Όμορφα μεγαλώνει ο Γιώργος, παραμένοντας δοτικός και ήσυχος. Παρόλο που τα όσα λέει -ή δημιουργεί- προκαλούν συζητήσεις και στρέφουν την προσοχή μας σε θέματα που λίμναζαν αφώτιστα, εκείνος δεν αποζητά την προβολή, δε νιώθει πλέον την ανάγκη να είναι ο πρωταγωνιστής στο θέατρο ή στην τηλεόραση. Μέσα μου νιώθω πως ανήκει σε μια ομάδα ανθρώπων που έχουν μια σοβαρή αποστολή: να βοηθήσουν όλους εκείνους που δεν έχουν φωνή, που θα ήθελαν να σηκώσουν το ανάστημά τους, έστω και κατά ένα σκαλοπάτι, όπως τα παιδιά που ίσως είναι αναγκασμένα να καταπνίγουν τη μοναδικότητά τους.
ΑΦΕΤΗΡΙΑ: «ΣΕΡΡΕΣ»
Για το σίριαλ «Σέρρες» -βρίσκεται στην πλατφόρμα ΑΝΤ1+-, στο οποίο σκιαγραφείται με μοναδικό τρόπο η σχέση ενός ομοφυλόφιλου άντρα (τον υποδύεται ο πρόωρα χαμένος Πάνος Νάτσης) με τον πατέρα του (Γιώργος Γάλλος), μετά την απώλεια της μητέρας και συζύγου της οικογένειας, πολλοί υποστήριξαν πως ίσως θα έπρεπε να προβληθεί στα σχολεία, ώστε να κατανοήσουν τα παιδιά την έννοια της ενσυναίσθησης. «Η ιστορία αυτή ήταν η παρέα μου στη δεύτερη καραντίνα. Ξεκίνησα να τη γράφω όταν ανέβηκα στις Σέρρες, καθώς ο πατέρας μου είχε σπάσει το χέρι του και τον βοηθήσαμε να περάσει όλη αυτήν τη διαδικασία. Έκανα καλή παρέα μαζί του, πήγαμε στη λίμνη Κερκίνη, για καφέ στην Ακρόπολη Σερρών. Περνούσαμε τόσο ωραία, που μας έψαχνε η μαμά που ήταν στο σπίτι. Εκεί ξεκίνησα να σκαρώνω μία ιστορία, την οποία έγραφα για να διασκεδάσω. Όταν επέστρεψα στην Αίγινα, όπου πέρασα τη δεύτερη καραντίνα μόνος, αυτοί οι άνθρωποι ήταν η παρέα μου. Στην ουσία, έγραφα τη σειρά χωρίς να σκέφτομαι τα κανάλια, αλλά για να συγκινούμαι και να γελάω εγώ. Ήταν η ωραιότερη διαδικασία γραψίματος που έχω περάσει, είχα απόλυτη ελευθερία. Όταν έφτασα στο τέταρτο επεισόδιο, κατάλαβα ότι θα γίνει σίριαλ και ότι δεν είναι απλώς η παρέα μου. Για μένα, οι “Σέρρες” είναι η ελευθερία να δημιουργείς, να λες όποια ιστορία θέλεις. Γι’ αυτό είναι ελεύθερα δική μου και είμαι πολύ ελεύθερα ο εαυτός μου σε αυτήν. Συνεπώς, θα ήθελα αυτήν την ελευθερία να τη μεταφέρω και σε άλλους ανθρώπους, να δουν σχέσεις και καταστάσεις που δε βλέπουμε στην τηλεόραση. Δεν είναι σύνηθες να βάλεις έναν gay χαρακτήρα σε πρώτο πλάνο και να προβάλλεις μία τόσο ωραία σχέση με τον πατέρα ή τη φίλη του. Για όλες τις σειρές μου έχω ακούσει όμορφα λόγια, αλλά αυτή είχε αυξημένη επιδραστικότητα. Άγγιξε ανθρώπους στην καρδιά, δεν τους έφτιαξε απλώς τη διάθεση. Σε κάποιους άλλαξε την οπτική που έχουν για τη ζωή και για τη σχέση με τους γονείς τους. Μου το έχουν μεταφέρει πολλά ΛΟΑΤΚΙ παιδιά. Αυτή η σειρά είχε νοιάξιμο και όχι φιλοδοξία. Όταν λόγου χάρη έγραφα το “Πάρα Πέντε”, ήθελα να είναι νούμερο ένα, ενώ τώρα ήθελα απλώς να είναι βάλσαμο στην καρδούλα κάποιων ανθρώπων», αποκαλύπτει.
Ήταν ο ίδιος που επέλεξε να προβληθεί η σειρά στην πλατφόρμα ANT1+ και όχι σ’ ένα κανάλι πανελλαδικής εμβέλειας. Και αυτό έγινε με συγκεκριμένο σκεπτικό: «Νομίζω ότι σας το έχω πει ήδη. Έχω φύγει από την τηλεόραση. Τη χόρτασα, την απόλαυσα, πέρασα πολύ ωραία, θα ήταν αχαριστία να έλεγα ότι έχω παράπονα ή απωθημένα. Έκανα όλα όσα ονειρευόμουν και παραπάνω. Παρατηρώ και τον εαυτό μου: επιστρέφω στο σπίτι και παρακολουθώ ένα σίριαλ σε μια πλατφόρμα, δεν ανοίγω την τηλεόραση ως “μουσικό χαλί” μέσα στο σπίτι. Πλέον “μουσικό χαλί” στην καθημερινότητά μου είναι τα τραγούδια, η θάλασσα, τα γατιά μου. Ησύχασα. Άλλαξε η ζωή μου στην Αίγινα. Εξάλλου, η τηλεόρασή μας μοιάζει να μην έχει την ψυχραιμία να συζητήσει κάποια πράγματα. Δεν ήθελα να ρίξω τη σειρά μου σ’ ένα μέσο που δεν έχει την ψυχραιμία να την αντιμετωπίσει σωστά. Δεν ήθελα με τίποτε να παίζει ένα επεισόδιο και την άλλη μέρα να ακούω 50 ανθρώπους να το αναλύουν. Ήθελα να το δουν οι άνθρωποι με τους οποίους νιώθω ότι ταιριάζω. Και δεν έχω παράπονο, μπήκαν και το είδαν».
Δεδομένου ότι στις «Σέρρες» εντοπίζονται στοιχεία αυτοβιογραφικά, σχέσεις κανονικές -αν και πραγματικά δεν ξέρω τι είναι κανονικό και τι όχι-, αγάπη που ξεχείλιζε, η απουσία, το αγκάθι της απώλειας και οι δεύτερες ευκαιρίες, αναρωτιέμαι «πόσος Γιώργος» υπάρχει στον ήρωα της σειράς Οδυσσέα (Πάνος Νάτσης). Κι ο Γιώργος απαντά: «Με την αδελφή μου και την ανιψιά μου λέμε τα πάντα. Στη μαμά και στον μπαμπά δε λέω τα αισθηματικά μου - καλά αυτήν την περίοδο δεν έχω κιόλας, οπότε τι να τους πω; Ωστόσο, σίγουρα έχουμε φτάσει με τους γονείς μου σ’ ένα σημείο που, αν είχα έναν σύντροφο, από τα πρώτα πράγματα που θα έκανα, θα ήταν να τους τον συστήσω, ώστε να γίνει μέλος της οικογένειας. Η μαμά μου είναι υποστηρικτική και ενημερωμένη για όλα. Ο μπαμπάς είναι ο άνθρωπος που ποτέ δεν ασχολείται με το τι μπορεί να λένε οι άλλοι. Όταν μεγαλώνουν οι άνθρωποι αποκτούν σοφία, καταλαβαίνουν τι πραγματικά έχει σημασία και τι όχι. Είναι χαρούμενοι και υπερήφανοι για το παιδί τους, με αγαπάνε και τους αγαπάω κι εγώ, κι αυτό πρέπει να είναι αρκετό. Ειλικρινά, με εκπλήσσει πώς είναι δυνατόν για κάποιους ανθρώπους να μην έχει σημασία η αγάπη που έχουν για το παιδί τους -και αντίστοιχα εκείνη του παιδιού για τον γονιό-, αλλά το τι μπορεί να σκέφτεται κάποιος τύπος που μένει πέντε πολυκατοικίες πιο πέρα. Το θεωρώ ανεξήγητο».
«42497»: ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΗ ΔΥΣΤΟΠΙΑ
Μετά την προβολή της σειράς «Σέρρες», ο δημιουργός τους έλαβε μηνύματα από παιδιά και γονείς που αισθάνθηκαν να «καθαρίζει» κάτι μέσα τους, να φεύγει ένα βάρος. Το δικό του νέο «παιδί» πάντως έχει τίτλο «42497» και ανεβαίνει στα τέλη Οκτωβρίου στο θέατρο «Ήβη». «Αυτό το έργο σηματοδοτεί την ελευθερία την οποία ανέφερα στην αρχή της συζήτησής μας. Άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να γράψει αυτό το οποίο μου γεννήθηκε, και τη φαντασία μου αχαλίνωτη. Το χιούμορ, που πάντα υπερίσχυε στα έργα μου, εδώ δεν υπάρχει. Δεν είναι κωμωδία, συγχωρήστε με γι’ αυτό. Καταλαβαίνω ότι θέλω να γράφω πλέον αυτό που νιώθω, ανά πάσα ώρα και στιγμή. Εάν περνάω περίοδο στενάχωρη, γκρίζα ή λιγότερο ξέγνοιαστη, να μην το φοβάμαι, να το μοιράζομαι. Εξάλλου, το να μοιράζεσαι τον προβληματισμό σου πάλι αγάπη είναι. Το έργο ήρθε ως επιστέγασμα όσων έζησα τα τελευταία δύο χρόνια. Ο εγκλεισμός, η πανδημία, η απαγόρευση της επαφής. Η σύνδεση με τη φύση που βίωσα στην Αίγινα. Η απώλεια του φίλου μου Πάνου Νάτση, που έφυγε τόσο ξαφνικά, απροσδόκητα, άδικα, που έμεινα να αναρωτιέμαι, όπως όλοι μας, πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό. Αυτά τα τρία πράγματα αποτυπώνονται στο θεατρικό “42497”. Είναι σαν να λέω στο κοινό ότι: “Δε θα σας κάνω πάντα να γελάτε, αλλά θα σας λέω την αλήθεια μου και αυτό το οποίο αισθάνομαι”», εξηγεί.
Τι σημαίνει «42497» δε θα αποκαλύψουμε, αλλά λίγα πράγματα για την υπόθεση του νέου θεατρικού έργου του Γιώργου Καπουτζίδη μπορούμε ν’ αναφέρουμε. Σε ένα δυστοπικό μέλλον, λοιπόν, ο πλανήτης μας έχει καταστραφεί, η μόλυνση γιγαντώθηκε, οι θερμοκρασίες είναι ακραία υψηλές ή χαμηλές και οι λιγοστοί άνθρωποι ζουν κάτω από την επιφάνεια της Γης, σε διαφορετικές κοινότητες, σε τούνελ ανά τον κόσμο. Αποξενωμένοι μεν, απογυμνωμένοι από τα αισθήματα, αλλά το συναίσθημα είναι εκεί, το βλέπουμε εν τη γενέσει του. «Τον άνθρωπο, όπου κι αν τον κλείσεις, το συναίσθημά του θα υπάρχει, μέσα από την καρδιά του κάτι θα γεννηθεί. Άλλοι θα πάνε προς το καλό, άλλοι προς το κακό», αναφέρει ο ίδιος. Παράλληλα, μόλις ολοκληρωθούν οι πρόβες του στην Αθήνα, θα μετακομίσει στη Θεσσαλονίκη, καθώς η επί τρεις σχεδόν σεζόν sold-out παράστασή του «Όποιος θέλει να χωρίσει… να σηκώσει το χέρι του!» θα παρουσιαστεί στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Ύστερα από πρόσκληση του Κ.Θ.Β.Ε., θα τη σκηνοθετήσει ο ίδιος και μάλιστα τον ρόλο που υποδύθηκε η Κατιάνα Μπαλανίκα στην Αθήνα, θα ερμηνεύσει μια σπουδαία ηθοποιός, η Έφη Σταμούλη.
ΕΠΑΝΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ…
Τον περασμένο Μάιο, ο Γιώργος Καπουτζίδης, παρουσιάζοντας τη βραδιά του τελικού της Eurovision από την Ιταλία μαζί με τη Μαρία Κοζάκου, έκανε μία δήλωση-statement, που συζητήθηκε κατά κόρον. Κάποια στιγμή, την ώρα της μετάδοσης, βρήκε τον χώρο να αναφέρει πως: «Κάποιος είπε ότι είμαι “κακιά αδελφή”, που αδελφή είμαι, αλλά είμαι καλή και όμορφη και επιτυχημένη… Και μη σοκάρεστε, αυτά πρέπει να τα συζητάμε ανοιχτά, γιατί, αν δεν τα συζητήσουμε, δε θα τα αντιμετωπίσουμε ποτέ». Τέσσερις μήνες μετά και αφού ο απόηχος έχει κοπάσει, αναρωτιέμαι εάν έστω και μία στιγμή μετάνιωσε για την κίνησή του: «Είναι από τα πιο σωστά πράγματα που έχω κάνει. Ονομάζεται επανοικειοποίηση ενός όρου. Όταν μία πληθυσμιακή ομάδα, όπως η gay κοινότητα, παίρνει μία λέξη προσβλητική, επιθετική ή μειωτική εναντίον της και τη χρησιμοποιήσει η ίδια η κοινότητα, τότε εξαλείφεται ο προσβλητικός χαρακτήρας της. Το “queer” ήταν μια κακή λέξη, μεταφραζόταν “ανώμαλος”, σήμερα όμως η χρήση της άλλαξε από την ίδια την gay κοινότητα. Αυτό ακριβώς έκανα. Αυτοί που ήταν να το καταλάβουν, το πήραν το μήνυμα. Το πώς το μετέφρασαν κάποιοι άλλοι είναι δικό τους πρόβλημα και δεν μπορώ να ασχοληθώ. Αυτοί οι άλλοι, λοιπόν, ας διαμαρτύρονται όχι όταν το “αδελφή” απευθύνεται σε εμένα, αλλά ας πάρουν θέση όταν παιδιά σε σχολεία το απευθύνουν σε άλλα παιδιά. Εκεί να επέμβουν, εμένα ας με αφήσουν, ξέρω πώς να το χειριστώ», υποστηρίζει.
Η ΑΙΓΙΝΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΗ ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ
Απέναντί μου, εδώ και αρκετή ώρα, κάθεται ένας άνθρωπος τόσο πλήρης, που εκπέμπει την απόλυτη συνεννόηση με τα ενδότερα της ψυχής και του μυαλού του. Ο Γιώργος θέλει να ζει, να γράφει και να διηγείται τις ιστορίες του, και μάλλον με την προβολή, τη φήμη και τη ματαιοδοξία τούς «έκλεισε» τους λογαριασμούς του. «Στην Αίγινα όπου ζω δε με παρατηρεί κανείς. Απέκτησα χαλαρότητα και ηρεμία, δε θέλω να τις χάσω. Δε θέλω να πολυεμφανίζομαι ή να παίζω. Δεν έχω την ανάγκη να βρεθώ μπροστά στο κοινό, πήρα, εξάλλου, τόση αγάπη, αλλά κυρίως εκτίμηση από τον κόσμο. Την εισέπραξα, την κατάλαβα. Είμαι πλήρης, δεν έχω ματαιοδοξία. Έγινα λίγο ερημίτης στο νησί. Έμαθα να περνάω και μόνος καλά - κάτι που δεν το είχα στο παρελθόν. Παλαιότερα, η μοναχικότητα ήταν για μένα καταφύγιο, για να γλιτώσω από στενάχωρες καταστάσεις. Τώρα δεν είναι καταφύγιο, έχει άπλα, είμαι χαρούμενος. Στην καραντίνα μπορεί να έβλεπα λιγότερους ανθρώπους στο νησί, αλλά με αυτούς τους λίγους έφτιαξα μία σχέση πολύ πιο ειλικρινή και ανοιχτή. Μιλούσα μαζί τους στα μαγαζιά και με ένοιαζε, δεν το έκανα για τυπικούς λόγους. Χαιρόμουν που τους έβλεπα. Μπορεί, λοιπόν, να έγινα πιο ερημίτης, αλλά δεν έγινα πιο κλειστός. Αντίθετα, νιώθω πιο δοτικός», λέει χαρακτηριστικά. Και ακριβώς επειδή τα έχει βρει τόσο καλά με τον εαυτό του, τον ρωτώ εάν φοβάται μήπως μείνει μόνος του για πάντα: «Ναι, το σκέφτομαι… Δε νομίζω πως έγινα δύσκολος απέναντι στους ανθρώπους ή ότι τους απορρίπτω. Νιώθω τόσο ωραία στο περιβάλλον που έχω φτιάξει, που δε θα απομακρυνθώ για να πάω να συναντήσω κάποιον. Θα ήθελα να έχω μία σχέση που θα τη φέρω στα δικά μου μέρη. Είναι λίγο εγωιστικό αυτό βέβαια… Είναι σημαντικό να μπορείς να μοιραστείς αυτό που έχεις με κάποιον. Αλλά είναι και οι στιγμές που είμαι μόνος και περνάω όμορφα όντας μόνος μου. Αυτό δε μου είχε ξανασυμβεί. Μου συμβαίνει τώρα. Μου είπε ένας φίλος επιχειρηματίας, ο οποίος ζει επίσης στο νησί: “Η Αίγινα σκότωσε τη φιλοδοξία μου”. Νομίζω πως το ενστερνίζομαι αυτό. Μου αρέσει να έχω τους ρυθμούς μου και να γράφω τις ιστορίες μου».
Info: Η σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη «Σέρρες» είναι διαθέσιμη αποκλειστικά στη streaming πλατφόρμα ΑΝΤ1+, κάνοντας εγγραφή στο antennaplus.gr με 14 ημέρες δωρεάν δοκιμή.
Credits
Φωτογραφία: Ολυμπία Κραγασάκη
Styling: Βασίλης Δανίκας, Ναταλία Μπαλτά
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2022
