Το τουρκικά λουτρά -ή χαμάμ- είναι από τα πιο διάσημα αξιοθέατα της χώρας και βασικό στοιχείο του πολιτιστικού της ιστού, λόγω της μακραίωνης παράδοσής τους. Με βαθιές ρίζες στην ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Μέσης Ανατολής, εξακολουθούν να διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στην κοινωνική και θρησκευτική ζωή, λειτουργώντας ως δημόσια λουτρά και κοινωνικοί χώροι.

Τα χαμάμ είναι, επίσης, αρχιτεκτονικά περίτεχνες κατασκευές που αντικατοπτρίζουν τον πολυεπίπεδο κοινωνικό τους ρόλο με μια φαινομενικά ατελείωτη ακολουθία δωματίων, καθένα από τα οποία έχει σχεδιαστεί με γνώμονα μια συγκεκριμένη τελετουργία. Ένα από τα παλαιότερα χαμάμ της Κωνσταντινούπολης, το Zeyrek Çinili (που σημαίνει «με κεραμίδια» στα τουρκικά) στη συνοικία Zeyrek της Πόλης, που αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, έχει επανέλθει μετά από ανακαίνιση πολλών εκατομμυρίων που διήρκεσε 13 χρόνια. Το ιστορικό κτίριο χτίστηκε μεταξύ 1530 και 1540 από τον αρχιτέκτονα Mimar Sinan κατόπιν παραγγελίας του Hayreddin Barbarossa, ναυάρχου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Σχεδόν 500 χρόνια αργότερα, το ιστορικό συγκρότημα ανήκει πλέον στον όμιλο ακινήτων και φιλοξενίας The Marmara Group, ο οποίος προσέλαβε την τοπική εταιρεία KA-BA Architects για να ηγηθεί της επικής αναβίωσής του.

Ο σύγχρονος σχεδιασμός συνδυάζεται με τα αρχαία οθωμανικά χαρακτηριστικά του κτιρίου, τα οποία έχουν αποκατασταθεί και αναδειχθεί με ευαισθησία, όπως κομμάτια πλακιδίων Iznik, τοιχογραφίες και κρυφές βυζαντινές δεξαμενές. Αυτός ο συνδυασμός παλαιού και νέου είναι ζωτικής σημασίας για την εμπειρία του χαμάμ. Μία από τις χαρακτηριστικές τελετουργίες του περιστρέφεται γύρω από μια κεντρική πέτρα, γνωστή ως asgöbektaşı, όπου οι επισκέπτες μπορούν να χαλαρώσουν κάτω από έναν γραφικό αστρικό θόλο, προτού βιώσουν τις θεραπείες μέσα σε ειδικές μαρμάρινες μονάδες μασάζ που σχεδιάστηκαν από τον καλλιτέχνη Θεόδωρο Ψυχογιός με έδρα την Αθήνα. Η έννοια του λουτρού έχει ενισχυθεί περαιτέρω για τον 21ό αιώνα με την ενεργοποίησή του ως πολυλειτουργικού κόμβου, προσθέτοντας ένα μουσείο που γιορτάζει την κουλτούρα των λουτρών της Τουρκίας και την περίπλοκη ιστορία του κτιρίου, καθώς κι έναν χώρο εκδηλώσεων.

Πρόκειται για ένα είδος «Δαμόκλειας Σπάθης» που κρέμεται συνεχώς πάνω από τα έργα διατήρησης και ανάπτυξης. Όταν το πρωτοείδα, ήταν σε τόσο άθλια κατάσταση που έμοιαζε πολύ ερειπωμένο, με όλες τις λάθος επεμβάσεις και ασύμβατες προσθήκες που ανήκουν στο παρελθόν. Ο δομικός ιστός των θόλων και των θόλων του κτιρίου είχε διαλυθεί και ορισμένοι ήταν έτοιμοι να καταρρεύσουν. Οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι με τσιμεντοκονίαμα και οι επιφάνειές τους ήταν διογκωμένες και βρύα. Σχηματισμοί ασβεστοποίησης ήταν ορατοί στα πολύτιμα κεραμίδια.

Η τοποθεσία του έργου βρίσκεται εντός ενός ιστορικού τόπου που ονομάζεται "Kadınlar Pazarı" («Αγορά Γυναικών»). Μεγάλα πλατάνια καλύπτουν το πολυσύχναστο και πολυσύχναστο περιβάλλον. Μέσω της έρευνάς μας, μάθαμε ότι κατά την οθωμανική περίοδο, αυτή η αγορά ήταν πάντα πολυσύχναστη και πολυσύχναστη. Οι κάτοικοι αυτής της περιοχής τότε ήταν πλούσιοι και αξιόλογοι άνθρωποι που ζούσαν σε μεγάλα ξύλινα αρχοντικά στην περιοχή. Σήμερα οι άνθρωποι γύρω, οι περισσότεροι από αυτούς είναι καταστηματάρχες, ιδιοκτήτες εστιατορίων, σερβιτόροι και ντόπιοι από τις ανατολικές περιοχές της χώρας. Από την αρχή, όλοι τους ενδιαφέρονταν για το έργο και παρακολουθούσαν την πρόοδο της κατασκευής.

Η σημασία της περιοχής προέρχεται μάλλον από το παρελθόν της. Σε αυτό το τμήμα της πόλης, υπάρχουν πολλές ιστορικές δομές και αρχαία κατάλοιπα. Το γνωστό Μοναστήρι του Παντοκράτορα από τη μεσοβυζαντινή περίοδο και το υδραγωγείο του Valens, που χτίστηκε αρχικά την εποχή της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, είναι μερικά από αυτά.

Δείτε στην gallery περισσότερες φωτογραφίες του χώρου!

Με πληροφορίες από The Spaces