Ένα µόλις 95 τ.µ. τυπικό, µεσοαστικό διαµέρισµα της δεκαετίας του ’60, απέκτησε νέα, σύγχρονη πνοή µε την ανακαίνιση κι επαναδιοργάνωση της κάτοψης και των χώρων του. Το διαµέρισµα που δικαίως έχει ονοµαστεί Pied a’ Terre (προσωπική κατοικία παροδικής διαµονής), προσεγγίστηκε µε βάση τις ανάγκες των ιδιοκτητών -πατέρα επιχειρηµατία διαρκώς µετακινούµενου και γιου φοιτητή- µε οικογενειακή έδρα την Αθήνα και την απόλυτη προτίµησή τους στις καθαρές γραµµές και την απλότητα.
Μια σειρά από καθαιρέσεις και ριζικές αλλαγές στη διάταξη του layout δηµιούργησαν τις δύο ζώνες της καθηµερινής ζωής, που περιλαµβάνουν το καθιστικό και την τραπεζαρία, που βρίσκεται σε άµεση σχέση µε την κουζίνα και σηµειακά διαχωρίστηκαν από την -ελεύθερη στον χώρο- πλάτη της τηλεόρασης. Η τραπεζαρία χαρακτηρίζεται εµφατικά από το υπερµεγέθες -πολλαπλών χρήσεων- τραπέζι και από το αξονικά στο τραπέζι οργανωµένο άνοιγµα που παρέχει επικοινωνία µε την εστία της κουζίνας, ενώ η συρόµενη πόρτα προσφέρει την αναγκαία οπτική αποµόνωση από τον χώρο του καθιστικού.
Ο σκόπιµα «δυσανάλογος» µε τον χώρο καναπές οριοθετεί το υπερβολικά άνετο καθιστικό, που ζητήθηκε έτσι ώστε να προτρέπει σε ατέλειωτες ώρες χαλάρωσης µπροστά στην τηλεόραση. Ο κύριος διάδροµος, που οδηγεί στα υπνοδωµάτια, είναι ευθυγραµµισµένος µέσα από την ένθεση σ’ εσοχές προϋπάρχουσες αποθηκευτικών χώρων ιµατιοθήκης και παπουτσοθήκης, και διασταυρώνεται κάθετα στο µέσο του, µε την πρόσβαση στα δύο λουτρά.
Το σύνολο αποπνέει µία εύθραστη, διακριτική αναφορά στον αισιόδοξο µοντερνισµό της Αθήνας των δεκαετιών του ‘50 και ‘60, µέσα από την επιλεκτική χρήση χρωµάτων και στοιχείων εξοπλισµού που παρέµειναν «σύµβολα» και αποδίδονται µ’ έναν ελεύθερο, σύγχρονο τρόπο, που γίνεται στην προκειµένη περίπτωση ιδιαίτερα γοητευτικός.
Αγαπηµένες γωνιές και τα πιο γοητευτικά του σηµεία… ο τρόπος µε τον οποίο το αξονικά στο τραπέζι οργανωµένο άνοιγµα παρέχει επικοινωνία µε την εστία της κουζίνας και την καθηµερινή προετοιµασία φαγητού, ενώ µία συρόµενη πόρτα εξασφαλίζει την αναγκαία οπτική αποµόνωση από τον χώρο του καθιστικού.
Τα στοιχεία που κάνουν κάθε χώρο ξεχωριστό... µία ενιαία σχεδιαστική γραφή αφορά στο σύνολο των χώρων, λιτή, αυστηρή και χωρίς τη µεσολάβηση πολλών υλικών, σύµφωνα και µε τις υποδείξεις των χρηστών.
Αδιαπραγµάτευτες αξίες… η συνέπεια σε υψηλά standards σχεδιασµού σε όλες τις κλίµακες και η πιστή υλοποίησή του.
Στους χώρους που σχεδιάζω προσπαθώ να… δαµάσω τα «θέλω µου» µε τις επιθυµίες του χρήστη και τις δυνατότητες του εκάστοτε χώρου.
Η σχέση µου µε την τέχνη και το design… είναι αναπόσπαστο µέρος κάθε αρχιτεκτονικής λύσης, έχοντας ολοκληρώσει συγκεκριµένες σπουδές και µε µία συνεχή, καθηµερινή τριβή.
Έναν χώρο που ζήλεψα και θα ήθελα να έχω σχεδιάσει… είναι τα Lafayette Anticipations.
Αγαπηµένος αρχιτέκτονας: Carlo Scarpa
Μουσείο: Castelvecchio Museum στη Βερόνα της Ιταλίας
Πόλη: Παρίσι
Design: Ιταλία των 50’s
Ξενοδοχείο: Cour des Vosges, Paris
Χρώµα: Gris orange
Αγαπηµένο σηµείο στην πόλη µου: Η συνοικία των Φράγκων
Αν µπορούσα κάτι ν’ αλλάξω θα ήταν… η σχέση των ανθρώπων µε την πόλη τους και τον συνάνθρωπό τους.
Credits
Κεντρική Φωτογραφία: Αριστερά: Βασίλης Καραλάζος & Δεξιά: Ζεστά, φυσικά υλικά στο super άνετο καθιστικό της κατοικίας που προτρέπει σε χαλάρωση.
Φωτογραφία: Γιώργος Σαββατούπης
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ GLOW 158 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2020
