fbpixel

Search icon
Search
The Power of Music: Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη μας αποκαλύπτει τις συναντήσεις που την καθόρισαν
MAGAZINE

The Power of Music: Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη μας αποκαλύπτει τις συναντήσεις που την καθόρισαν

Η σπουδαία ερμηνεύτρια είναι ταυτισμένη με τη μελωδία της ζωής μας


Αποτελεί σταθερή αξία της ελληνικής μουσικής. Από τη μια, τα τραγούδια της, και από την άλλη, η ίδια. Μια δημιουργική και ανήσυχη καλλιτέχνης, μια γυναίκα με άποψη και βαθιά φιλοσοφία, μια δυνατή προσωπικότητα, μια ελεύθερη ψυχή...

Αρχικά, θα ήθελα να σας εξοµολογηθώ ότι ήσασταν από τις πρώτες µου συνεντεύξεις όταν ξεκίνησα να εργάζοµαι, κι όταν κλείσαµε το τηλέφωνο, σκέφτηκα: «Για κάτι τέτοιες συναντήσεις άξιζε που επέλεξα αυτό το αντικείµενο». Πείτε µου κάποιες δικές σας συναντήσεις πόσο και µε ποιον τρόπο σας καθόρισαν;

Σας ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σας και χαίροµαι που ξαναβρισκόµαστε. Η πιο καθοριστική στιγµή στη σταδιοδροµία µου ήταν όταν συνάντησα τον συνθέτη ∆ήµο Μούτση και µαγεύτηκα από τις µελωδίες του. Σε ποίηση Σεφέρη, Καβάφη, Ρίτσου και Καρυωτάκη έγινε η Τετραλογία. Αυτή η συνάντηση έµελλε ν’ αλλάξει τη σκέψη µου κι αντί ν’ ακολουθήσω τον αθλητισµό, να µπω στον στίβο του τραγουδιού.

Το ίδιο εύκολα γνωρίζετε ακόµα ανθρώπους µε τους οποίους εκπέµπετε στο ίδιο µήκος κύµατος ή σας εµπνέουν; 

Ο µαγνήτης του ενστίκτου µου ενώθηκε τα δύο τελευταία χρόνια µε τρεις ανθρώπους που µ’ ενέπνευσαν. Ένας από αυτούς ήταν η Μιµή Ντενίση µε τις παραστάσεις στο θέατρο «Σµύρνη µου αγαπηµένη» - για την ποιότητα, τον σεβασµό και την ιστορική αλήθεια που πρόσφερε µέσα από τις παραστάσεις για τη Σµύρνη, την αγάπη της για το θέατρο, την ευαισθησία, τον επαγγελµατισµό και την τελειοµανία της. Μέσω της Μιµής ήρθα σ’ επαφή µε τον νέο συνθέτη Ανδρέα Κατσιγιάννη και την υπέροχη Ορχήστρα Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας. Είναι από τους πιο χαρισµατικούς συνθέτες που έχω γνωρίσει και χαίροµαι που ξεκίνησε αυτή η συνεργασία. Επίσης, ένας ακόµη νέος συνθέτης που άγγιξε τη ροκ πλευρά µου και σύντοµα θα κυκλοφορήσουµε και τραγούδια του είναι ο Papercut. Ταιριάξαµε απόλυτα και το τραγούδι «Μου λείπει το φιλί σου» έρχεται σύντοµα...

Σχεδόν όλη µου τη ζωή ακούω Πρωτοψάλτη. Και πάντα υπάρχει ένα τραγούδι σας για κάθε στιγµή της. Εσείς µε ποιες µουσικές έχετε συνδέσει διάφορες φάσεις της ζωή σας;

Των Queen -το “Show must go on” είναι και δικός µου τίτλος ζωής-, Elton John, Μαρία Κάλλας, Amy Winehouse, Αdele, Botticelli, Elvis Presley, Beatles και Muse. 

Το τελευταίο διάστηµα σας βλέπουµε συχνά στην πόλη µας. Θα ήθελα να µου πείτε ποια πράγµατα ή πρόσωπα αγαπάτε σε αυτήν;

Αγαπάω την αύρα της. Tην ανεµελιά και τη µελαγχολία της. Αγαπώ τη ζωντάνια και τους ανθρώπους της -έχω πολύ καλούς φίλους. Περπατώντας στην εξαίσια προβλήτα έχω βάλει άπειρες φορές τις σκέψεις µου σε τάξη. Έχω δώσει πολλές πρωτιές στην πόλη από τις παραστάσεις µου, είµαι παρούσα σε πολλά σηµαντικά γεγονότα της και είµαι ευτυχής γι’ αυτό. Όταν έρχοµαι στη Θεσσαλονίκη είναι σαν να µην έφυγα ποτέ. Έζησα και ζω εδώ απερίγραπτες στιγµές µέθεξης, γιατί εδώ οι άνθρωποι είναι ανοιχτοί σε όλα. Απολαµβάνουν µέχρι το τελευταίο κύτταρό τους όταν νιώσουν την αλήθεια. Είναι δύσκολοι, αλλά όταν σε πιστέψουν παραδίνονται.

Όσον αφορά στην επικείµενη συναυλία στο Μέγαρο, πώς έγινε η επιλογή για τη συγκεκριµένη συνεργασία και το πρόγραµµα που θα παρουσιάσετε; 

Η συνεργασία ξεκίνησε από τη συµµετοχή µου στην παράσταση «Σµύρνη µου αγαπηµένη» µε το τραγούδι Φως του Ανδρέα Κατσιγιάννη, σε στίχους Μιµής Ντενίση. Η πρώτη συνεργασία µου µε την Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας στο Παγκόσµιο Φεστιβάλ Ούτι στην Ιερουσαλήµ µας έδεσε ακόµα περισσότερο και αποφασίσαµε να «παίξουµε πιο ανοιχτά και ολοκληρωµένα» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Ο Ανδρέας είναι ευφυής µουσικός και η ορχήστρα γεµάτη πάθος, έµπνευση και µουσικότητα. 

Πού θα µας ταξιδέψετε αυτήν τη φορά και τι διαφορετικό θα δούµε στην ερµηνεία ή το στήσιµο της παράστασης; 

Θ’ ακούσετε κυρίως τραγούδια µου µ’ εξαίσιο «µουσικό περιτύλιγµα», σε ενορχηστρώσεις του Ανδρέα. Τραγούδια που ταιριάζουν στην ψυχή µου, αλλά και τον χαρακτηριστικό, συγκινητικό και δυναµικό ήχο της Εστουδιαντίνας. Θα ταξιδέψουµε στη Σµύρνη, την Αλεξάνδρεια, τα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο και την Ελλάδα.

Υπάρχει κάποιο είδος µουσικό ή πρότζεκτ µε το οποίο θα θέλατε να πειραµατιστείτε και δεν το τολµήσατε ή δεν είχατε την ευκαιρία ακόµα; 

Είµαι λάτρης των musicals, αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα το είδος δεν έχει ευδοκιµήσει. Ίσως κάποια στιγµή δοθεί η ευκαιρία να γίνει κι αυτό. 

Πώς κρίνετε την εξέλιξη της µουσικής στη χώρα µας τα τελευταία χρόνια; Υπάρχουν δηµιουργοί κι ερµηνευτές που θεωρείτε ότι χτίζουν ένα σηµαντικό έργο;

Η εξέλιξη είναι καθρέφτης της κοινωνίας. Άλλοτε παραµορφώνει, άλλοτε δείχνει την αλήθεια. Υπάρχουν νέα παιδιά που ίσως αφήσουν γερό αποτύπωµα στην καλλιτεχνική ζωή της Ελλάδας. Είναι πολύ νωρίς, όµως, να το κρίνουµε γιατί όπως πολύ καλά ξέρετε η διαδροµή και οι επιλογές τους σε βάθος χρόνου θα δείξει την τελική θέση στο βάθρο. Παιδιά που µε συγκινούν είναι η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, η Νατάσσα Μποφίλιου, ο Στάθης ∆ρογώσης, ο Γιάννης Χαρούλης, ο Γιάννης Μαθές, ο Γιώργος Περρής, ο Θοδωρής Βουτσικάκης, η Μυρτώ Βασιλείου, ο Γιώργος Καραδήµος, η Παυλίνα Βουλγαράκη, η Κατερίνα Πολέµη, οι Μέλισσες, οι συνθέτες Papercut, Θέµης Καραµουρατίδης και Ανδρέας Κατσιγιάννης. Υπάρχουν, επίσης, εξαιρετικές φωνές της όπερας, όπως οι ∆ήµητρα Κωτίδου και Βάσια Ζαχαροπούλου. Σίγουρα κάποιους έχω ξεχάσει…

Πόσο είστε οι καταβολές σας και πόσο αυτό που διαµορφώνατε µε τα χρόνια; 

Βρίσκετε ότι ένα από τα δύο επικρατεί περισσότερο; Οι ρίζες µου είναι από το Καστελόριζο και την Κάσο και φτάνουν στην Αλεξάνδρεια, όπου γεννήθηκα .Οι «φτερούγες» των γονιών µου ήταν εξαιρετικές, παρά τον ξεριζωµό από την Αλεξάνδρεια στην Αθήνα. Ήταν µια τροµακτική εποχή ο ξεριζωµός των Ελλήνων της Αιγύπτου, δυσβάστακτο να τα χάνεις όλα και το κυριότερο, τους συγγενείς, τους φίλους και όλα τα υπάρχοντα. Με µια βαλίτσα στο χέρι και 1000 αγκάθια στην ψυχή πρέπει να στήσεις καινούρια ζωή στα 45. Παρόλ’ αυτά, µε µεγάλωσαν µε αρχές και πολλή αγάπη, µου έδωσαν σωστές βάσεις για ν’ ανοίξω τα δικά µου τα φτερά -ειδικά η µητέρα µου.

alkistis-protopsalti.jpg
@alkistisprotopsalti

Αν δεν κάνω λάθος, αγαπάτε πολύ τα ταξίδια. Τι κάνετε συνήθως όταν ταξιδεύετε και ποιο είναι το τελευταίο ταξίδι το οποίο έµεινε χαραγµένο στη µνήµη σας;

Τα ταξίδια είναι µια τροµερή βαλβίδα αποσυµπίεσης, ειδικά σε µέρη που ξεχνάς την τεχνολογία και γίνεσαι ένα µε το περιβάλλον. Πρόσφατα, ταξίδεψα στην Μποτσουάνα της Αφρικής. Τις δύο πρώτες ηµέρες αισθανόµουν κάπως χωρίς το κινητό. Κοιτούσα, όποτε υπήρχε ίντερνετ, αν έχω κάποιο mail και είχα µια ανησυχία. Μετά, όµως, το συνήθισα. ∆εν ασχολιόµουν ούτε µε instagram, ούτε µε facebook (γέλια). Γυρίζαµε από φωτογραφικό safari, ανάβαµε φωτιά µε κάτι ξύλα που µύριζαν υπέροχα, λέγαµε ιστορίες και τα όνειρα του καθενός. Θέµατα απίθανα γύρω από τη φωτιά, η «τηλεόραση της Αφρικής», έτσι µας έλεγαν. Το ποτάµι κυλούσε και δίπλα περνούσαν τα άγρια ζώα. Εκεί, ξαναθυµάσαι πράγµατα που έκανες όταν ήσουν µικρός. Ξέρεις... το παιχνίδι, τα οµαδικά τραγούδια γύρω απ’ τη φωτιά, οι προσπάθειες να τους µάθεις δικά µας τραγούδια και χορούς και να µάθεις δικά τους. Αφού γύρισα µου πήρε µια εβδοµάδα να εγκλιµατιστώ. Όταν ξαναµπήκα στους ρυθµούς µου σκέφτηκα ότι όλο αυτό που έζησα µε κάνει να νιώθω πως τελικά εκεί είναι ο πολιτισµός κι εδώ η ζούγκλα. Επίσης, λατρεύω το diving και τις φωτογραφίες στον βυθό. Έχω κολυµπήσει µε καρχαρίες, µε σαλάχια γιγάντια, µε σµέρνες, µε τεράστια κοπάδια τόνων, µε φάλαινες, αλλά σαν τα δελφίνια δεν υπάρχει. Μιλάω πάντα για ελεύθερα ψάρια. Κρίµα που η βουτιά κρατάει 50’. Θα µπορούσα να είµαι εκεί κάτω όλη µέρα. Εκεί στα 30 µέτρα καθαρίζεις τη σκέψη, νιώθεις στιγµές επαφής µε την ψυχή της φύσης. Μετά, στη σιωπή του βυθού, τον ψίθυρο του Θεού, συνοµιλία εαυτού...

Για ποιο από τα τρία νιώθετε µεγαλύτερη ανάγκη: το χειροκρότηµα, την ίδια τη µουσική κι ερµηνεία ή την επικοινωνία µε το κοινό; 

Όλα όσα είπατε συνθέτουν το πάζλ του καλλιτέχνη. Όµως η επικοινωνία είναι η κοινωνία της ψυχής µου. Είναι δυνατό συναίσθηµα να βλέπεις αγαπηµένα τραγούδια να γίνονται 10, 20, 30 χρόνων κι εµείς να γιορτάζουµε τη δύναµή τους, να µεγαλώνουµε και ν’ αντέχουµε µαζί τους. Ένα τραγούδι όταν γράφεται στην ψυχή µε ανεξίτηλο µελάνι νοµίζω ότι πάντα θα συγκινεί. Ίσως εσείς ξέρετε καλύτερα... Για µένα, τα τραγούδια είναι τα υπάρχοντά µου και τους οφείλω πολύτιµες στιγµές ζωής και ουσιαστικής επαφής.

Στο καραβάνι της ζωής σας τι κουβαλάτε µαζί σας µέχρι σήµερα και τι σας δίνει δύναµη να πορεύεστε µε αισιοδοξία; 

Η µουσική και οι πλανήτες της. Θεωρώ τον εαυτό µου τυχερό που µπορώ να εκφράζοµαι µέσα από τα τραγούδια. Το µαγικό είναι ότι µπορώ να παρασύρω όχι µόνο εµένα, αλλά κι άλλους. Μου είπε κάποιος πρόσφατα: «Πρωτοψάλτη, θα έπρεπε να είσαι φάρµακο για την ψυχή και να σε συνταγογραφούν οι γιατροί»! Αυτή η παγκόσµια γλώσσα είναι το ωραιότερο δώρο που µπορούσε να µου δώσει ο Θεός. Και πάντα µου έρχεται στο µυαλό εκείνο που έλεγε η Μαρία Κάλλας: «Ευχαριστώ Θεέ µου γι’ αυτό που µου έχεις δώσει, αλλά δώσε µου και τη δύναµη να το αντέξω». Υπάρχουν, βέβαια, και στιγµές στη ζωή που νιώθεις αδύναµος, ευάλωτος, στιγµές που πέφτεις, ειδικά όταν έρχονται στη σκέψη αγαπηµένοι άνθρωποι που δεν είναι πια κοντά σου. Μεγαλώνοντας, η έννοια του θανάτου και του οριστικού παίρνει άλλες διαστάσεις, όπως, επίσης, διαπιστώνεις ότι υπάρχει κι άλλη δυνατή λέξη εκτός από το «σ’ αγαπώ», όπως το… καλοήθης! Είναι συγκλονιστικό, όµως, πώς το µέσα σου ξαναπαίρνει µπρος και ξεκινάς, γιατί τα όρια του ανθρώπου πάντα θα προεκτείνονται και πάντα θα µετακινούνται!

Info:
12/3 & 13/3: Άλκηστις Πρωτοψάλτη: Με άρωµα Ανατολής στην Αίθουσα Φίλων Μουσικής Μ1, Ιούνιος 2020: ∆ύο συναυλίες στη Μικρή Επίδαυρο, µε αφορµή το έτος Μελίνας Μερκούρη 2020 (100 χρόνια από τη γέννησή της)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ GLOW 157 ΜΑΡΤΙΟΣ 2020