Υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ζωγράφους κι έγινε γνωστός μέσα από το πλούσιο έργο του, που πλέον αποτελεί τη δική του παρακαταθήκη. Ο Γιώργος Λαζόγκας άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 77 ετών και κάπως έτσι, βύθισε στο πένθος όλο τον καλλιτεχνικό κόσμο και το χώρο της τέχνης. Δημιούργησε μοναδικά έργα, «συστήθηκε» στο κοινό μέσα από τις εκθέσεις του κι έκανε πολλά όνειρά του πραγματικότητα. Ήταν ένας μεγάλος καλλιτέχνης, με μία ζωή γεμάτη στιγμές...
Σπουδαίος ζωγράφος!
Τα πρώτα του βήματα
Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1945 και σπούδασε αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, από το 1963 μέχρι και το 1970. Το μεγάλο του πάθος - ωστόσο- ήταν η ζωγραφική κι αποφάσισε να ακολουθήσει το μονοπάτι που του υπέδειξε η καρδιά του. Η τέχνη αποτελούσε ανέκαθεν κομμάτι της ζωής, της καθημερινότητας, της πραγματικότητάς του. Στην δεκαετία του '70 ξεκίνησε να ασχολείται αρκετά με τη φωτογραφία και τη χρήση των διάφορων τεχνικών τυπώματος. Δημιουργούσε κολάζ με πολλούς, διαφορετικούς τρόπους, χρησιμοποιώντας σπρέι και φωτοαντίγραφα. Στη συνέχεια, μπήκε στη ζωή του η τυφλή ζωγραφική. Δεν εφησύχαζε ποτέ και πάντα ήθελε να εξελίσσεται, να βελτιώνεται, να διευρύνει τους ορίζοντές του. Ήταν ένα ανήσυχο πνεύμα και το έδειχνε σε κάθε ευκαιρία.
Το 1970 βραβεύτηκε στον διαγωνισμό νέων ζωγράφων του Goethe-Institut Θεσσαλονίκης και το 1972 κέρδισε το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό νέων ζωγράφων της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση στη Θεσσαλονίκη το 1975 κι ένα χρόνο μετά, εξασφάλισε την υποτροφία του γαλλικού κράτους, προκειμένου να σπουδάσει ζωγραφική στο Παρίσι. Ο σπουδαίος -αυτός- ζωγράφος, έχει πραγματοποιήσει μία σειρά από ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και μεταξύ άλλων, συμμετείχε στο Salon Comparaisons στο Παρίσι το 1978, στη Biennale des Jeunes το 1980, στην Biennale του Σάο Πάολο το 1983 και στις εκδηλώσεις για τη Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 1997. Πάντα, τα έργα του ήταν αυτά που ξεχώριζαν ανάμεσα σε όλα τα άλλα και κατάφερνε συνεχώς, να συγκεντρώνει επάνω του όλα τα βλέμματα.
Ένα ανήσυχο πνεύμα
Μιλώντας στο GLOW.GR και στην Εύη Καλλίνη, ο πασίγνωστος ζωγράφος είχε κληθεί να περιγράψει τα μοτίβα που επαναλαμβάνονταν στα έργα του κι η απάντησή του, ήταν ενδεικτική όχι μόνο του τρόπου σκέψης, αλλά και του χαρακτήρα του. «Τα σπαράγματα, τα θραύσματα και τα ίχνη ως βιώματα προσωπικά, βιώματα της τέχνης και βιώματα της ιστορίας με συγκινούν, με γοητεύουν, με καταδιώκουν και φυσικά διατρέχουν όλο το έργο μου», ήταν μεταξύ άλλων τα λόγια του. Ήταν ένας άνθρωπος που διέφερε από τους άλλους.
Στα έργα του ανέσυρε ιστορικά και μυθολογικά σπαράγματα δημιουργώντας νέες οπτικές και εννοιολογικές αφηγήσεις. Του άρεσε να εξάπτει την περιέργεια και τη φαντασία. Παράλληλα με όλα τα άλλα, κυκλοφόρησε μία αυτοβιογραφία με τίτλο «Τυχαίο ως Μέθοδος», όπου μιλούσε για την ουσία και τη μεθοδολογία της δουλειάς του. «Θα μπορούσα να είχα κάνει πολύ περισσότερα πράγματα αλλά δεν πρόλαβα. Όταν είσαι νεώτερος θεωρείς απεριόριστο τον χρόνο και όλο δικό σου. Δεν πρόλαβα. Η ασθένεια με καθήλωσε. Δεν πρόλαβα παράδειγμα μια εγκατάσταση στο νεκροταφείο του Κεραμεικού που ετοίμαζα έπειτα από ένα ταξίδι στο Μαρόκο. Πέτρες λαξεμένες, τοποθετημένες εν σειρά, δίχως καμία επιγραφή, κανένα όνομα, καμιά χρονολογία. Το πραγματικό τέλος του παιχνιδιού που βασανίζει πάρα πολλά χρόνια την περιοχή μας με αμέτρητα θύματα χαμένα στο πουθενά ομαδικών τάφων. Ήθελα πλάι στα επώνυμα επιτύμβια να παραθέσω τους άγραφους τάφους», ανέφερε στην ίδια συνέντευξη. Είχα όνειρα και στόχους, ακόμη κι όταν τα πράγματα έμοιαζαν -κι ήταν- πραγματικά δύσκολα.
Η τελευταία του έκθεση εγκαινιάστηκε τον Μάιο στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο με τίτλο «Το χθες είναι τώρα. Γιώργος Λαζόγκας: Μύθοι και Αρχαιότητα» και θα διαρκέσει μέχρι τις 20 Αυγούστου 2022. Στην έκθεση, τα έργα του συνδιαλέγονται με τεχνουργήματα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, από την προϊστορική, αρχαϊκή και κλασική περίοδο και το κοινό, έχει τη δυνατότητα να γνωρίσει, να εκτιμήσει και να κατανοήσει την αξία και το ταλέντο του. Ο Γιώργος Λαζόγκας έφυγε από τη ζωή του, αλλά άφησε πίσω του μία σπουδαία κληρονομιά...