Εσωτερική εξερεύνηση του εαυτού μας μέσα από την δημιουργία. Τέχνη που μπορεί να εφαρμοστεί για να κατανοήσουμε βαθύτερα τις κύριες αιτίες πίσω από δράσεις και συμπεριφορές μας. Ψυχολογία και καλλιτεχνική έκφραση γίνονται "ένα" με απώτερο στόχο την ανάπτυξη της αυτογνωσίας. Η συγκεκριμένη μέθοδος δεν αποτελεί κάτι το καινούργιο. Η τέχνη ξεκίνησε να αξιοποιείται ως μέσο επικοινωνίας, αυτοέκφρασης, ομαδικής αλληλεπίδρασης, διάγνωσης και επίλυσης συγκρούσεων από τη δεκαετία του ΄40.
Ο όρος "art therapy" επινοήθηκε το 1942 από τον Βρετανό καλλιτέχνη, Adrian Hill, ο οποίος ανακάλυψε τα ευεργετικά για την υγεία οφέλη της ζωγραφικής και του σχεδίου, ενώ, ταυτόχρονα, ανάρρωνε από φυματίωση. Την εποχή αυτή, πολλοί ήταν εκείνοι που επιθυμούσαν να στραφούν επαγγελματικά στον συγκεκριμένο τομέα, με κυριότερους τους συγγραφείς βιβλίων ψυχικής υγείας. Οποιοδήποτε ήθελε να γίνει "πάροχος¨αυτού του τύπου φροντίδας εποπτευόταν από ψυχολόγους, ψυχιάτρους και άλλους επαγγελματίες ψυχικής υγείας. Οι Margaret Naumburg, Hanna Kwiatkowska, Florence Cane, Edith Kramer και Elinor Ulman αποτέλεσαν τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα συγγραφέων της συγκεκριμένης δεκαετίας που ανήγαγαν την τέχνη ως ένα επαγγελματικό εργαλείο ψυχοθεραπείας.
Οι κύριες παθήσεις, τις οποίες στοχεύει να αντιμετωπίσει αφορούν πλήθος ψυχολογικών, αλλά και σωματικών ζητημάτων, όπως το άγχος, η κατάθλιψη, οι διατροφικές διαταραχές, το μετατραυματικό στρες, προβλήματα σχέσεων και οικογένειας και συναισθηματικές δυσκολίες. Αποτελεί προτεραιότητα για τα άτομα που δυσκολεύονται σε αρκετά μεγάλο βαθμό να επικοινωνήσουν και να μοιραστούν τα συναισθήματα που τους διακατέχουν, αλλά και για όσους δεν νιώθουν άνετα να συζητήσουν για μια επώδυνη εμπειρία στη ζωή τους. Η μεθοδολογία αυτή μπορεί να συνδυαστεί και με άλλες τεχνικές θεραπείας, όπως είναι η το "group therapy". Ο arth therapist μπορεί να εφαρμόσει μια μεγάλη σειρά από μεθόδους και εργαλείας, όπως σχέδιο, ζωγραφική, γλυπτική και κολάζ, με πελάτες που κυμαίνονται από μικρά παιδιά έως ηλικιωμένους ενήλικες.
Η συγκεκριμένη τεχνική μπορεί να περιλαμβάνει μια σειρά από ασκήσεις, η καθεμιά από τις οποίες εστιάζει και σε έναν διαφορετικό άξονα. Για παράδειγμα, όσον αφορά την διαχείριση των συναισθημάτων, τα κεντρικά exercises είναι η ζωγραφική αυτών που νιώθουμε ή η αντιστοίχιση χρωμάτων με συναισθήματα στον πίνακα. Το καλλιτεχνικό ημερολόγιο, επίσης, αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση, ώστε τα άτομα να καθορίζουν σε καθημερινή βάση με δημιουργικό τρόπο το πως κυλάει η ημέρα τους και να παρατηρούν τη συνέχειά της. Ακόμη ένα χρήσιμο κομμάτι είναι η χαλάρωση. Το να ζωγραφίζουμε με μουσική μπορεί να μας ηρεμήσει, δημιουργώντας μια ροή, η οποία καθοδηγεί τα συναισθήματά μας με βασική έμπνευση τις μελωδίες που ακούμε. Το να βάζουμε χρώμα σε mandala, τα οποία αποτελούν ένα χαρακτηριστικό σύμβολο διαλογισμού, μας δίνει την ευκαιρία να σκεφτούμε με γαλήνη και ηρεμία.
Εάν θέλουμε να ακολουθήσουμε τη συγκεκριμένη θεραπευτική στρατηγική, τα βήματα είναι απλά, αρκεί να είμαστε σίγουροι για όλα όσα θέλουμε να κάνουμε. Είναι σημαντικό να κάνουμε μια έρευνα για να βρούμε ένα εξειδικευμένο επαγγελματία, ο οποίος θα διαθέτει το αντίστοιχο πιστοποιητικό. Ρωτάμε για την ειδικότητά τους και για τις τεχνικές που επιλέγει να εφαρμόσει στις συνεδρίες του. Στις πρώτες φάσεις της θεραπείας, ο ίδιος θα μας ρωτήσει για το ιστορικό της σωματικής και ψυχικής μας υγείας και θα βρούμε μαζί τις αντίστοιχες μεθόδους για την αντιμετώπιση των ζητημάτων που μας απασχολούν. Είναι σημαντικό να είμαστε "ανοιχτοί" και διαθέσιμοι να απαντάμε, χωρίς να αισθανόμαστε φόβο και ντροπή.
