Διανύουμε τους πρώτους μήνες του 2021, όμως ακόμη και σήμερα μερικά πράγματα -που θα έπρεπε- δεν είναι αυτονόητα για μερίδα του κόσμου. Μεγάλη ή όχι, δεν έχει σημασία. Η σύγχρονη γυναίκα δε διαφέρει σε τίποτα από έναν άντρα. Δουλεύει, μοχθεί… Κι όμως, εξακολουθούμε να γινόμαστε μάρτυρες σεξιστικών συμπεριφορών. Αν ρωτήσεις ένα μικρό παιδί, θα σου πει πως τα δύο φύλα δε διαφέρουν σε τίποτα. Αν ρωτήσεις έναν ενήλικα, ίσως σου δώσει διαφορετική απάντηση. Κι αυτό είναι το ανησυχητικό!
Με αφορμή την στάση του Recep Tayyip Erdoğan απέναντι στην Ursula Gertrud von der Leyen στο πλαίσιο της συνάντησης που είχαν -παρουσία και του Charles Michel- στην Άγκυρα, έγινε αντιληπτό με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο πως ο σεξισμός εξακολουθεί να υπάρχει κι είναι βαθιά ριζωμένος στο μυαλό και την καρδιά πολλών ανθρώπων. Η πρόεδρος της Κομισιόν πρωταγωνίστησε σε ένα θλιβερό περιστατικό, αλλά η ίδια με την στάση της άφησε εκτεθειμένη την Τουρκία στα μάτια των Ευρωπαίων -κι όχι μόνο- πολίτών και κάπως έτσι, άνοιξε και πάλι ο ασκός του Αιόλου…
Η έννοια του σεξισμού
Αυτό που πρέπει να γίνει σε πρώτη φάση, είναι να κατανοήσουν άπαντες τι πραγματικά εστί σεξισμός. Πρόκειται για κάθε έκφραση (πράξη, λέξη ή χειρονομία) η οποία βασίζεται στην ιδέα ότι κάποια άτομα, πιο συχνά γυναίκες, είναι κατώτερα από τα άλλα, εξαιτίας του φύλου τους.
Συνειδητοποιώντας τι είναι ουσιαστικά ο σεξισμός, μπορούμε να τον αναγνωρίσουμε και να τον καταδικάσουμε. Γιατί κι αυτό είναι απαραίτητο. Το να κλείνουμε τα μάτια μας σε τέτοια περιστατικά, θα έχει ως αποτέλεσμα αυτά να αυξάνονται. Κι όταν πάψουμε να θεωρούμε τις αρχές, αυτονόητες, τότε το παιχνίδι θα έχει πια χαθεί. Ο σεξισμός καλλιεργεί ένα κλίμα φόβου κι ανασφάλειας κι αυτό, οδηγεί στην αποδοχή της βίας κατά των γυναικών με τα αποτελέσματα να είναι οδυνηρά.
Sofa - gate
Η πρόσφατη συνάντηση του Recep Tayyip Erdoğan με την Ursula Gertrud von der Leyen και τον Charles Michel στάθηκε η αφορμή για να ανοίξει και πάλι μία κουβέντα, που θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί εδώ και καιρό. Ο Τούρκος πρόεδρος, τους υποδέχθηκε στην Άγκυρα, όμως η συνάντηση "σημαδεύτηκε" από την απρεπή στάση του. Μπαίνοντας στην αίθουσα της σύσκεψης, η πρόεδρος της Κομισιόν βρέθηκε να περιμένει όρθια, καθώς στο προεδρικό μέγαρο υπήρχαν μόνο δύο πολυθρόνες και σε αυτές κάθισαν ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και ο Erdoğan. Αφού αρχικά έδειξε να αιφνιδιάζεται κι η ίδια, η Γερμανίδα κάθισε σε έναν καναπέ λίγο πιο μακριά από τους δύο άνδρες κι απέναντι ακριβώς από τον Mevlüt Çavuşoğlu, ωστόσο ήταν ξεκάθαρο ότι υπήρχε έντονη αμηχανία, τουλάχιστον από τη δική της πλευρά.
Όλα όσα έγιναν στο περιθώριο της συνάντησης στην Άγκυρα, σχολιάστηκαν έντονα από το σύνολο των ΜΜΕ στην Ευρώπη, που καταδίκασαν τη στάση του Recep Tayyip Erdoğan, ενώ το ίδιο έσπευσαν να κάνουν κι ισχυρά πρόσωπα της Ε.Ε. με δημόσιες τοποθετήσεις τους.
Χαρακτηριστικά ήταν τα λόγια του Ιταλού Πρωθυπουργού, Mario Draghi, ο οποίος, χρησιμοποιώντας σκληρή γλώσσα, σχολίασε πως: "Δε συμφωνώ σε καμία περίπτωση με τη συμπεριφορά του Erdoğan προς την κ. Ursula Gertrud von der Leyen. Νομίζω ότι δεν ήταν κατάλληλη αυτή η συμπεριφορά και λυπάμαι για την ταπείνωση που έπρεπε να υποστεί. Με αυτούς -ας τους ονομάσουμε όπως ακριβώς είναι- τους δικτάτορες, πρέπει να είμαστε ειλικρινείς όταν εκφράζουμε διαφορετικές απόψεις".
«Λυπάμαι πολύ για δύο λόγους. Πρώτον, με την εντύπωση ότι ήμουν αδιάφορος για την αδεξιότητα του πρωτοκόλλου έναντι της Ursula Gertrud von der Leyen. Κι ακόμη περισσότερο, επειδή έχω την τιμή να συμμετέχω σε αυτό το ευρωπαϊκό σχέδιο, στο οποίο δύο μεγάλοι θεσμοί από τους τέσσερις διευθύνονται από γυναίκες. Κι επίσης, είμαι υπερήφανος που μία γυναίκα, η πρώτη στην ιστορία, με αντικατέστησε ως Πρωθυπουργό του Βελγίου», ήταν μεταξύ άλλων τα λόγια του Charles Michel, που ουσιαστικά μετέθεσε όλη την ευθύνη στην Τουρκία.
Η Τουρκία βυθίζεται στο σκοτάδι
Το συγκεκριμένο περιστατικό, έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά γεγονότων που προκαλούν έντονο προβληματισμό. Πριν από περίπου ένα μήνα, ο Erdoğan με διάταγμα που εξέδωσε απέσυρε την υπογραφή της Τουρκίας από το σύμφωνο της Κωνσταντινούπολης για τη βία κατά των γυναικών. Όλα αυτά, την ώρα που σχεδόν καθημερινά στη γειτονική χώρα μεταδίδονται ειδήσεις δολοφονιών ή τραυματισμών γυναικών που… τόλμησαν να ζητήσουν διαζύγιο από συζύγους που τις κακοποιούσαν! Η ζωή χιλιάδων γυναικών είναι πλέον σε κίνδυνο και δεν το χωράει ανθρώπινος νους…
Η κατάσταση δείχνει να βγαίνει εκτός ελέγχου και το πρόσφατο περιστατικό με πρωταγωνίστρια την Ursula Gertrud von der Leyen ήρθε απλά να το επιβεβαιώσει. Η δημόσια κατακραυγή είναι γεγονός, αλλά ως πότε θα είμαστε μάρτυρες τέτοιων περιστατικών; Ως πότε θα περιμένουμε από τις γυναίκες να έχουν το σθένος να αντιδράσουν ή τα ψυχολογικά αποθέματα για να ανταπεξέλθουν σε τέτοιες καταστάσεις; Μήπως, έχοντας περάσει έναν χρόνο με πολλές δυσκολίες, σκαμπανεβάσματα κι αλλαγές, πρέπει να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα; Σε αυτό το διάστημα είχαμε όλοι πολύ περισσότερο χρόνο για να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας. Ας μη μείνουμε στη θεωρία κι ας επιστρέψουμε όντως στην κανονικότητα, πρώτα από όλα όντας καλύτεροι άνθρωποι.
Η αντίδραση είναι πιο απαραίτητη από ποτέ
Από μερίδα του κόσμου οι αντιδράσεις που υπήρξαν μετά από όσα έγιναν στην Άγκυρα, χαρακτηρίστηκαν υπερβολικές. Κι αυτό ίσως να είναι και το πιο επικίνδυνο. Δε μιλάμε απλά για τύπους, δε μιλάμε για πρωτόκολλα, μιλάμε για μία κίνηση που -ας μη γελιόμαστε- έγινε εσκεμμένα, θέλοντας να στείλει ένα συγκεκριμένο μήνυμα, σε σχέση με τη θέση της γυναίκας. Ο σεξισμός λοιπόν υπάρχει, αγγίζει τους πάντες κι αν δεν εξαλειφθεί πλήρως, τότε τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα. Για αυτό, όχι μόνο δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας, αλλά πρέπει να καταδικάζουμε οποιαδήποτε μορφή του κάθε μέρα, χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση. Γιατί, μπορεί να έρθει η ώρα που θα είμαστε εμείς τα θύματα ή ένας άνθρωπος από το περιβάλλον μας και τότε, θα αντιμετωπίσουμε την σκληρή αλήθεια.
Κάποια πράγματα θεωρούνται δεδομένα, αλλά όπως φαίνεται δεν είναι αυτονόητα για όλους...
