Η Άννα-Μαρία Παππά γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτος του Anatolia College και πλέον μία καταξιωμένη επιστήμονας. Τα τελευταία 4 χρόνια είναι ερευνήτρια στο Cambridge University (UK) και μέλος του ιστορικού Κολλεγίου Pembroke (Cambridge UK). Εξειδικεύεται σε τεχνολογίες βιοελεκτρονικής. Κατέχει 2 σημαντικές χρηματοδοτήσεις έρευνας (Oppenheimer research fellowship και Maudslay Butler Research Fellowship). Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά έχει καταφέρει να αποσπάσει 2 διεθνείς διακρίσεις, αυτή της L’Oreal UNESCO Women in Science 2017 και MIT Innovators under 35 (MIT Technology Review).

Λατρεύει το κέντρο και όταν επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη το πρώτο πράγμα που θα κάνει είναι να το επισκεφθεί. Είναι αφοσιωμένη στην επιστήμη της, αλλά αυτό που επιθυμεί περισσότερο είναι κάποια στιγμή να επιστρέψει στην πόλη της για να ασκήσει το επάγγελμά της χωρίς να χρειαστεί να κάνει «εκπτώσεις» στην καριέρα της. 

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη.

Η αγαπημένη μου γειτονιά είναι σίγουρα στο κέντρο. Στην Κούσκουρα στα Έβερεστ ήταν το σημείο συνάντησης στα σχολικά μου, αλλά και στα φοιτητικά μου χρόνια και το Pasta Flora στην Ζεύξιδος εκεί που πίναμε τον καφέ μας. Όταν λοιπόν περνάω από τις γειτονιές αυτές ξυπνάνε πολύ όμορφες αναμνήσεις.

Όταν ήμουν παιδί ονειρευόμουν πάρα πολλά και διαφορετικά πράματα. Ας πούμε πως κάθε μέρα ξυπνούσα με καινούρια πλάνα και ιδέες. Τίποτα από αυτά δεν ακολούθησα ή προσπάθησα να ακολουθήσω τελικά!

Σπούδασα στο Πολυτεχνείο του ΑΠΘ στο τμήμα Χημικών Μηχανικών όπου εξειδικεύτηκα στα υλικά για ιατρικές εφαρμογές, συνέχισα με μεταπτυχιακό στη Νανοτεχνολογία επίσης στο ΑΠΘ και μετά στη Νότια Γαλλία έκανα διδακτορικό στη διαγνωστική ιατρική. Τα τελευταία 4 χρόνια βρίσκομαι στο Cambridge στην Αγγλία κι εργάζομαι ως ερευνήτρια.

Η καθημερινότητα μου είναι όπως πάρα πολλών ανθρώπων φαντάζομαι λόγω της κατάστασης. Αμέτρητες ώρες στο σπίτι, το οποίο είναι πλέον και γραφείο. Τα πρωινά εργάζομαι, προσπαθώ να πηγαίνω για τρέξιμο στη φύση, μαγειρεύω, τα απογεύματα μονοπωλούνται από το γιο μου και τα βράδια θα δούμε καμιά σειρά με τον σύζυγό μου και πολλές φορές θα συνεχίσω ότι δεν τέλειωσα από δουλειά μέσα στη μέρα.

Επιστήμη σημαίνει να χρησιμοποιώ τη φαντασία και τη γνώση για να ανακαλύψω και να καταλάβω τον κόσμο.

Αντλώ έμπνευση από τα πάντα. Μια ταινία που θα δω, ένα βιβλίο που θα διαβάσω, τη φύση, τους διαφορετικούς πολιτισμούς!

Το «κλειδί» της επιτυχίας στον κλάδο της επιστήμης είναι διαφορετικό για τον καθένα, αλλά η αγάπη για αυτό που κάνεις είναι ένας κοινός παρονομαστής.

Η σχέση γυναίκας και επιστήμης στη σύγχρονη εποχή είναι δυστυχώς όχι πολύ καλή. Παρατηρώ πως όπως και στην Ελλάδα έτσι και στο εξωτερικό ενώ σπουδάζουν πλέον πολλές γυναίκες σε επίπεδο βασικού πτυχίου (ακόμη και μεταπτυχιακού) στις βασικές επιστήμες, στις υψηλόβαθμες θέσεις βρίσκονται ακόμη ελάχιστες γυναίκες. Δηλαδή όσο ανεβαίνεις στην πυραμίδα τόσο περισσότερες γυναίκες «χάνονται». Αυτό το φαινόμενο, γνωστό ως “leaky pipeline” είναι ένα συστημικό πρόβλημα και δεν θεωρώ πως είναι θέμα προσωπικής επιλογής των γυναικών όπως συχνά ακούω.

Η συνεργασία που έχω ξεχωρίσει μέχρι στιγμής είναι με τον σύζυγό μου, ο οποίος είναι και αυτός στον ίδιο κλάδο με εμένα, άλλωστε έτσι γνωριστήκαμε. Πιστεύω πως η συνεργασία μας σε επαγγελματικό επίπεδο βοήθησε πολύ στο να μπει μια στέρεη βάση για μια επιτυχημένη συνεργασία στο σπίτι και στη διαχείριση της οικογένειας μας.

Η νέα γενιά όσο αφορά τις επιστήμες δείχνει σίγουρα σημαντικό ενδιαφέρον, αλλά δυστυχώς το εκπαιδευτικό σύστημα –ειδικά στην Ελλάδα- δεν είναι ανεπτυγμένο και δεν προσφέρει ερεθίσματα στα νέα παιδιά. Πριν δύο χρόνια είχα την τύχη να πάω στο αγαπημένο μου σχολείο, το Anatolia, για να συμμετάσχω σε μία πρωτοβουλία ενίσχυσης του ενδιαφέροντος των μαθητών στις θετικές επιστήμες και τεχνολογίες. Εκεί λοιπόν παρατήρησα τον ενθουσιασμό και την ανάγκη των νέων παιδιών να έρχονται σε επαφή με τις τεχνολογίες αιχμής αλλά και την έκπληξη τους που εγώ π.χ ως Χημικός Μηχανικός εργάζομαι στο κομμάτι της διαγνωστικής ιατρικής. Πλέον υπάρχει διεπιστημονικότητα κι επιστήμονες από τελείως διαφορετικούς κλάδους, οι οποίοι συνεργάζονται για ένα κοινό στόχο. Δηλαδή μπορεί να είσαι μαθηματικός και να ασχολείσαι με την ανάπτυξη φαρμάκων! Αν τα παιδιά δεν έχουν πλήρη εικόνα της κατάστασης δεν πρόκειται ποτέ να κάνουν συνειδητές επαγγελματικές επιλογές, δεν θα έχουμε νεανική επιχειρηματικότητα ειδικά σε τεχνολογίες αιχμής και θα ανακυκλώνονται άνεργοι νέοι σε «κλασικά» και κορεσμένα σε πολλούς κλάδους επαγγέλματα.

Αυτό που μου έχει λείψει περισσότερο τον τελευταίο χρόνο είναι να αγκαλιάσω τους φίλους μου χωρίς να με νοιάζει!

Το πρώτο πράγμα που θα κάνω μόλις τελειώσει η καραντίνα είναι να κάνουμε ένα reunion με τις φίλες μου από το σχολείο και σε δεύτερο χρόνο θα πάω στην Νέα Υόρκη σε φίλους (και συνεργάτες) που τόσο μου έχει λείψει.

Το αγαπημένο μου μέρος στη Θεσσαλονίκη είναι η αγορά του κέντρου. Όταν είμαι στην πόλη, τα Σάββατα είναι πάντα αφιερωμένα στην αγορά του κέντρου με την ξαδέρφη μου, τη μαμά μου και τη θεία μου.

Το κρυφό μου σημείο στην πόλη είναι η μπουγάτσα στον Γιάννη μετά από ξενύχτι.

Μέσα στη περίοδο της καραντίνας έμαθα να μαγειρεύω καλά!

Τα μελλοντικά μου σχέδια είναι να μη θεωρώ τίποτα δεδομένο, να ταξιδεύω όσο περισσότερο μπορώ και όσο πιο μακριά μπορώ και να περνάω καλά με την οικογένεια και τους φίλους μου.

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί μόνο όμορφες αναμνήσεις έχω. Νομίζω όμως ότι αντικειμενικά έχει και κάτι μαγικό σαν πόλη που σε κάνει να θες πάντα να γυρνάς -και στη δική μου περίπτωση να ελπίζεις ότι θα στα φέρει η ζωή έτσι και θα καταλήξεις εκεί!

Θα ήθελα η πόλη μου να μου δώσει ευκαιρίες -όπως και στους υπόλοιπους νέους ανθρώπους που έχουν φύγει- ώστε να γυρίσω πίσω χωρίς να χρειαστεί να κάνω μεγάλες εκπτώσεις στη καριέρα μου. Θα ήθελα πάρα πολύ το παιδί μου να μεγαλώσει στην πόλη που μεγάλωσα.

Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω τη Θεσσαλονίκη με 3 λέξεις φαγητό, θάλασσα, πολυπολιτισμικότητα.