Θαυμάζω τις γυναίκες που έχουν όραμα. Που δεν επαναπαύονται, που προσπαθούν συνεχώς για το καλύτερο και δεν φοβούνται να αναλάβουν πολλούς ρόλους. Σ' αυτήν την κατηγορία ανήκει και η Έλλη Σαρηκεχαγιά. Μία επιτυχημένη επιχειρηματίας, σύζυγος και μητέρα, αλλά αναρωτιέμαι, αξίζει να βάζουμε «ταμπέλες»; Μήπως ο χαρακτηρισμός «ευτυχισμένος άνθρωπος» καλύπτει τελικά όλα τα παραπάνω; Είχα πολύ καιρό να ακούσω από κάποιον ότι δεν θα άλλαζε τίποτα στη μέχρι τώρα πορεία του, ωστόσο η Έλλη το πιστεύει, και εν αγνοία της, με γέμισε ελπίδες. Βέρα Θεσσαλονικιά, μεγάλωσε στη δυτική πλευρά της πόλης αλλά η αγαπημένη της γειτονιά παραμένει εδώ και χρόνια το κέντρο. Γόνος της οικογενείας Σαρηκεχαγιά, από πολύ μικρή η ίδια και τα αδέρφια της ήταν κομμάτι της ιστορίας των επίπλων, οπότε η ενασχόληση με την επιχείρηση Mexil ήταν αναπόφευκτη. Βασικές αξίες της τόσο στην επαγγελματική όσο και στην προσωπική της ζωή είναι η αξιοπρέπεια, το όραμα, ο δυναμισμός και η ομαδικότητα. 

Ας την γνωρίσουμε καλύτερα!

Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια γειτονιά της Ευκαρπίας. Η κλασική ελληνική γειτονιά, με την οικειότητα της «Καλημέρας» και της προσφώνησης με το μικρό όνομα, παιδικές φωνές, τζαμί και γέλια. Δε θα ξεχάσω ποτέ την άνοιξη που άνθιζε ο τόπος!

Η αγαπημένη μου γειτονιά είναι το κέντρο της Θεσσαλονίκης! Η θέα στη θάλασσα, η πρωινή πάχνη και τα απίθανα χρώματα του ηλιοβασιλέματος!

Όταν ήμουν παιδί ήθελα να σχεδιάζω έπιπλα και να τα βλέπω να «ζωντανεύουν» από το χαρτί. Από πολύ μικρή ηλικία, εγώ και τα δύο μου αδέρφια, ήμασταν κομμάτι αυτής της ιστορίας του επίπλου, τόσο που δεν ξέρω αν ποτέ σκεφτήκαμε κάτι άλλο ως επάγγελμα. Δεν θα μπορούσα να «με δω» σε κάποιον άλλο χώρο που δε θα μύριζε ξύλο ή βερνίκι.

Η σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη θα έλεγα ότι είναι σχέση πάθους! Τη λατρεύω την πόλη μας και ας υπάρχουν πράγματα που με στενοχωρούν να βλέπω.

Σπούδασα Business Marketing & Management. 

Η γυναικεία επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια πιστεύω πως η γυναίκα δε χρειάζεται καθημερινά να επαναξιολογείται και να αποδεικνύει την αξία της. Έχει κερδίσει μια θέση ισχύος μετά από επιμονή, θυσίες ετών και πολλή δουλειά!

Ο συνδυασμός καριέρας και οικογένειας δεν είναι ένας δρόμος, στρωμένος με ροδοπέταλα. Θα πω όμως ότι ανήκω στις τυχερές γυναίκες που είχαν από την αρχή και εξακολουθούν να απολαμβάνουν μεγάλη κατανόηση και στήριξη.

Ο ρόλος της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία είναι πολυδιάστατος όπως και η φύση της. Πολλοί οι ρόλοι που καλείται να συνδυάσει. Θεωρώ πως η ισορροπία έρχεται μόλις αγαπήσει τον εαυτό της και τον επαινέσει για όσα καθημερινά καταφέρνει.

Οι αδιαμφισβήτητες αξίες στη δουλειά μου είναι η αξιοπρέπεια, το όραμα, ο δυναμισμός, η ομαδικότητα.

Προτεραιότητα στους ρόλους μου έχει η οικογένεια. Όταν την έθεσα ως δεδομένη, όλα έγιναν με κάποιο τρόπο «απλούστερα».

Η μητρότητα έχει αλλάξει τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα. Δε θα μπορούσε να μην το κάνει άλλωστε. Η μητρότητα καταφέρνει να δώσει άλλη διάσταση στα πράγματα, σε κάνει να νιώθεις αήττητη!

Η παρουσία της γυναίκας σε ηγετικές θέσεις στις μέρες μας είναι ευκολότερη σίγουρα έναντι του παρελθόντος. Είναι μια μάχη που την έχουμε κερδίσει. Πάντα βέβαια θα υπάρχουν αντιλήψεις κι ένα κατεστημένο που θα φέρνει θύμησες άλλων εποχών. Το πιο σημαντικό που έχουμε κατακτήσει θεωρώ πως είναι η αλληλοϋποστήριξη και η μεταξύ μας αναγνώριση.

Η διαδρομή για την εξέλιξη της καριέρας δεν σταματάει ποτέ και αυτή είναι η μαγεία... Να μη σταματάς, να συνεχίζεις, να εξελίσσεσαι, να βελτιώνεσαι.

Αν θα άλλαζα κάτι στη ζωή μου, αυτό θα ήταν απολύτως τίποτα. Νιώθω ευλογημένη και συγχρόνως ευγνώμων για όλα όσα έχω ζήσει, για όσα έχω καταφέρει, για όλους τους ανθρώπους που έχω στη ζωή μου. Όσο κλισέ και αν ακουστεί, και τα λάθη μου κάτι μου έμαθαν, με πήγαν παρακάτω. Τολμώ να πω όχι λοιπόν, δε θα άλλαζα κάτι ως εδώ.

Μία στιγμή στην καριέρα μου που έχει μείνει ανεξίτηλη είναι η μέρα που ανοίξαμε το κατάστημα στην Πυλαία. Ήταν το όνειρό μας, θέλαμε η Mexil να αποκτήσει και έναν άλλο χαρακτήρα, έτσι ώστε να εξυπηρετεί εκτός του επαγγελματικού επίπλου και την επιλογή μοναδικών κομματιών για κατοικίες. Ήταν μια μεγάλη γιορτή!

Η δημιουργικότητα είναι συνώνυμο του οξυγόνου στη ζωή.

Νιώθω περήφανη για την οικογένειά μου.

Ένας άνθρωπος που θαυμάζω ιδιαίτερα είναι η μητέρα μου, για όλα όσα πέτυχε, γιατί δεν ξέρει τι θα πει «δεν μπορώ», γιατί είναι πάντα έτοιμη να παλέψει, με ένα χαμόγελο σχεδόν παιδικό

Το μαγαζί - «στέκι» που μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου η αλήθεια είναι πως δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο. Όπου κι αν βρεθώ στο κέντρο της πόλης με αγαπημένους ανθρώπους, για μένα είναι μια στιγμή που απολαμβάνω.

Η πιο έντονη μνήμη που έχω από τη Θεσσαλονίκη είναι τα ατέλειωτα ξενύχτια μας, αυτά που αν δεν έβλεπες τον ήλιο να ανατέλλει και δεν έτρωγες μπουγάτσα, δεν επέστρεφες στο σπίτι!

Το μέρος της πόλης που έχω την πιο ωραία ανάμνηση είναι οι μικρές γειτονιές του κέντρου που αγαπώ.

All time classic αγαπημένο μου μέρος στη Θεσσαλονίκη είναι Λεωφόρο Νίκης, την οποία ξεχωρίζω. Όμορφα κτίρια της παλιάς Θεσσαλονίκης που ακόμη διατηρούνται, η παραλία, κόσμος, με κάποιο τρόπο νιώθω ότι εκεί χτυπά ο σφυγμός της πόλης.

Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει ποτέ «η αγάπη όταν μοιράζεται, πολλαπλασιάζεται».

Δεν αποχωρίζομαι ποτέ το κινητό μου ως σημείο των καιρών, αλλά και γιατί με αυτό αισθάνομαι ότι είμαι «πάντα εκεί» για ό,τι χρειαστεί.

Το επόμενο project που ετοιμάζω είναι μια σειρά exclusive by Mexil... Δεν θα αποκαλύψω λεπτομέρειες όμως.

Μια από τις καθημερινές μου συνήθειες είναι ότι φροντίζω να επισκέπτομαι, έστω και για λίγο, διαφορετικούς χώρους που έχουμε δημιουργήσει στην πόλη. Εκτός του ότι είναι όλοι τόσο ξεχωριστοί, νιώθω οικεία και γεμίζω με απίστευτη θετική ενέργεια.

Η «κρυφή» μου δραστηριότητα στην πόλη είναι μια βόλτα με το ποδήλατο στην Παραλία. Νιώθω ότι ξαναγεννιέμαι.

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί είναι ένα μέρος που «αισθάνεται» και δε σε αφήνει να ξεχνάς την αξία «των στιγμών».

Αν θα άλλαζα κάτι στη πόλη μου θα ήταν οι επιλογές μετακίνησης, τους δρόμους -κυρίως για τους πεζούς- και θα ήθελα περισσότερες κοινές δράσεις. Αισθάνομαι ότι τώρα που τις έχουμε περισσότερο ανάγκη από ποτέ, τις έχουμε ξεχάσει.

Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο με τον αέρα και την παρόρμηση που είχε σε προηγούμενες δεκαετίες, θερμοκοιτίδα για καθετί διαφορετικό, νεωτεριστικό. (Δυστυχώς αισθάνομαι ότι αυτό το χάνουμε).

Αν θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσω με 3 λέξεις αιώνια έφηβη, ατμοσφαιρική, ανθρώπινη (ακόμη).