Το παραθαλάσσιο σπίτι ανήκει σε φίλους των αρχιτεκτόνων Tatiana Baibabaeva και Tyson Strang του στούντιο Terra Coll Home, οι οποίοι ανέλαβαν να το μετατρέψουν σε έναν χώρο απόδρασης στη Μεσόγειο, κατάλληλο για όλες τις εποχές του χρόνου. Στόχος τους ήταν να δημιουργήσουν ένα μέρος όπου οι ιδιοκτήτες θα επανασυνδέονται με τη φύση και θα ζουν σε άμεση επαφή με τα φυσικά στοιχεία. Το σπίτι βρίσκεται σε έναν μικρό κόλπο με βότσαλα και άμμο, μόλις τέσσερα μέτρα από τη θάλασσα. Ο κόλπος περιβάλλεται από βράχια που συνεχώς σμιλεύονται από τη Μαύρη Θάλασσα, υψώνονται απότομα και καταλήγουν στην ανοιχτή θάλασσα. Τις καθαρές μέρες, η θέα προς τη Menorca είναι μαγευτική.

Αρχικά, το σπίτι θύμιζε βάρκα - μια μικρή κατασκευή χτισμένη αυθόρμητα δίπλα σε άλλα παρόμοια σπίτια, με κοινόχρηστους εσωτερικούς τοίχους και ξεχωριστές πόρτες που άνοιγαν απευθείας προς τη θάλασσα.

Έμπνευση από τη φύση και τη θαλάσσια εμπειρία

Από την πρώτη στιγμή, οι αρχιτέκτονες είχαν ξεκάθαρο όραμα: να μεταφέρουν τη μοναδική αίσθηση ενός παραδοσιακού, χειροποίητου ψαράδικου σπιτιού, ενός χώρου που φέρει τα σημάδια του χρόνου και των καιρικών συνθηκών. Ήθελαν να προσφέρουν στους ενοίκους την αίσθηση ότι πέρασαν τη μέρα τους κολυμπώντας και απολαμβάνοντας τον ήλιο σε έναν μυστικό κολπίσκο, σε άμεση επικοινωνία με τη θάλασσα και το φως.

Η ακτογραμμή αποτέλεσε τη βασική πηγή έμπνευσης, ενώ στόχος ήταν η δημιουργία ενός εσωτερικού τοπίου που να αντανακλά τη φυσικότητα, την αυθορμησία και τη σύνδεση με το θαλάσσιο περιβάλλον.

Αρχιτεκτονική που αφηγείται ένα ταξίδι

Κάθε χώρος σχεδιάστηκε ώστε να θυμίζει μέρος ενός ταξιδιού. Οι καμάρες οδηγούν σε στενά περάσματα, που διαδέχονται ακόμα περισσότερες καμάρες, μέχρι να φτάσει κανείς στη θάλασσα. Το φως και η σκιά εναλλάσσονται διαρκώς, με τις ακτίνες του ήλιου να αντανακλώνται από τη θάλασσα και να διαχέονται στα τοιχώματα του σπιτιού.

Ενσωματωμένες, γυαλισμένες πέτρινες σκάλες ενισχύουν την αίσθηση της προσμονής καθώς οδηγούν από τον έναν χώρο στον άλλο, διατηρώντας τη σύνδεση με τη φύση και το τοπίο.

Υλικά εμπνευσμένα από το παραθαλάσσιο περιβάλλον

Τα δάπεδα σε όλο το σπίτι σχεδιάστηκαν με ανάγλυφες επιφάνειες από άμμο και βότσαλα, ακολουθώντας την υφή του εξωτερικού κόλπου, ενθαρρύνοντας τη συνεχή επαφή με γυμνά πόδια. Τόσο τα χειροποίητα δάπεδα από βότσαλα όσο και το μικροκονίαμα με βάση την άμμο έχουν ασβεστοκονίαμα ως υλικό βάσης.

Οι τοίχοι του διαδρόμου ολοκληρώθηκαν με ειδικά κατασκευασμένο δίχρωμο σοβά, όπου ένα κρεμ στρώμα πιέστηκε πάνω σε ένα πράσινο στρώμα σε απόχρωση αφρού θάλασσας, δημιουργώντας παιχνίδια φωτός και βάθους. Σε άλλους τοίχους εφαρμόστηκε ασβεστοκονίαμα με χονδροαλεσμένο ψαμμίτη, προσφέροντας πλούσια υφή και την αίσθηση φυσικής φθοράς από τον χρόνο.

Στο πίσω υπνοδωμάτιο, που βρίσκεται στο πιο σκοτεινό σημείο του σπιτιού, το κονίαμα ψαμμίτη διατηρήθηκε στο φυσικό του χρώμα, δημιουργώντας την αίσθηση μιας σπηλιάς. Σε άλλα σημεία, η επιφάνεια πλύθηκε με ασβέστη ώστε να ενισχυθεί η φωτεινότητα χωρίς να χαθεί η υφή.

Η αισθητική των καμάρων συνεχίζεται και στο καθιστικό, όπου τα μαξιλάρια του πάγκου φέρουν τους ίδιους τόνους του αφρού θάλασσας, ντυμένα με απαλά, πλυμένα λινά.

Διάλογος πέτρας και νερού σε κάθε λεπτομέρεια

Το στοιχείο της πέτρας κυριαρχεί, όπως ακριβώς και στο φυσικό τοπίο. Οι αρχιτέκτονες εστίασαν στον τρόπο με τον οποίο το νερό διαμορφώνει την πέτρα και ενσωμάτωσαν αυτή τη φιλοσοφία σε όλο το σπίτι.

Στο μπάνιο του κάτω ορόφου χρησιμοποιήθηκε τοπική μαύρη πέτρα. Ο γλυπτός νιπτήρας παραμένει ακατέργαστος εξωτερικά, ενώ η λεκάνη είναι γυαλισμένη για να αναδεικνύει τη ροή του νερού. Η πλάκα του ντους προέρχεται από φυσικό βράχο και διατηρεί το αυθεντικό της σχήμα, με την επιφάνεια να λειαίνεται σταδιακά από την καταρράκτη του νερού.

Το πράσινο γυαλί του ντους επιλέχθηκε ώστε να αντικατοπτρίζει το χρώμα της θάλασσας, ενώ σε άλλο μπάνιο, πέτρες οδηγούν σε έναν νιπτήρα λαξευμένο από βράχο, από την ίδια πέτρα που χρησιμοποιήθηκε και για την πλάκα του ντους. Ο ορείχαλκος, με την πάροδο του χρόνου, αποκτά φυσική πατίνα, ενισχύοντας την οργανική σύνθεση των υλικών.

Ο πλωτός πάγκος του σαλονιού στηρίζεται πάνω σε ακατέργαστη μαύρη πέτρα, παρόμοια με εκείνη που σχηματίζει την ακτογραμμή, ενισχύοντας τη συνέχεια του τοπίου μέσα στο ίδιο το σπίτι.

Η κουζίνα ως φόρος τιμής στο παρελθόν

Κατά τη δεκαετία του 1970, η πρόσοψη του αρχικού σπιτιού είχε μετατραπεί σε εσωτερικό τοίχο. Οι αρχιτέκτονες θέλησαν να τιμήσουν αυτή την αυθεντική κατασκευή σχεδιάζοντας γύρω της την κουζίνα και διατηρώντας τον τοίχο στη φυσική του κατάσταση.

Με τις πολλές καμάρες και τη χαρακτηριστική φθαρμένη όψη, ο τοίχος λειτουργεί ως σημείο συγκέντρωσης για φίλους και οικογένεια. Ένας πέτρινος πάγκος περνά μέσα από τα ανοίγματα του τοίχου και καταλήγει σε πλωτό μπαρ στο σαλόνι, ενώ ο φυσικός νιπτήρας από βράχο δεσπόζει στον πάγκο, προσφέροντας θέα προς τη θάλασσα.

Τα άψογα ντουλάπια από ανακυκλωμένη δρυ, τοποθετημένα στο πάτωμα του αχυρώνα, κρύβουν όλες τις σύγχρονες ανέσεις της κουζίνας, χωρίς να διαταράσσουν την αυθεντικότητα του χώρου.

Η βεράντα που θυμίζει βάρκα

Η βεράντα σχεδιάστηκε ως χώρος χαλάρωσης και ξεκούρασης για οικογένεια και φίλους. Το καθιστικό τοποθετήθηκε ακριβώς πάνω από τον κόλπο, με θέα προς τη θάλασσα από τη μία πλευρά και ένα πευκοδάσος από την άλλη. Η αίσθηση απομόνωσης θυμίζει τη μοναδικότητα μιας βάρκας στη θάλασσα.

Από πάνω, μια παραδοσιακή πέργκολα από κορμούς αγριελιάς, επεξεργασμένους με διαδικασία λεύκανσης, δένει με σχοινιά και στηρίζει ένα πανί σκίασης, εμπνευσμένο από τα τοπικά αλιευτικά σκάφη, τα λεγόμενα llaüts.

Οι τοίχοι της βεράντας είναι φινιρισμένοι με τραχύ κονίαμα ψαμμίτη, προσφέροντας φυσική ζεστασιά και υφή, σε αναφορά στα παραδοσιακά μπλοκ ψαμμίτη με τα οποία κατασκευάζονταν τα σπίτια της περιοχής.

Σύνδεση σπιτιού και τοπίου

Η τοποθεσία του σπιτιού, στα ανατολικά του νησιού, στην άκρη της βραχώδους θάλασσας, δημιουργεί μια ισχυρή εντύπωση. Η παλαιότητα και η χειροποίητη ιστορία του χώρου υπογράμμισαν την ανάγκη των αρχιτεκτόνων να τιμήσουν τη σύνδεση μεταξύ του σπιτιού και του φυσικού περιβάλλοντος.

Οι μετατροπές του 1970 είχαν αφαιρέσει μεγάλο μέρος από τη γοητεία και την ιστορία του σπιτιού. Επιπλέον, λόγω της προστατευόμενης ζώνης στην οποία βρίσκεται, οποιαδήποτε παρέμβαση έπρεπε να γίνει εντός των ορίων της υπάρχουσας κατασκευής.

Το όραμά τους ήταν η δημιουργία ενός εσωτερικού τοπίου αυθόρμητου, φυσικού και μοναδικού, το οποίο ενώνει το εσωτερικό με το άγριο, παράκτιο περιβάλλον - και το αποτέλεσμα δικαιώνει απόλυτα αυτή την προσπάθεια.

Main Image Credits: Salva Lopez