Το studio Aristides Dallas architects έχει σχεδιάσει και κατασκευάσει αυτό το σπίτι ανάμεσα στους βράχους στο Βώλακα, ένα μικρό χωριό στο νησί της Τήνου, γνωστό για το σεληνιακό τοπίο με μεγάλους στρογγυλούς βράχους. Το χωριό, απροκάλυπτα ξεχωριστό και ιδιαίτερο, συνιστά ίσως την αυθεντικότερη τοποθεσία στην Τήνο, μοναδική στις Κυκλάδες, ίσως και στον κόσμο. 

Ο σχεδιασμός του κτιρίου έγινε έτσι ώστε να αποτελεί συνέχεια ή συμπληρωματικό στοιχείο της εικόνας του Βώλακα κάτι που από μόνο του συνιστά «πρόκληση». Με απόλυτο σεβασμό στον τόπο και την απίθανη ομορφιά του, η κατοικία αποτελείται από τρεις επιμέρους όγκους, που κατανέμονται γύρω από σφαιρικούς βράχους, αφήνοντας στο κέντρο ένα αίθριο. 

Βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η άναρχη χωροθέτηση των όγκων, ώστε φαινομενικά κάθε τμήμα της κατοικίας να δίνει την αίσθηση ότι έχει τοποθετηθεί ελεύθερα στον χώρο σαν να έπεσε από ψηλά και απλά να στάθηκε εκεί, ό,τι δηλαδή συνέβη και με τις ηφαιστειακές σφαιρικές πέτρες του Βώλακα.

Η επιλογή του σχήματος της κατοικίας από την άλλη, που μοιάζει μ' ένα στενόμακρο ορθογώνιο, αναδεικνύει τους βράχους που βρίσκονται τριγύρω κι ενισχύει την σφαιρικότητά τους, που έρχεται σε άμεση αντιπαράθεση με τηδική της γραμμικότητα. Ο τσιμεντένιος όγκος στη βόρεια πλευρά του σπιτιού δημιουργεί ένα «όριο» που προστατεύει τεχνητά τον χώρο από τους βόρειους ανέμους. 

Η επιλογή χρήσης μη βαμμένου σκυροδέματος κάνει το σπίτι να φαίνεται επίσης σαν βράχος. Από την άλλη πλευρά, όταν τα πολύχρωμα αδρανή του σκυροδέματος αναδύονται στην επιφάνεια, το κτίσμα μοιάζει να έχει ενσωματωθεί πλήρως με το τοπίο. Οι τρεις όγκοι του σπιτιού περικλείουν τις κύριες λειτουργίες διαβίωσης, διαφέρουν σε ύψος, διαστάσεις και υλικά, ενώ ένα απομονωμένο ανοιχτό αίθριο σηματοδοτεί το κέντρο του έργου. 

Στο πλάι της βεράντας, το σκληρό περίβλημα του όγκου του σκυροδέματος αντικαθίσταται με τζάμια από το δάπεδο μέχρι την οροφή, επιτρέποντας στο εσωτερικό να γίνει ένα με το εξωτερικό. «Με αυτόν τον τρόπο, οι περιορισμοί του «μέσα» και του «έξω» γίνονται όλο και λιγότερο εμφανείς, ενώ ο εσωτερικός χώρος εκτείνεται μέχρι το βράχο, στο βάθος της γης προς το χωριό», καταλήγει ο αρχιτέκτονας Αριστείδης Ντάλλας.

Στο εσωτερικό του, το σκληρό του περίβλημα «σπάει» και μένει «διάφανο», αφήνοντας τον εσωτερικό χώρο να ενοποιηθεί με τον εξωτερικό. Με αυτόν τον τρόπο, τα όρια μεταξύ του «μέσα» και του «έξω» «θολώνουν», και ο εσωτερικός χώρος τελικά εκτείνεται μέχρι τη συστάδα των βωλάκων, στην πλάτη του οικοπέδου προς το χωριό.

Οι επιφάνειες από τσιμέντο και πέτρα γίνονται οι πρωταγωνιστές της κατοικίας, κάτι που συμβαίνει στα περισσότερα νησιώτικα σπίτια. Εσωτερικά η κατοικία καταφέρνει να συνδυάσει την τοπική αρχιτεκτονική με τον σύγχρονο σχεδιασμό, τόσο σε επίπεδο κάτοψης όσο και στην χρήση υλικών. 

Οι χρωματισμοί των παλιών πλακιδίων δαπέδου που διατηρήθηκαν και τα πράσινα παραθυρόφυλλα, «αναμιγνύονται» με το φυσικό ξύλο, τις λεπτομέρειες πέτρας και τις γκρι αποχρώσεις της τσιμεντοκονίας, δημιουργώντας έτσι μία διάχυτη απλότητα, η οποία τονίζεται μέσα από το φυσικό αλλά και τεχνητό φωτισμό του χώρου.

Ανακαλύψτε στην gallery περισσότερες φωτογραφίες του σπιτιού!

Φωτογραφίες: Παναγιώτης Βουμβάκης