Ο Εθνικός Κήπος είναι ο πρώτος οργανωμένος χώρος διακοσμητικού πρασίνου της Νεότερης Ελλάδας, ένα «μάτι του κυκλώνα» στο κέντρο της Αθήνας. Ένα σημείο νηνεμίας που τριγυρίζεται από τη μνήμη, την ιστορία, την ένταση της πόλης και των ανθρώπων της. Εκεί όπου η ζωή ησυχάζει, χωρίς να ησυχάζει ποτέ. Και αποτελεί το θέμα του νέου βιβλίου των Θοδωρή Γκόνη – Ελένης Στρούλια “Εθνικός Κήπος, Περίπατος Μαθητείας – 20+1 Στάσεις” που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άγρα, με τις νυχτερινές φωτογραφίες του Στράτου Καλαφάτη να “στολίζουν” τις σελίδες του. Ο βορειοελλαδίτης καλλιτέχνης, που ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, ταξιδεύοντας παράλληλα ανά τον κόσμο για διάφορα projects και εκθέσεις, φωτογράφησε με την ιδιαίτερη οπτική του το ιστορικό αυτό μέρος κατά τις νυχτερινές ώρες και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά ξεχωριστό.

Πώς προέκυψε όμως η ιδέα για τη δημιουργία του βιβλίου; “Μια ιδιαίτερη περιπατητική παράσταση που παρουσιάστηκε για δύο συνεχόμενα χρόνια στο Φεστιβάλ Αθηνών βρίσκεται πίσω από αυτή την φωτογράφιση του Εθνικού κήπου. Ο Θοδωρής Γκόνης μαζί με τη Ελένη Στρούλια, συγκέντρωσαν το υλικό στο οποίο βασίστηκαν για τη δραματουργία του έργου. Οι φωτογραφίες προέκυψαν με τον σχεδιασμό της έκδοσης από την Άγρα και ήρθαν για να ολοκληρώσουν το εγχείρημα» εξηγεί ο Καλαφάτης. «Επέλεξα να φωτογραφίσω τη νύχτα για αισθητικούς λόγους. Αυτή η επιλογή μου πρόσφερε τη μοναδική εμπειρία να βρεθώ ολομόναχος στο κέντρο της Αθήνας σε μια κατάφυτη έκταση διακοσίων στρεμμάτων. Περπατώντας στα μονοπάτια του Κήπου από άκρη σε άκρη μου ερχόταν ήχοι από τη ζωή της πόλης, σειρήνες, λαϊκά άσματα, φωνές και γέλια από ζευγαράκια και περαστικούς. Υπήρχε η αίσθηση μιας περίεργης ελευθερίας και φόβου» συμπληρώνει περιγράφοντας.

Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες και οι δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος; «Η φωτογράφιση τη νύχτα είναι δύσκολη και γοητευτική, δίνει τη δυνατότητα στον φωτογράφο να επιλέξει τι θέλει να κρύψει και τι να φανερώσει αναδεικνύοντας το μέσα από το φως. Από μια άποψη υπάρχει μεγαλύτερη ελευθερία να ξαναχτίσεις τον πραγματικό κόσμο μέσα από αυτές τις επιλογές». Από τη φωτογράφιση δεν έλειψαν και οι.. ανατροπές, καθώς το πρώτο βράδυ υπήρξε μια διαδήλωση στην πόλη και μια γενικότερη αναταραχή. «Σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως μου εξήγησε αργότερα ο Φάνης, νυχτοφύλακας του κήπου, τα χιλιάδες πτηνά που κουρνιάζουν εκεί βρίσκονται σε μεγάλη ανησυχία. Μέσα από τις φυλλωσιές και μέχρι το ξημέρωμα που αποχώρησα, ακουγόταν κάθε είδους λαλιές και κραξίματα που έκαναν το σκοτεινό τοπίο του κήπου σχεδόν τρομακτικό» θυμάται ο Καλαφάτης. 

Πρόκειται για ένα project που θα συνεχιστεί, καθώς όπως ο ίδιος ο φωτογράφος μας αποκάλυψε, θα επιστρέψει στον Εθνικό κήπο για να ολοκληρώσει αυτήν την εργασία προσεγγίζοντας κυρίως τους θαμώνες και τους καθημερινούς επισκέπτες του.

Πρόκειται για ένα project που θα συνεχιστεί, καθώς στους στόχους του φωτογράφου είναι να επιστρέψει στον Εθνικό Κήπο για να ολοκληρώσει αυτήν την εργασία προσεγγίζοντας κυρίως τους θαμώνες και τους καθημερινούς επισκέπτες του.

Kεντρική Φωτογραφία: Αριστερά: Στράτος Καλαφάτης. Δεξιά: Η μνημειώδης δεντροστοιχία με τις Ουασινγκτώνιες στη δυτική είσοδο του Κήπου. Σύμφωνα με τον Σμιτ, φυτεύτηκαν το 1842 από την ίδια την Αμαλία. (φωτογραφία Σ.Καλαφάτη)