Κάθε φορά που σκεφτόμαστε τον Le Corbusier, αυτό που έρχεται πρώτα στο μυαλό μας είναι παρθένοι γεωμετρικοί τόμοι, που εκτελούνται σε γυμνό οπλισμένο σκυρόδεμα. Με αυτή την έννοια, είναι αξιοσημείωτο πως το τελευταίο του έργο, ένα ξεχωριστό περίπτερο σχεδιασμένο στη Ζυρίχη για τον τοπικό συλλέκτη τέχνης και τη στενή φίλη του αρχιτέκτονα, Heidi Weber, είναι μια χαλύβδινη δομή, σχεδόν στο σύνολό της, και είναι επενδυμένη με ζωντανό χρώμα πάνελ. Περιηγηθείτε σε κάθε γωνιά του, εντυπωσιαστείτε από το ιδιαίτερο και industrial design του, και φυσικά γνωρίστε καλύτερα ένα από τα δημιουργήματα του εμβληματικού αρχιτέκτονα. Θα σας μαγέψει!

Το αρχικό σχέδιο, που παραδόθηκε στην Heidi Weber το 1961, όρισε ένα «τυπικό» κτίριο Le Corbusier, από οπλισμένο σκυρόδεμα. Το 1962, ωστόσο, είδε την επιλογή μιας νέας ουσιαστικότητας, εισάγοντας συνδυασμούς τυποποιημένων μεταλλικών πάνελ, επικαλυμμένων σε σμάλτο. Αυτές διαστασιολογήθηκαν μετά το αρμονικό σύστημα μετρήσεων του Le Corbusier, το ModulOr, το οποίο αναπτύχθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ακολούθησε τη βασική ενότητα: 2,26 με 1,13m. 

Ο σχεδιασμός και η παραγωγή των πάνελ βοηθήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τον Jean Prouvé, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως συγκρίθηκε με τις τεχνολογίες δημιουργίας αυτοκινήτων. Πιο συγκεκριμένα, η κατασκευή ξεκίνησε το 1964 και ολοκληρώθηκε το 1967, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του καταξιωμένου αρχιτέκτονα. Πρόσφατα, το κτίριο αποκαταστάθηκε από τους Schmed και Rüegg και παραδόθηκε στον Δήμο της Ζυρίχης για δημόσια χρήση, όπως το μοναδικό Pavillion Le Corbusier, περισσότερες φωτογραφίες του οποίου θα έχετε τη δυνατότητα να δείτε παρακάτω.

Το τετραώροφο κτίσμα είναι προστατευμένο υπό μεταλλική οροφή ελεύθερης μορφής και είναι επενδυμένο από πάτωμα σε οροφή σε πάνελ με μαύρο, λευκό χρώμα και βασικά χρώματα. Η κύρια σκάλα και η ράμπα που οδηγεί από το έδαφος στο roof garden είναι τα μόνα κατασκευαστικά στοιχεία που δημιουργούνται σε οπλισμένο σκυρόδεμα. Η αναβίωση των αρχικών χρωμάτων στα πάνελ υπήρξε ένα από τα βασικά θέματα που πρέπει να αντιμετωπίσει η εργασία αποκατάστασης. Η συμβουλευτική πατενταρισμένη χρωματική παλέτα του Le Corbusier έχει αποδειχθεί ανεκτίμητη. Μάλιστα, εκεί μπορεί κανείς να βρει όλους τους τόνους που χρησιμοποιούνται στο έργο του, που είναι τεκμηριωμένο και καταλογογραφημένο.

Από το 1931 έως το 1956 ο Le Corbusier οργάνωσε τους 63 τόνους χρώματος από ολόκληρη την καλλιτεχνική του παραγωγή σε καταλόγους, που συνδέονται με τη δημιουργία συγκεκριμένων διαθέσεων. Αυτά ονομάστηκαν «έγχρωμα πληκτρολόγια» και μέχρι σήμερα συνεχίζουν να παράγουν απροσδόκητες χρωματικές αρμονίες, σα να ήταν μουσικοί τόνοι χρώματος.

Είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε ότι το ίδιο ακριβώς αρμονικό αποτέλεσμα που προσπάθησε να επιτύχει ο Le Corbusier μέσω της γεωμετρίας και των ρυθμικών ρυθμίσεών του ήταν επίσης επιδιωκόμενο μέσω του χρώματος. Στο περίπτερο της Ζυρίχης, καθώς και σε άλλα έργα του Le Corbusier, και οι δύο προσεγγίσεις αλληλεπικαλύπτονται και αλληλοσυμπληρώνονται με απόλυτα αρμονικό τρόπο. Τα πρόσφατα έργα αναστήλωσης άνοιξαν για το κοινό μια πολύ ξεχωριστή βιτρίνα από αυτόν τον σπουδαίο αρχιτέκτονα, όπου η προσεκτική τεκμηρίωση έφερε πίσω στη ζωή ένα από τα πιο ισχυρά συνθετικά στοιχεία του: το χρώμα.

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες του εντυπωσιακού κτιρίου Pavilion Le Corbusier στη gallery 

Credits φωτογραφιών: ZHdK