Η Χριστίνα Φλαμπούρη και η Βανέσα Αρχοντίδου είχαν έναν στόχο: να κατακτήσουν τις εφτά κορυφές των ψηλότερων βουνών της γης. Πλέον, η ελληνική σημαία τους ήδη ανεμίζει στα πέντε από αυτά: στο Κιλιμάντζαρο στην Αφρική, στο Ακονκάγκουα στην Αργεντινή, το Ελμπρούς στη Ρωσία, το Ντενάλι στην Αλάσκα και το Πούντσακ Τζάγια στην Ινδονησία. Επόμενοι προορισμοί τους είναι το μυθικό Έβερεστ μέσα στη χρονιά και ο Όρος Βίνσεν στην Ανταρκτική το 2020.

Το πρότζεκτ τους “A Woman Can Be” έχει σκοπό να αναδείξει με τον πιο ιδανικό τρόπο την απίθανη δύναμη που κρύβει μια γυναίκα μέσα της -σωματική και ψυχολογική- την αντοχή, την υπομονή και την επιμονή της, χαρακτηριστικά που πάντα λειτουργούν ως ατού, ώστε να κατακτήσει ό,τι ονειρεύεται, ακόμα και την ψηλότερη κορυφή του κόσμου.

Οι δυο τους, παρακάτω μιλούν για το πώς κατέληξαν από σημαντικά στελέχη σπουδαίων εταιριών να σκαρφαλώνουν σε απόκρημνα βουνά και συνθήκες που ούτε καν φαντάζεστε, τον καθημερινό τους ρόλο ως μητέρες και επαγγελματίες, αλλά και την περιποίηση της επιδερμίδας τους κατά τη διάρκεια των αποστολών τους. Γιατί ποιος είπε ότι δε χωρά η beauty routine, ακόμα και όταν βρίσκεται στα 6000 μέτρα ύψος;

Πως μπήκε η ορειβασία στη ζωή σας;

Χριστίνα: Ξεκίνησε ως μια πρόσκληση να ξεπεράσω τον φόβο μου για το ύψος. Ήταν πριν περίπου 5 χρόνια όταν ένας ξάδερφός με κάλεσε σε μια εκδρομή αναρρίχησης. Αυτή τη μέρα τη θυμάμαι σαν να ήταν χθες… κάθε φορά που προσπαθούσα να απομακρύνω τα πόδια μου από το έδαφος, με έλουζε κρύος ιδρώτας. Εκείνη τη μέρα τα παράτησα. Όμως τις επόμενες σκεφτόμουν έντονα την αντίδραση μου. Σκεφτόμουν, γιατί αφήνω ένα φόβο να περιορίζει την ζωή μου, γιατί τα παράτησα τόσο εύκολα; Επομένως, γύρισα στο βουνό και κάθε φορά που ξεπερνούσα τα όρια μου, την επόμενη φορά ένιωθα πιο δυνατή και έτσι αγάπησα το βουνό. Από μια πρόκληση, το βουνό έγινε πλέον τρόπος ζωής.

Βανέσα: Μπήκε τυχαία (αν και, εκ των υστέρων, όταν το σκέφτομαι, ίσως ήταν μοιραία). Ήμουν 28 χρονών και δούλευα πολλές ώρες στο γραφείο. Στον χώρο του marketing, και ειδικά στον τομέα των καταναλωτικών προϊόντων, το μυαλό δε σταματά να σκέφτεται τη δουλειά, τις μάρκες, τον ανταγωνισμό… γιατί υπάρχουν παντού γύρω μας… στην τηλεόραση, στο σούπερ μάρκετ, στο γυμναστήριο. Μια μέρα, μια φίλη μου στο γραφείο μου πρότεινε να πάμε την Κυριακή εκδρομή με έναν ορειβατικό σύλλογο. Δεν είχα τίποτα καλύτερο να κάνω και πήγα. Σαν εμπειρία δεν ήταν ευχάριστη, πολλές ώρες περπάτημα, πολύ κούραση, τα πόδια μου πονούσαν. Όμως όταν η μέρα τελείωσε και γυρίσαμε πίσω δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου τις όμορφες εικόνες της φύσης, τα γέλια και τη θέα από την κορυφή. Για πρώτη φορά, μετά από καιρό δεν είχα σκεφτεί καθόλου τη δουλειά. Το μυαλό μου είχε καθαρίσει και νόμιζα ότι η εκδρομή αυτή είχε διαρκέσει, όχι μια μέρα, αλλά μια εβδομάδα. Έτσι μπήκε η ορειβασία στη ζωή μου, σαν μέσο αποσυμπίεσης και μετά σαν «πάθος» και μέσο αυτοπροσδιορισμού.

Έχετε καταφέρει κατά καιρούς μεγάλες επιτυχίες. Περιγράψτε μας την ωραιότερη στιγμή που έχετε ζήσει.

Η ωραιότερη στιγμή, η πιο έντονη τουλάχιστον ήταν όταν πατήσαμε στην κορυφή του Denali/McKinley της υψηλότερης κορυφής της Β.Αμερικής στην Αλάσκα. Ήταν 4 Ιουλίου, η μέρα ήταν ηλιόλουστη. Είχαμε προσπαθήσει και την προηγούμενη μέρα να επιχειρήσουμε το λεγόμενο summit push (την προσπάθεια ανάβασης στην κορυφή από την τελευταία κατασκήνωση) αλλά μια έντονη κακοκαιρία μας είχε καθηλώσει. Αυτό μας είχε αγχώσει σε σημείο που αμφισβητούσαμε αν θα είχαμε το κατάλληλο «παράθυρο» καιρού που θα μας επέτρεπε να φτάσουμε την πολυπόθητη κορυφή. Γενικά, σε όλο το διάστημα της αποστολής είχαμε περάσει τόσες αγωνίες και τόση κούραση, ώστε όταν φτάσαμε κοντά στην κορυφή και αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι το όνειρο σε λίγη ώρα θα γινόταν πραγματικότητα, νομίζαμε ότι ζούσαμε σε παραμύθι. Λίγα μέτρα πριν την κορυφή πιαστήκαμε χέρι-χέρι και κάναμε μαζί τα τελευταία βήματα. Ήμασταν και οι δύο οι πρώτες Ελληνίδες που ανέβηκαν το Ντενάλι, μια συμβολική κίνηση ομαδικότητας, αλληλεγγύης, αλλά και κάτι πιο προσωπικό… Ήταν η επισφράγιση της φιλίας μας.

Είστε γυναίκες, επαγγελματίες, μητέρες… Πως καταφέρνετε να τα συνδυάσετε όλα;

Και οι δυο: Με αυστηρό πρόγραμμα και αρκετές φορές με μεγάλη δόση ψυχαναγκασμού. Καθημερινά χρειάζεται να ισορροπούμε μεταξύ της δουλειάς, της προπόνησης και της προσωπικής ζωής.

Βανέσα: Ως μητέρα πολλές φορές αισθάνομαι ότι χρειάζομαι περισσότερο χρόνο με τα παιδιά μου αλλά προσπαθώ να συνδυάζω κάποιες δραστηριότητες. Για παράδειγμα προσπαθώ να προσαρμόσω τη δική μου προπόνηση τις ώρες που τα παιδιά μου πηγαίνουν στο στίβο ή να δουλέψω στον υπολογιστή το βράδυ όταν θα έχουν ήδη κοιμηθεί.

Ποια ρουτίνα ομορφιάς ακολουθείτε στο βουνό;

Και οι δυο: Το πρωί φοράμε οπωσδήποτε αντηλιακό πριν ξεκινήσουμε το περπάτημα. Κατά τη διάρκεια της ημέρας ανανεώνουμε την αντηλιακή προστασία με το αντηλιακό spray που είναι πολύ εύκολο στη χρήση αφού δε χρειάζεται να βγάζουμε τα γάντια. Στα υψηλά υψόμετρα που η ατμοσφαιρική πίεση δεν ευνοεί τη χρήση του spray, ανανεώνουμε την αντηλιακήπροστασία με το αντηλιακό stick που είναι κατάλληλο και για τις ευαίσθητες περιοχές των ματιών και των χειλιών. Στο τέλος της ημέρας έχουμε αρκετό χρόνο μέσα στη σκηνή και η περιποίηση δεν είναι απλά ανάγκη, αλλά και μια καθημερινή απόλαυση.

Βανέσα: Εγώ καθαρίζω το πρόσωπο μου με το VichyPureteThermaleMicellaire3 σε 1 που είναι ιδανικό και για καθαρισμό και για ντεμακιγιάζ και βάζω αμέσως μετά την Liftactiv collagen. Έχω πάντα μαζί μου και τα Liftactiv Micro Hyalu Patches, τα θαυματουργά όπως τα λέω. Μετά από μια ημέρα έντονης ταλαιπωρίας που βλέπω σκασίματα και ρυτίδες στην περιοχή των ματιών, κοιμάμαι φορώντας τα Micro Hyalu Patchs και ως εκ θαύματος την επόμενη μέρα οι λεπτές γραμμές εξαφανίζονται (γέλιο)!

Γιατί το πρόγραμμα «a woman can be» είναι τόσο σημαντικό για εσάς;

Χριστίνα: Γιατί έχει βγει από την ψυχή μας και το στηρίζουμε για την «ψυχή» μας! Η δια βίου άθληση, το κυνήγι των προσωπικών μας στόχων και η αγάπη για την φύση είναι η καρδία του “A Woman Can Be”, επομένως μέσω της δράσης του στηρίζουμε όλα μας τα πιστεύω για μια πιο ευτυχισμένη ζωή.

Βανέσα: Η δική μας ανάγκη να δώσουμε προτεραιότητα σε έναν προσωπικό στόχο που μας προσδιορίζει και μας κάνει ευτυχισμένες, αλλά και οι δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε και συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε προκειμένου να τον πραγματοποιήσουμε, έδωσαν το έναυσμα για τη δημιουργία του “Α woman can be”. Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε έναν φορέα που να αγκαλιάζει πρωτοβουλίες που εμπνέουν τους ανθρώπους να ακολουθήσουν τα προσωπικά τους όνειρα, να αγαπήσουν τη φύση και τη δια βίου άθληση (ανεξάρτητα από το επάγγελμα ή την ηλικία τους), να δουλεύουν με αλληλεγγύη για την πραγματοποίηση σκοπών και ιδεών και να συσπειρώνονται όχι μόνο για την αντιμετώπιση αναγκών αλλά και για την υλοποίηση σπουδαίων επιτευγμάτων.