε αυτά τα έργα.

Η πώληση αυτών των πορτραίτων στο Rijksmuseum του Amsterdam και στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι σηματοδότησε μια σημαντική στιγμή για την τέχνη. Αυτή η κοινή αγορά από την ολλανδική και τη γαλλική κυβέρνηση επέτρεψε στα αριστουργήματα αυτά να εκτίθενται εναλλάξ και στα δύο μουσεία, εξασφαλίζοντας την πρόσβαση του ευρύτερου κοινού σε αυτά τα σημαντικά κομμάτια της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Το έργο "Les Femmes d'Alger (Version O)" είναι ένας πολύ διάσημος και σημαντικός πίνακας στην ιστορία της σύγχρονης τέχνης. Δημιουργήθηκε το 1955 και αποτελεί μέρος μιας σειράς 15 πινάκων και πολυάριθμων σχεδίων του Picasso, εμπνευσμένων από τον πίνακα του 1834 "Οι γυναίκες του Αλγερίου" του Ευγένιου Ντελακρουά. Αυτή η έκδοση, που διακρίνεται για τη ζωηρή παλέτα χρωμάτων και την πολύπλοκη γεωμετρική σύνθεση, αποτελεί παράδειγμα του μοναδικού στιλ του καλλιτέχνη, του κυβισμού, που έφερε επανάσταση στον κόσμο της τέχνης τον 20ό αιώνα.

Η σειρά στο σύνολό της ήταν επίσης ο φόρος τιμής του Picasso στον πρόσφατα αποθανόντα φίλο και αντίπαλό του, Henri Matisse. Το "Les Femmes d'Alger (Version O)" συγκέντρωσε τεράστια προσοχή όταν πωλήθηκε για 179,4 εκατομμύρια δολάρια το 2015.